Amaiurko gazteluaren setioa

Amaiurko gazteluaren setioa 1522ko uztailaren 13tik 19ra egin zuen Karlos V.a enperadorearen espainiar armada ugari batek 150 nafar gerlari eta buruzagi lealistako indar baten kontra.[1] Setioa sinbolismo handiz jantzia heldu zaigu, bi indarren kopuruen desorekagatik, une historikoagatik eta gotortuek, gudu desorekatuan, Nafarroaren askatasun idealaren alde agertu zuten ausardiagatik.

Amaiurko gazteluaren setioa
Nafarroako konkista
Setioaren irudikapena; muino gailurreko informazio panela
Data1522ko uztailaren 13tik 19ra
LekuaAmaiurko gaztelua

 Nafarroa

 EH
Koordenatuak43°12′14″N 1°28′53″W / 43.20389°N 1.48139°W / 43.20389; -1.48139
EmaitzaGaztelarren garaipena
Gudulariak
Gaztela eta Aragoiko Erresuma Nafarroako Erresuma
Buruzagiak
Diego López de Ayala
Juan Silva
Gonzalo Pizarro
Jakue Belatz de Medrano
Indarra
5.000tik gora 150 inguru

Bertan bukatu zen Henrike II.a Nafarroakoaren aldeko indarrek egindako hirugarren saiakera Nafarroako Erresuma berreskuratzeko, 1512ko Nafarroako konkista eta gero. Azken askapen ahalegina izan zen Bortuez (Pirinioez) hegoaldeko Nafarroako lurraldean. Nafar lealisten eta Karlos V.aren armaden arteko borrokak Hondarribiko setioan izan zuen segida, 1524ko apiril arte.

Setioa

aldatu
Sakontzeko, irakurri: «Amaiurko gaztelua»

Noaingo gudua galdu eta gero, Nafarroako armada babes bila joan zen Albreteko leinuaren lurraldeetara, Bearno eta Nafarroa Beherera. 1521eko irailean, Henrike II.aren eta Frantses I.aren armadak beste saiakera bat egin zuen eta, oraingoan, Baztan-Bidasoa ibarrak eskuratu zituzten, barnean zela Amaiurko gaztelua. Alkaide eta garnizio gaztelarraren bizitza errespetatu zuten, Gaztelara joatea baimenduz.

Gaztelua defenditzeko 150 nafarren garnizioa utzi zuten, Jakue Belatz de Medrano buruzagi zutela.1522ko otsailaren hasieran, Gaztelako Erresumako tropek ibarrean erasoak egiteari ekin zioten. Martxoaren 14an Ortzorrotz gotorlekua hartu zuten. 1522ko ekainaren 17an, berriz, Doneztebe hartu zuten gudua izan ondoren, Amaiur eta Hondarribia arteko bidea moztuz. Mirandako kondea zen erregeorde gaztelarrak uztailaren 3an erabaki zuen Amaiurko gaztelua hartzea.

5.000 gerlaritik gorako Gaztelako Erresumako armadaren erdiak espainiar gerlari profesionalak ziren; beste erdiak, ordea, appellitum deiaren bidez errekrutaturiko nafarrez osatzen ziren.[2][oh 1] Batzuk gogo onez zihoazen, eta beste batzuk beharturik.[2] Gaztelua setiatu zuten, bertan zeuden 150 nafarren aurka, eta horretarako setiorako kanoiak zekartzaten. Gazteluaren barruan Frantzisko Xabierkoaren anaia bi zeuden (Joanes eta Miel). Nafarrek erasoaldiei sei egunez eutsi zieten uztailaren 13tik 19ra.[3]

150 pertsonako garniziotik 39 atera ziren bizirik, eta preso eraman zituzten Iruñera. Bertan, 14 egun geroago, Jakue Belatz de Medrano alkaidea eta haren semea pozoinduak izan ziren[4]. Abuztuaren 11n, agintari okupatzaileek gaztelua leherrarazi zuten, baliozkoak ziren gauzak konfiskatu eta gero; Baztan osoan entzun zen leherketa. Abuztuaren 31an, Amaiurren larriki zauritu Gonzalo Pizarro kapitain gaztelarra hil zen.

Oroimena

aldatu
 
500. urteurren ekitaldietako antzezpen bat (Herriexistentzia)

Amaiurko gaztelua oinarrietaraino eraitsi zen gudutik hamarkada gutxi batzuetara. Gazteluko atari nagusiko ateak Jauregizarren bukatu zuen, urtsutarren leinu kolaboratzailearen mesedetan jauregizartarren leinuari konfiskatu dorretxean. Dorretxe hori Frantses Xabierren familia lealistarena izan zen konkista baino lehen, Maria Azpilkueta amaren aldetik. Gainerako hondar gehienak inguruko etxeetan berrerabili ziren.

Oroimena galdu egin zen gazteluaren aztarnekin batera. Josef Moretek aipatu zuen bere Anales del Reyno de Navarra kronikan (1685). Joan Iturralde Suitek interes historiko handia agertu zuen bataila horrekin, eta nafarren memoriaren lekutzat jo zuen.

Haren berri zabaldu zuen XIX. mende amaieratik aurrera. Karlista askok eta euskal abertzaleek bere egin zuten guduaren oroitzapena, eta 1922ko ekainean Amaiurko monolitoa eraiki zen, gazteluaren eta Amaiurko guduaren oroigarri. Karlismotik ateratako fakzio espainolista batek, Victor Pradera buru zuenak, traidoretzat jo zituen Amaiurko gazteluko nafar defendatzaileak, eta gogor jo zuen urteurren monolitoaren kontra, eta Fernando el Católico y los falsarios de la historia idazlana idatzi (1922). 1931ko uztailean, Amaiurko monolitoa zartarazi zuten dinamitaz: damnatio memoriae ekintza bat.

Literatura eta musika

aldatu
 
Gazteluaren irudikapena.

1930eko hamarkadan Lauaxeta poetak gertakari honi buruzko Amayur gaztelu baltza olerkia idatzi zuen. Gerora, jada 1978an Antton Valverde musikariak abesti bilakatu zuelarik.

1995ean, Exkixu taldeak Gaua heldu orduko diskoan Amaiurko setioari buruzko abestia (Amaiur izenburukoa) grabatu zuen.

Oharrak

aldatu
  1. Sagredok, hala ere, 10.000 oinezko (infanteria) eta 1.600 zaldizko (zalditeria) zenbatu ditu; ikus Euskonews.

Ikus, gainera

aldatu

Erreferentziak

aldatu
  1. (Gaztelaniaz) Sagredo Garde, Iñaki. «Amaiur, 1522. Nuestra historia desconocida» www.euskonews.eus (Noiz kontsultatua: 2022-07-12).
  2. a b Senar, Joxerra. «Historia» Berria (Noiz kontsultatua: 2022-07-14).
  3. Monteano, Peio J.. (2021). La conquista de Hondarribia : entre España, Navarra y Francia : (1521-1524). Mintzoa, 69 or. ISBN 978-84-96513-31-0. PMC 1291888734. (Noiz kontsultatua: 2022-07-23).
  4. «Amaiur/Maya - Auñamendi Eusko Entziklopedia» aunamendi.eusko-ikaskuntza.eus (Noiz kontsultatua: 2019-11-17).

Bibliografia

aldatu

Kanpo estekak

aldatu