Ibn Khaldun[1] (arabierazko izen osoa: أبو زيد عبد الرحمن بن محمد بن خلدون الحضرمي, Abū Zayd ‘Abdu r-Raḥman bin Muḥammad bin Khaldūn Al-Hadrami; Tunisia, 1332ko maiatzaren 27aKairo, 1406ko martxoaren 17a) arabiar historialari eta filosofoa izan zen.

Ibn Khaldun

epaile

Bizitza
JaiotzaTunis1332ko Maiatzaren 27a
HeriotzaKairo1406ko martxoaren 17a (73 urte)
Hezkuntza
HeziketaEz-Zitouna University (en) Itzuli
Hizkuntzakarabiera
Jarduerak
Jarduerakantropologoa, historialaria, epailea, autobiografialaria, soziologoa, ekonomialaria, filosofoa, politikaria, idazlea eta poeta
Lan nabarmenak
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioaislama

Al Andalusen eta Iparraldeko Afrikan bizi izan zen, eta lan politikoak egin zituen hainbat sultanentzat. Kairoko kadi malikita izan zen, eta Palestinan izan ondoren, Tamerlan buruzagi mongoliarrarekin egon zen Damaskon (1401). Arabiarren artean erlijiozkoa ez zen filosofia landu zuen lehen filosofoa izan zen. Kitab al-Ibar (Arabiarren historiari buruzko liburua) izeneko haren liburu nagusiko Muqaddimah izenburuko sarrera dela eta, gure egunotako historiaren, soziologiaren eta historiaren filosofiaren aitzindari nagusitzat jotzen da Ibn Khaldun.

Erreferentziak Aldatu

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Ibn Khaldun  
  1. Euskaltzaindia. (2016-09-30). (PDF) 181. araua: Erdi Aroko pertsona-izenak. Iruñea, 13 or..


  Artikulu hau Tunisiako biografia baten zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.