Txomin Peillen
Txomin Peillen Karrikaburu (Paris, 1932ko azaroaren 17a - ) euskal idazlea eta egun euskaltzain osoa da, Santa Grazi eta Baiona artean bizi dena.
| Txomin Peillen | |
|---|---|
| Bizitza | |
| Jaiotza | Parisko 18. barrutia, 1932ko azaroaren 17a (89 urte) |
| Herrialdea |  Frantzia |
| Bizilekua | Baiona Urdatx / Santa Grazi |
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | euskara gaztelania frantsesa Bretainiera |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | idazlea, biologoa eta hizkuntzalaria |
| Jasotako sariak | ikusi
|
| Kidetza | Euskaltzaindia Eusko Ikaskuntza |
  | |
Bere bizitzan zehar liburu anitz idatzi ditu. Biologia irakaslea izana, gero euskara irakaslea, orain katedradun emerito da. Hamaika ikerketa lan egin ditu etnografiaz (bi beka) eta hizkuntzalaritzaz. Hamabi ipuin eta eleberri liburu argitaratu eta haientzat bost sari eduki. Literaturan umorea, fantastikoa, politikazkoa, poliziakoa eta erotikoa landu ditu.
PEN euskal klubaren kide nabarmena eta gaur egungo ohorezko lehendakaria da.
LanakAldatu
NarrazioaAldatu
- Ale gorriak (2001, Hiria)
- Ale berdeak (2001, Dakit argitaldaria)
- Zaldi beltzak zeruan (2018, Pamiela)
NobelaAldatu
- Gauaz ibiltzen dana (1967, Itxaropena)
- Itzal gorria (1972, Itxaropena): Berrargitalpena Hiria 2000 lapurtera klasikotik euskara batura
- Gatu beltza (1973, Gero)
- Atxorra eta altximia (1982, Hordago)
- Aldjezairia askatuta (1982, Hordago)
- Aintza txerriari! (1986, Elkar)
- Kristina Bolsward (1991, Leopoldo Zugaza): Berrargitalpena Hiria 2001
- Alarguntsa beltza (2001, Hiria)
- Jan Dabrowski (2013, Utriusque Vasconiae)
- Nina Waita : arupu baten itzalean (2015, Utrisque Vasconiae)
SaiakeraAldatu
- Jusef Egiategiren lehen liburia (1785) (1983, Euskaltzaindia)
- Bizidunak haurren eta helduen heziketan (1995, Etor)
- Euskaldunen ingurugiroan (espazioa eta denbora) (2001, Dakit argitaldaria)
- Bosquejos vasco-uruguayos (2003, dakit argitaldaria)
- Baloreak Euskal Herrian eta beste gizarteetan (2005, Utriusque Vasconiae)
PoesiaAldatu
- Mende joanaz (2003, Maiatz)
Haur eta gazte literaturaAldatu
- Errotaria Errege (1979, Hordago)
- Buffalo Billen abentura (1979, Hordago)
- Mirko printzea (1979, Hordago)
DibulgazioaAldatu
- Agur Zuberoa (2001, Biba Xiberua! Ekimena Urretxu Zumarraga)
AutobiografiaAldatu
- Paristar euskaldun bat (ni... neu) (1987, Elkar)
EtnologiaAldatu
- Animismua Zuberoan (1985, Haranburu)
- Allande Elixagari ligiarraren ixtorioak (1985, Haranburu)
- Zuberoako itzal-argiak (euskarazko jakilegoak) (1988, Elkar)
- Herri-sendakuntza eta sendagingoa Zuberoan (1998, Joxe Miel Barandiaran Fundazioa)
- El imaginario en las creencias populares y cultas (2020, Dakit argitaldaria)
Jon Mirande eta Txomin Peillen bretoierazaleakAldatu
Euskaraz baino lehen ikasi zuen bretoieraz Jon Mirandek Parisen. Euskaldunak lagun egin baino lehen, bretainiarrak egin zituen adiskide. Txomin Peillenekin konpartitu zuen zaletasun hori. Izatez, Jon Mirandek hizkuntza zeltiko guziak ezagutzen zituen. 1950ean kornubieraren akademian sartu zen, eta Heinen eta Hölderlinen olerkiak eman zituen akademiaren An lef Kernewek aldizkarian.[1]
Bretoieraren akademian hartu zuten kanpotar bakarra izan zen. Gerla denboran ikasi zuen bretoieraz. Berantago, Sorbonako sumeriar hizkuntzen irakasle Riec Jestinek, Jon Mirandek eta Txomin Peillenek Ar Stourmer aldizkari abertzale sozialista atera zuten bi urtez, eta Jon Mirandek hantxe eman zituen bretoierazko artikulu hoberenak, eta kantuak eta olerkiak ere bai. Haren olerkitxo erotikoak bretoieraz idatzi bakarrak izan ziren. Bertzalde, hebraieratik eta nederlanderatik ere ekarri zuen bretoierara lanik. Hil gabean, aleman eta nederlanderazko poemak idazten ari zen, bretoieraz.[1]
ErreferentziakAldatu
- ↑ a b Elustondo, Miel A.. «De viris illustribus: Jon Mirande bretainiarra» Berria (Noiz kontsultatua: 2022-01-25).
Ikus, gaineraAldatu
Kanpo estekakAldatu
Datuak: Q3542631
