Bakterio patogenoak (gonokoko izenarekin deituak) gizakia du gordailu bakarra. Gonokokoa mikrobio oso sentikorra da, bizkarroi-bizitzara moldatua, gizakiarengandik kanpo bizi ezin dena. Horrek azaltzen du (sifili kasuaren antzera) gaitzaren kutsapen-bidea, kontaktu zuzenaren bidez gertatzen dena.
Gaitza harreman sexualen bidez transmititzen da. Kutsatutako emakume haurdunak umekia infektatu dezake halaber. Neisseria gonorrhoeaeak adhesina indartsuak ditu, traktu urogenitaleko epitelioan oso ondo atxikitzen direnak. Horiei esker mukosa urogenitalean finkatzen da, infekzioa sendotuz.
Oso desberdinak dira sexuaren arabera. Hala ere, sexu bietan ugalketa-aparatua eta gernu-aparatua kaltetzen dira.
Gizonezkoen kasuan, sintomarik ohikoena jario zornetsua da zakilaren puntan (irudian). Disuria ere agertzen da (erremina txiza egitean). Bi sintoma horiek gonokokoak sortzen duen uretritisaren ondorioak dira.
Emakumezkoen kasuan, gaitzak kasu guztien erdian ez du inongo sintomarik eragiten, eta horrek infekzioaren transmisioa errazten du. Sintomak daudenean, bagina-jario zornetsua eta disuria azaltzen dira, eta baita zerbizitisa eta baginitisa ere.
Sexu bietan gonokokoak ugal-aparatua ere jo dezake: prostata (gizonezkoetan) eta uteroa eta Falopioren tronpak (emakumezkoetan) kaltetuak izan daitezke eta antzutasuna sortu.
Zenbait kasutan gonokokoa odolera pasatu eta septizemia sortzen du. Septizemia horren ondorioz artritisa eta larruazaleko exantema agertzen dira, baina bihotza eta gibela ere kalte ditzake.
Ama infektatuta dagoenean, ume jaioberriak konjuntibitis gonokozikoa harrapa dezake, tratatu ezean itsutasuna eragiten duena.
Infekzio gonokozikoaren diagnostikoa egiteko jario zornotsuaren lagina aztertu behar da. Gram tindaketa eginez irudi mikroskopikoan diplokoko Gram negatiboak azaldu behar dira, sarritan leukozitoen barruan.
Hartutako lagina hazkuntza-inguru hautakorretan ereiten da. Hazkuntza-inguru horietatik gonokokoa isolatuz baieztatzen da diagnostikoa.
Penizilina oso erabilia izan da gonokozia sendatzeko. Andui erresistenteak agertu eta zabaldu dira azken urteetan, baina. Hori dela eta, egun hirugarren. belaunaldiko zefalosporinak aukeratzen dira gaitza tratatzeko.