María Bravo

Bizkaitar sopranoa

María Jesús Bravo Gutiérrez-Barkin (Portugalete, Bizkaia, 1952) sopranoa eta kantu irakaslea da. Errepertorio zabala izan du, eta Europako hainbat antzokitan izan da, hala nola Genova, Milan edo Parisen.

María Bravo
Bizitza
JaiotzaPortugalete, 1952 (71/72 urte)
Herrialdea Bizkaia, Euskal Herria
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
italiera
Jarduerak
Jarduerakopera abeslaria eta musika-irakaslea
Ahots motasopranoa

Biografia aldatu

Merkataritzako peritua karrera egiten hasi zen, baina bere familian bizi zen giro musikalak lirikarantz bideratu zuen.[1] Juan Crisóstomo de Arriaga Bizkaiko Musika Kontserbatorioan kantua, pianoa eta tronpeta ikasi ondoren, Bartzelonan eta Madrilen hobetu zuen bere maila Gómez de Ribó eta M. García López irakasleekin.[1][2][3] 1981ean, beka batekin joan zen Milanera, Rosseta Noli zentro autonomo lirikoan teknika hobetzera, Adriana Lazzarini, Rosetta Noli eta Vittorino Pelligrinirekin.[2][4]

Eszenatokietan 1984an egin zuen debuta, Genova hirian, Verdiren Simón Bocanegra operan, Ameliaren paperean.[1][4] Prima donna izan zen, Milaren paperarekin, Alberto Franchettiren La figlia de Iorioren (1906) lehen antzezpen modernoan, Vittoriale degli italiani antzokian, 1988an.[5] Funtzioa gorde egin zuten eta Gabriele D’Annunziok idatzitako liburuan oinarritutako opera honen grabazio bakarra bihurtu da.[5][6]

Bere errepertorioan aipagarriak Guridi, Bizet, Catalani, Offenbach, Puccini, Salieri eta Verdiren lanak, nahiz eta musika arina eta folklorikoa ere kantatu duen.[4][3][2][1]

Besteak beste, Santander, Bilbo, Milan eta Genovako opera-jaialdietan izan da.[2] Europako hainbat opera-antzokitan ere parte hartu du: Arena, Filarmonikoa eta Veronako Nuovo, Mantuako Sociale, Bilboko Arriaga, Parisko Carnavalet, Milango Giuseppe Verdi kontserbatorioa edo Santanderko Plaza Porticadan.[3][4] Europan kantatzeaz gain, New Yorken, Erroman edo Hong Kongen ere egin du lan, A. Kraus, E. Lloris, G. Scano, C. Zardo edo K. Ansson bezalako kantariekin batera.[3][2][4] Lan horietan, besteak beste, E. De Mori, G. Patané, A. Guingal, Enrique García Asensio eta Urbano Ruiz la Orden maisuek zuzendu dute.[4][3][2]

Agertokietan egin duen ibilbidearekin batera, kanturako eta pianorako musika-pieza txikiren bat konposatu du eta hainbat disko grabatu ditu.[2] Lan horiei Espainiako eta Italiako hainbat kontserbatoriotan egindako hezkuntza-lana gehitu behar zaie, bai prestakuntzari dagokionez, bai hobekuntzari dagokionez nabarmentzekoa da Bilboko Nazioarteko Kantu Lehiaketan epaimahaikide gisa egindako lana, 2004tik 2011ra.[7][8][9][3]

Sariak eta aintzatespenak aldatu

Hainbat kantu-sari jaso ditu, hala nola;

  • Lecceren "Tito Schipa" Kantu Lehiaketa Nazionaleko brontzezko domina. (1984),
  • Vercelliren V. Viotti (1984).
  • Luciano Pavarotti zirkulu lirikoaren urrezko domina (1995).[3][4][2]

Erreferentziak aldatu

Kanpo estekak aldatu