Pegeen Vail Guggenheim
Pegeen Vail Guggenheim (Ouchy, Suitza, 1925eko abuztuaren 18a – Paris, Frantzia, 1967ko martxoaren 1a) margolari estatubatuarra da. Peggy Guggenheim bildumagile ezagunaren eta Laurence Vail idazlearen alaba da, eta Benjamin Guggenheim enpresaburuaren biloba.[1]
| Pegeen Vail Guggenheim | |
|---|---|
| Bizitza | |
| Jaiotza | Ouchy (en)  , 1925eko abuztuaren 18a |
| Herrialdea |  Ameriketako Estatu Batuak |
| Heriotza | Paris, 1967ko martxoaren 1a (41 urte) |
| Hobiratze lekua | Père Lachaise hilerria Grave of Vail (en) |
| Heriotza modua | : droga-gaindosia |
| Familia | |
| Aita | Laurence Vail |
| Ama | Peggy Guggenheim |
| Ezkontidea(k) | Jean Hélion (en) Ralph Rumney (en) |
| Hezkuntza | |
| Heziketa | Finch College (en) |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | margolaria |
Biografia aldatu
Pegeen Vail Guggenheimek haurtzaroaren zati bat Frantzian eman zuen, Neuillyko eskola elebidunean matrikulatuta, gero Ingalaterran. 1941ean, Europatik Estatu Batuetara joan zen bere ama Peggy Guggenheimekin eta handik lasterrera bere aitaorde bihurtu zen Max Ernst margolariarekin. Finch Junior College entzutetsuari atxikitako Lenox eskolan ikasi zuen.
1943an, Pegeen Vail Guggenheimek Jean Hélion margolari frantsesa ezagutu zuen, eta Piet Mondrian eta Fernand Léger lagunekin batera, Estatu Batuetan arte abstraktua aurkezten lagundu zuten. Harekin ezkondu zen 1946an, eta urte horretan bertan, bikotea Parisera joan zen. Pegeen eta Jean Hélionek hiru seme-alaba izan zituzten: Fabrice, David eta gero Nicolas. 1956an banandu zirenean, Pegeenek Paris utzi zuen bere seme gaztearekin, Nicolasekin, Venezian amarekin bizitzeko.
1957an, Londresko egonaldi batean, Hanover Galleryko Francis Bacon margolariaren erakusketa baten inauguraziora joan zen, eta Pegeen Vail Guggenheimek Ralph Rumney artista erradikal ingelesa ezagutu zuen, Guy Debordekin eta Piero Simondokekin kolektibo situazionistaren sortzaileetako bat. Rumneyrekin ezkondu zen 1958an; seme bat izan zuten, Sandro. 1959an, bikotea Parisera joan zen bizitzera, rue du Dragon kalean lehenik eta l’île Saint-Louis-en gero.
Bizitza osoan depresio-arazoak izan zituen Vail Guggenheim 1967ko martxoaren 1ean hil zen botika gaindosiaren ondorioz. Momentu horretan bere karrera abiatzear zegoen , Kanadan eta Danimarkan aurreikusitako bi erakusketa handitan. Père-Lachaise hilerrian lurperatuta dago (94. maila).
Pegeen Guggenheim da gaur egun Guggenheim dinastiaren "kate-maila galdua". Bere bizitza Paristik New Yorkera, Ingalaterratik, Mexikotik igarota eta, azkenik, Venezia. Pegeen Vail Guggenheim amarengandik (Peggy) oso gertu egon zen. Ama-alaben izenak direla eta, Peggy eta Pegeen, askotan nahastu da eta nahasten jarraitzen da.
Bere autobiografian, Peggy Guggenheimek Mexiko Hirian izan zela, hauxe idatzi zuen:
«Nire alaba, Pegeen maitea, hil zela jakin nuen, eta niretzat ama, laguna eta ahizpa zen.»[2]
Pegeen Vail Guggenheimen bizitza XX. mendeko intelektual eta artista handienetako batzuekin egindako topaketek markatzen dute: Yves Tanguy, Max Ernst, André Breton, Marcel Duchamp edo Jackson Pollock besteak beste, bere garaiko giro artistikoaren erdian egon zen. Naif estiloko pintura egiten zuen. Raymond Queneauk hauxe idatzi zuen:
Le monde que nous propose Pegeen s’affirme un peu plus réel que le vrai puisqu’il semble plus voisin du Paradis Terrestre. Aucune culpabilité ne vient ternir ses couleurs, accabler son dessin[3].
Bere lana Veneziako Peggy Guggenheim Collection-en zati gisa erakusten da.
'Maistralana' aldatu
Pegeen Vail Guggenheimen pintura eragin askoren ondorioa da. Bereziki, surrealistena, sarritan joaten baitzen haiengana, eta haiekin batera hazi eta jaso baitzuen arte-prestakuntza. Eragin horren ondorioz, behin eta berriz agertzen dira elementu edo egoera probaezinak dekoratuetan eta eszenetan. Pegeen Vail Guggenheim-en lan guztia surrealistek arte garaikideari eskaini dioten askatasunaz josita dago. Surrealismoari zor dio pintura, batez ere Yves Tanguyri, harekin koadroak trukatu zituen hamabi urte besterik ez zituenean, eta batez ere, Max Ernsti, Estatu Batuetan igaro ziren bost urteetan aitaordea izan baitzen, 1941etik 1944ra.
Bestalde, naïf estiloa, baita haurrena ere, bere pintura guztien ezaugarria da; Peggy Guggenheim, bere ama, ez zen inoiz pintore naïfekin elkartu ez bildumarik egin. Oso estilo urrunak dira, eta beren obretan biltzen dira. Denborarekin, eragin horiek gero eta nabariagoak dira.
1943ko urtarrilean eta gero 1945eko ekainean, Pege Vail Guggenheimen pinturak emakumeei eskainitako erakusketen katalogoan ageri ziren: “Exhibition by 31 Women” eta,[4] gero, “The Women” Art of This Century galerian , Peggy Guggenheimek New Yorken 1942ko urrian inauguratua. Pegeen Vail Guggenheimen pinturak Kay Sage, Leonora Carrington, Lee Krasner, Dorothea Tanning edo Frida Kahloren pinturekin batera erakusten dira. 1946an, lehen erakusketa pertsonala egin zuen Art of This Century-n. Jean Hélion pintorearekin ezkondu ondoren, haren estiloa aldatu eta sendotu egin zen. Lerroak garbiago bihurtu ziren, zeruak distiratsuagoak.
Trazuaren eta kolore bizien itxurazko inozentziaren atzean, Pegeen Vail Guggenheimen pinturak zenbait irakurketa-maila sor ditzake. Lehenengo begiradarekin konstante batzuk identifika daitezke. Eszenako pertsonaiak zoriontsu eta maitekor irudikatzen dira maiz. Familia eszenak bata bestearen atzetik doaz. Hala ere, azterketa sakonago batek erakusten du behin eta berriz erabiltzen direla zenbait zeinu eta elementu oniriko, halako mira bat dakartenak. Bere pertsonaiak artista bizi den munduko alegoriak dira. Han, ama, aita, ondorengo senarrak, seme-alabak antzematen dira; baina, batez ere, bera, finkoa dirudien unibertso horren erdigunea. Pegeen Vail Guggenheimen denboran eta obran zenbat eta gehiago aurreratu, errealitatearen eragina nabariagoa da haren pinturan. Irudikatutako familia-figurak lehen baino maizago dira.
Bere ibilbide laburrean, Pegeen Vail Guggenheimek bere pinturak erakutsi zituen New Yorken Museum of Modern Art-en, Filadelfian, Parisen, Londresen, Milanen, Venezian, Paduan, Meranon, Palm Beachen, Vicenzan, Stockholmen, Toronton eta San Diegoko arte museoan.
Erreferentziak aldatu
- ↑ ww1.finearttv.tv (Noiz kontsultatua: 2022-08-30).
- ↑ «Peggy Guggenheim, Ma Vie et mes Folies, Paris, Perrin, 2004, Librairie Plon, 1987, pour la traduction française. - Bilatu» www.bing.com (Noiz kontsultatua: 2022-08-30).
- ↑ Raymond Queneau, préface au catalogue de l’exposition de Pegeen Hélion à la Galeria del Corso.
- ↑ Modern women : women artists at the Museum of Modern Art. New York : Museum of Modern Art : Distributed in the United States and Canada by D.A.P./Distributed Art Publishers 2010 ISBN 978-0-87070-771-1. (Noiz kontsultatua: 2022-08-30).
Bibliografia aldatu
- Benjamin Lanot, Benjamin Hélion, Pegeen Vail Guggenheim, Paris, Sisso ediciones, 2010, 96p. ( ) ISBN 9782919498000
Kanpo estekak aldatu
- (Ingelesez) Article du Time.
- (Ingelesez) Peggy Guggenheim Collection.
- Pegeen Vail Guggenheim-en lanak, sisso.fr-en.
Datuak: Q3374228
