Infragorri

Txakur txiki baten irudia, infragorrien bidez hartua (asmatutako koloreak).

Infragorriak (IG) edo izpi infragorriak argi ikusgaia baino uhin-luzera handiagoko erradiazio elektromagnetikoak dira; beraz, ikusezinak dira giza begiarentzat. Espektro elektromagnetikoan, infragorriak argi ikusgaiaren eta erradiazio infragorriaren artean daude, 700 nm-tik 1 mm-rainoko uhin-luzera tartean (430 THz - 300 GHz maiztasun tartean).

Gorputz guztiek igortzen dute, gutxi-asko, erradiazio infragorria, eta giro tenperaturan gorputzek igorritako erradiazio gehiena infragorrian izaten da.

Erradiazio infragorria 1800ean aurkitu zuen William Herschel astronomoak, espektroan argi gorria baino energia ahulagoko erradiazio ikusezin batek termometro batean eragiten zuen tenperatura aldaketa neurtzean. Eguzkiak igorritako energiaren erdia baino gehixeago erradiazio infragorria da, nahiz eta argi ikusgarrian duen intentsitate handiena.

Erradiazio infragorria hiru tartetan banatzen da, uhin-luzeraren arabera:

• Infragorri hurbila (800 nm - 2500 nm)
• Infragorri ertaina (2.5 µm - 50 µm)
• Infragorri urruna (50 µm - 1000 µm)

Ikus, gainera

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Infragorri

• Kable ardazkide
• Pare kordatu
• Zuntz optiko
• Lurreko mikrouhin
• Satelite bidezko mikrouhin
• Irrati-uhin