Liudmila Pavlitxenko

Lyudmila Mikhailovna Pavlichenko (jaiotzez Belova; Bila Tserkva, 1916ko uztailaren 12a – Mosku, 1974ko urriaren 10a) Bigarren Mundu Gerran parte hartu zuen Sobietar frankotiratzaile bat izan zen [1] 309 hildako eragin zituena. Garai guztietako frankotiratzaile hoberenetako bat da [2] eta historiako emakume frankotiratzaile arrakastatsuena. [3] [4]

Liudmila Pavlitxenko
Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Людмила Михайловна Белова
Jaiotza	Bila Tserkva (en) , 1916ko uztailaren 12a
Herrialdea	Sobietar Errepublika Sozialisten Batasuna
Heriotza	Mosku, 1974ko urriaren 10a (58 urte)
Hobiratze lekua	Novodevitxi hilerria
Heriotza modua	berezko heriotza: istripu zerebrobaskularra
Hezkuntza
Heziketa	Kieveko Unibertsitatea Historical Department of the National University of Kyiv (en) (1937 - 1945)
Hizkuntzak	errusiera ingelesa ukrainera
Jarduerak
Jarduerak	frankotiratzailea, historialaria eta militarra
Enplegatzailea(k)	Sobietar Batasunaren itsas armada  (1945 -  1953)
Jasotako sariak	ikusi Leninen Ordena  (1943ko urriaren 25a) Sobietar Batasuneko Heroia  (1943ko urriaren 25a) Gold Star medal  (1943ko urriaren 25a) Medal "For Battle Merit"  (1942ko apirilaren 26a) Medal "For the Defence of Odessa" Medal "For the Defence of Sevastopol" Medal "For the Victory over Germany in the Great Patriotic War 1941–1945"  (1945eko abenduaren 14a) Leninen Ordena  (1942ko uztailaren 16a) Medal "For Battle Merit"  (1952ko ekainaren 13a) Voroshilov Sharpshooter  (1939)
Kidetza	OSOAVIAKhIM (en)
Zerbitzu militarra
Adar militarra	Armada Gorria Sobietar Batasunaren itsas armada Q4139205 Infanteria
Gradua	maior
Parte hartutako gatazkak	Bigarren Mundu Gerra Operation München (en) Siege of Odesa 1941 (en) Siege of Sevastopol (en)
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa	Sobietar Batasuneko Alderdi Komunista

Lehenengo urteak eta hezkuntza

Errusiako Inperioko Bila Tserkva herrian (gaur egun Ukrainan dagoena) jaio zen 1916ko uztailaren 12an, eta bere familiarekin batera Kievera joan zen bizitzera hamalau urte zituela. Han OSOAVIAKhIM tiro klub batean sartu zen eta tiratzaile amateur bat bihurtu zen, Kieveko arsenal fabrika batean lan egiten zuen bitartean. [5] 1932an, 16 urte zituela, Alexei Pavlichenkorekin ezkondu zen eta Rostislav (1932-2007) izeneko semea izan zuten, baina laster dibortziatu ziren. 1937an, Kieveko Unibertsitateko ikasle gisa, masterra lortu zuen historian, Bohdan Khmelnytskyren bizitzan oinarrituriko lana eginez. [6]

Karrera

Bigarren Mundu Gerra

1941eko ekainean, Pavlichenko bere historia ikasketetako bere laugarren urtea egiten ari zelarik, Alemaniak Sobietar Batasunaren inbasioa hasi zuen [5]. Pavlichenko Odessa erreklutatzeko bulegoko lehen boluntarioetako bat izan zen. Infanteriara joateko eskatu zuen eta, ondorioz, Armadaren Gorriko 25. Rifle Dibisioa esleitu zitzaion; [5] Pavlichenkok erizain bihurtzeko aukera izan zuen, baina ukatu egin zuen. [5] Bertan, Armada Gorriko 2.000 emakume frankotiratzaileetako bat bihurtu zen, zeinetatik 500 inguruk gerra biziraun zuten.. 1941eko abuztuaren hasieran, bere lehen bi hildakoak eragin zituen Belyayevka inguruan, 3.5X ikusmira teleskopikoa zuen Tokarev SVT-40 fusil erdi-automatikoaren. [5]

1943 zigilua, Pavlichenko protagonista duena

Pavlichenkok Odessa inguruan bi hilabete eta erdi borrokatu zuen eta 187 hildako eragin zituen. [6] 1941eko abuztuko senior sarjentu izendatu zuten, konfirmatutako 100 hildakora iritsi zenean. Errumaniarrek 1941eko urriaren 15ean Odessa kontrolpean hartu zutenean, bere unitatea itsasotik Sevastopolera, Crimear penintsulara, eraman zuten. [6] Bertan zortzi hilabete baino gehiagoz borrokatu zen. [5] [7] 1942ko maiatzean, Pavlichenko, teniente izendatu berria, Hegoaldeko Armada Kontseiluak aipatu zuen 257 alemaniar soldadu hil zituelako. Bigarren Mundu Gerrako konfrimatutako 309 [8] [5] hilketa izan zituen guztira, 36 frankotiratzaileak etsai barne.

1942ko ekainean, Pavlichenko morteroz zauritu zuten. Bere ospea gero eta handiagoa zenez, zauritik osatu eta hilabetera gudutik atera zuten.

Aliatuen herrialdeetara egindako bisitak

Pavlichenko (zentroan) Justice Robert Jackson (ezkerrean) eta Eleanor Rooseveltekin Washingtonen.

1942an, Pavlichenko Kanada eta Estatu Batuetara bidali zuten publizitate bisita bat egiteko. AEBetako presidenteak jaso zuen lehen Sobietar herritarra bihurtu zen Franklin D. Rooseveltek Etxe Zurian hartu zuenean. [9] Ondoren, Eleanor Rooseveltek Pavlichenko gonbidatu zuen Amerikan zehar bere esperientziak kontatzeko bira bat egitera. [9] Washington, D.C.n kazetariekin izandako bilkura batean, egiten zizkioten galdera motekin harrituta geratu zen "Erreportari batek nire uniformearen gonaren luzera kritikatu zuen, esanez, Amerikan emakumezkoek gona laburragoa daramatela eta gainera nire uniformeak loditu egiten ninduela." [3] [10].

Pavlichenko Washington, D.C.n ospatzen ari zen Nazioarteko Ikasleen Batzarraren aurrean agertu zen eta, ondoren, Industri Antolamenduko Kongresuko bileretan parte hartu zuen, baita New Yorken eta Chicagon agerraldi eta hitzaldiak eman ere. Chicagon jendetza handiaren aurrean hitz egin zuen, gizonak bigarren frontea babestera bultzatuz. "Jaunak", esan zuen, "25 urte ditut eta 309 inbaditzaile faxista hiltzen ditut orainarte. Ez al duzue uste, jaunok, nire atzean denbora luzeegiaz ezkutatu zaretela?" Bere hitzak jendartean finkatu eta babes handia jaso zuten. [9] Estatu Batuek Colt pistola erdi-automatikoa eman zioten.

1942ko azaroaren 21ean, Pavlichenkok Coventry bisitatu zuen, tokiko langileek egindako 4.516 librako donazioa onartuz Armada Gorrirako hiru X izpi unitate ordaintzeko. Coventryko katedraleko hondakinak, Alfred Herberten lanak eta Standard Car Factory, non donazio gehienak lortu ziren. bisitatu zituen baita ere. [11]

Nagusi maila lortu ondoren, Pavlichenko inoiz ez zen borrokara itzuli, baina irakasle bihurtu zen eta Sobietar frankotiratzaileak prestatu zituen gerraren amaiera arte. [5] 1943an, Sobietar Batasuneko Heroiaren Urrezko Izarra jaso zuen [12], eta Sobietar zigilu batean agertu zen.