Proventzera
Proventzera (okzitanieraz: Provençau edo Prouvençau; pʀuveⁿˈsaw ahoskatua) okzitanieraren dialekto bat da, Proventza inguruan mintzatua.[1]
Proventzera | |
---|---|
provençau — prouvençau | |
Datu orokorrak | |
Lurralde eremua | Frantzia Italia Monako |
Hiztunak | 362.000 inguru |
Rankinga | Ez 100 mintzatuenen artean |
UNESCO sailkapena | 3: arriskuan |
Hizkuntza sailkapena | |
giza hizkuntza indoeuropar hizkuntzak hizkuntza italikoak hizkuntza erromantzeak mendebaldeko hizkuntza erromantzeak hizkuntza galo-iberiarrak hizkuntza galo-erromantzeak Hizkuntza okzitaniar-erromantzeak okzitaniera Southern Occitan (en) | |
Informazio filologikoa | |
Hizkuntza-tipologia | subjektu aditza objektua eta silabadun hizkuntza |
Alfabetoa | latindar alfabetoa eta Okzitaniar alfabetoa |
Hizkuntza kodeak | |
ISO 639-3 | prv |
Glottolog | prov1235 |
Linguasphere | 51-AAA-gc |
Linguist List | oci-prv |
UNESCO | 404 |
IETF | oc-provenc |
Endangered Languages Project | 8629 |
Proventzera (limousinerarekin batera) antzinako oc hizkuntza edo okzitaniera izendatzeko era izan zen, Erdi Aroko trobadorek hitz egiten zutena. 2007an, hizkuntzaren ISO 639-3 kodeak prv-tik oci-ra pasan zen.
Aldaerak
aldatuProventzeraren aldaera nagusiak honakoak dira:
- Rodanokoa (Rodanenc) Rodano, Arles, Avignon edo Nîmeskoa. Shuadit honen aldaera izan zen.
- Itsasaldekoa (Maritim, Centrau edo Mediterranèu) Aix-en-Provence, Marseilla, Toulon, Cannes, Antibes, Grasse, Forcalquier, Castellane edo Draguignangoa.
- Nizakoa (Niçard) Nizako konderrikoa.
Literatura
aldatuFrédéric Mistral Nobel saridunak, Théodore Aubanelek eta Félibrige elkarteak proventzerazko literatura bultzatu zuten XIX. mendean. XX. mendeko hasieran Joseph d'Arbaud eta Valère Bernard nabarmendu ziren. Gero Robèrt Lafont, Pierre Pessemesse, Claude Barsotti, Max-Philippe Delavouët, Philippe Gardy, Florian Vernet, Danielle Julien, Jòrgi Gròs, Sèrgi Bec edo Bernat Giély bezalako idazleek hizkuntza bultzatu zuten.
Erreferentziak
aldatu- ↑ «proventzera» Harluxet Hiztegi Entziklopedikoa.