Wikipedia

Michelle Perrot

historialari frantziarra

Michelle Perrot (Paris, Frantzia, 1928ko maiatzaren 18a) historialari eta feminista frantsesa da, Paris-Diderot Unibertsitateko historiako irakasle emeritua. Frantziako emakumeen historia aztertzen aitzindaria da.

Michelle Perrot

Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakMichelle Roux
JaiotzaParis, 1928ko maiatzaren 18a (95 urte)
Herrialdea Frantzia
Familia
Ezkontidea(k)Jean-Claude Perrot
Seme-alabak
Hezkuntza
HeziketaPariseko Letren Fakultatea
Parisko Unibertsitatea I - Panthéon-Sorbonne
Tesi zuzendariaErnest Labrousse
Doktorego ikaslea(k)Francis Ronsin (en) Itzuli
Marie-Jo Bonnet (en) Itzuli
Françoise Thébaud (en) Itzuli
Annie Stora-Lamarre (en) Itzuli
Eleni Varikas (en) Itzuli
Laurence Klejman (en) Itzuli
Martine Kaluszynski (en) Itzuli
Jean-Louis Deaucourt (en) Itzuli
Gabrielle Houbre (en) Itzuli
Frédérique Villemur (en) Itzuli
Jean-Claude Vimont (en) Itzuli
Eleni Fournaraki (en) Itzuli
François Jacquet-Francillon (en) Itzuli
Évelyne Diebolt (en) Itzuli
Dominique Kalifa (en) Itzuli
Martine Sevegrand (en) Itzuli
Stéphane Sirot (en) Itzuli
Delphine Gardey
Nancy L. Green (en) Itzuli
Philippe Artières (en) Itzuli
Élise Feller (en) Itzuli
Loukia Efthymiou (en) Itzuli
Hizkuntzakfrantsesa
Jarduerak
Jarduerakhistorialaria eta unibertsitateko irakaslea
Enplegatzailea(k)Université Paris-Diderot
Jasotako sariak
KidetzaComité Maurice-Audin (en) Itzuli

Biografia aldatu

Michelle Perrot, irakasle agregatua, Ohorezko Legioak onartua, XIX. mendeko historian aditua da. Paris VII – Denis Diderot Unibertsitateko irakasle emeritua da, eta han egin du bere karreraren zati bat, hirurogeita hamarreko hamarkadan Sorbona utzi ondoren. Emakumeen historiaz arduratu da (aitzindaria da azterlan hauetan), langile-klaseaz, eta aurrerago, hiesaren aurkako programetan edo bakearen kulturaren defentsan ere aritu da. Michel Foucaulten laguna eta kolaboratzailea izan da.[1]

Perrotek Le socialisme et le pouvoir, Enquêtes sur la condition ouvrière en France au XIXe siècle argitaratu zuen hasieran, baita Les ouvriers en grève langile mugimenduei buruzko bere tesi garrantzitsua ere. Urte horietan herri klaseen bizitza aztertu zuen, Frantzian eta Ingalaterran argitaratuz. Bestalde, Perrotek Karl Marxen Lettres des filles (Paris, Albin Michel, 1979) argitaratu du, baita Alexis de Tocquevilleren Écrits pénitentiaires (Paris, Gallimard, 1984) eta Caroline B.ren Journal intime ere, G. Ribeillekin (Paris, Montalba, 1985). Eta George Sand-en, Politique et polémiques bilduma (Paris, Imprimerie Nationale, 1997).[1]

Historia sozial zorrotzean zuen dedikazioa nabarmen handitu zen. Perrotek zuzendu zuen Historia de la vida privada-ren laugarren liburukia, XIX. mendeari dagokiona, Ph. Ariès, G. Duby (Madril, Taurus, 1989; or. 1987). Benthamen edizio bikain baten ondoren Michel Foucaultekin jarraitu zuen L 'impossible prisson- ekin (Paris, Le Seuil, 1980; itzulpen partziala: Bartzelona, Anagrama, 1982). Eta espetxe sistema lantzen jarraitu zuen, gaur egun bere artikuluak Les ombres de l 'histoire. Crime et châtiment au XIXe siècle-en daudelarik.[1]

Bere iritziak unibertsitateko publiko minoritario batek bakarrik ezagutzeari uko egin dio eta, horregatik, Frantziako Libératión egunkarian kolaboratu du.[2] France Cultureko "Les Lundis de l 'Histoire" irratsaioaren ekoizlea izan da.[3]

Langile mugimenduaren eta espetxeen historiari egindako ekarpena aldatu

Langile mugimenduei buruz lan egin du bereziki (Les ouvriers en grève, Mouton, 1974 Ernest Labroussek zuzendutako tesia), inkesta sozialei buruz, delinkuentziari buruz eta espetxe sistemari buruz (gai horri buruzko artikulu nagusiak Les ombres de l 'histoire. Crime et châtiment au XIX siècle lanean bildu ziren. Flammarion, 2001). Michel Foucaultekin kolaboratu zuen eta 1986tik 1991ra Robert Badinterrekin Hirugarren Errepublikako espetxealdiari buruzko mintegi bat animatu zuen gizarte-zientzietako goi-mailako ikasketen eskolan.[1]

Emakumeen historiari eta generoen historiari egindako ekarpena aldatu

Michelle Perrotek, batez ere, emakumeen historia bistaratzen lagundu du, eta aitzindaria izan da lan horretan Frantzian. Georges Dubyrekin Histoire des femmes en Occident zuzendu zuen (5 liburuki, Plon, 1991-1992) eta gaiari buruzko artikuluak argitaratu zituen Les femmes ou les silences de l 'histoire, Flammarion, 2001 (Emakumeak eta historiaren isiltasuna) lanean.[1]

Lanak aldatu

  • Le socialisme et le pouvoir, Paris, EDI, 1966, A. Kriegelekin.
  • Enquêtes sur la condition ouvrière en France au XIX e siècle, Hachette, 1971.
  • Les ouvriers en grève, Mouton, 1974.
  • J. Bentham, Le panoptique ou l'oeil du pouvoir-en edizioa, «L'inspecteur Bentham» artikuluarekin, Belfont, 1977. Itzul. partziala: Madril, La Piqueta, 1979.
  • Jeunesse de la grève. Frantzia 1871-1890, Paris, Le Seuil, 1984.
  • Georges Duby eta Michelle Perrot (zuz.), Histoire des femmes en Occident, Paris, Plon, 1990-1991 (5 liburuki). Itzul.: Historia de las mujeres, Madril, Taurus, 1991-1992.[4]
  • «La juventud obrera. Del taller a la fábrica», en dir. G. Levi, J.-C. Schmitt (zuz.), Historia de los jóvenes, 2, Taurus, 1996 (or. 1995).
  • «Les vies ouvrières», in Les lieux de mémoire, 3, Gallimard, n. ed. 1997 (or. 1992, zuz.: P. Nora), or. 3937-3971.
  • Les femmes ou les silences de l'histoire, Flammarion, 1998.
  • Les ombres de l 'histoire. Crime et châtiment XIX e siècle, Flammarion, 2001.
  • "Mon histoire des femmes", Publicions du Seuil, 2006, jatorrizko argitalpenaren ISBN: 2-02-086666-8
  • Histoire de chambres, Paris, Le Seuil, 2009. Itzul. Historia de las alcobas, Mexiko, Fondo de Cultura Ekonom-Siruela, 2011.[5]
  • Mélancolie ouvrière, Paris, Grasset, 2012 (ISBN ί2-246-79779-1).
  • Des femmes rebelles, Tunis, Elyzad, 2014

Sariak eta ohoreak aldatu

  • Ohorezko Legioko Zaldun gisa saritua izan zen.[6]
  • 2014an Simone de Beauvoir saria jaso zuen.[7]
  • Officier de l’Ordre Nacional du Mérite izendatua izan zen. [3]
  • Hainbat unibertsitatetan Honoris Causa doktorea da.[8]

Erreferentziak aldatu

  1. ↑ a b c d e «Michelle Perrot - Wikiwand» www.wikiwand.com (Noiz kontsultatua: 2022-01-27).
  2. ↑ (Gaztelaniaz) Villena, Miguel Ángel. (1987-05-24). «Michelle Perrot» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2022-01-27).
  3. ↑ a b (Gaztelaniaz) «MICHELLE PERROT | Casa del Libro» casadellibro (Noiz kontsultatua: 2022-01-27).
  4. ↑ Duby, Georges; Perrot, Michelle. (1991). Historia de las mujeres en Occidente.. Taurus ISBN 978-84-306-9976-6. (Noiz kontsultatua: 2022-01-28).
  5. ↑ Perrot, Michelle. (2011). Historia de las alcobas. Siruela ISBN 978-84-9841-459-2. (Noiz kontsultatua: 2022-01-28).
  6. ↑ «Tipos Infames: Autor: PERROT, MICHELLE» www.tiposinfames.com (Noiz kontsultatua: 2022-01-27).
  7. ↑ (Thailandieraz) hmong.wiki. «Michelle Perrot La vidayObras» hmong.es (Noiz kontsultatua: 2022-01-27).
  8. ↑ «Autor | Fondo de Cultura Económica» www.fcede.es (Noiz kontsultatua: 2022-01-27).

Bibliografia aldatu

  • M. Perrot, «L'air du temps», in Essais d'ego-histoire, Gallimard, 1987.
  • M. Perrot, Mujeres en la ciudad, Txileko Santiago, A. Bello, 1997 (or. 1997), vol.
  • "Diálogo y bibliografía" in M. Jalón eta F. Colina, Los tiempos del presente, Cuatro. edizioak, 2000.

Kanpo estekak aldatu

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Michelle_Perrot&oldid=8834393"(e)tik eskuratuta