Inozibe zuria (Inocybe geophylla) Inocybaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Efektu azkarreko sindrome muskarinikoa eragiten du (gehienez ere 4 ordu). Sabeleko min handiak, beherakoak, goragalea, okadak, logura, bertigoa, antsietatea.

Inozibe zuria
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaAgaricales
FamiliaInocybaceae
GeneroaInocybe
Espeziea Inocybe geophylla
P.Kumm., 1871
Mikologia
 
orriak himenioan
 
titi-formako txapela
 
himenioa sabeldua da
 
hanka biluzik dago
 
espora marroiak dauzka
 
mikorrizak eratzen ditu
 
hilgarria da

Oharra: ez fidatu soilik orri honetan ematen diren datuez perretxiko bat identifikatzeko orduan. Inolako zalantzarik izanez gero, kontsultatu aditu batekin.

Deskribapena

aldatu

Kapela: 1 eta 4 cm arteko diametrokoa, koniko-kanpai itxurakoa eta titi nabariarekin. Ertza zertxobait kamutsa, kurbatutik laura, krenulatua eta kolore berekoa. Azal leuna, fibrilosoa eta lehorra, baina hezetasunarekin pixka bat likatsua, zuri-krema zurbil kolorekoa eta iluntxoagoa erdirantz.

Orriak: Estu, libreak, tartekatuta orritxoak; hasieran zurbilak, ondoren okre-antzekoa lila koloreko distirekin eta ertzak pixka bat flokonosoak eta zurbilagoak.

Hanka: Kapelaren kolorekoa, 3 - 6 x 0,2 - 0,4 cm-koa, zilindrikoa, zuzenetik bihurgunetsura, subbulbosoa, pruinaduna, eta errezela zurixkaren hondarrekin goialdean.

Haragia: Mehea, zurixkatik grisaxkara; espermatiko usainarekin eta belar zapore gozoarekin eta gero astringente samarra.[2]

Etimologia: Inocybe terminoa, muskulua, nerbioa, zuntza esan nahi duen "is inós" hitzetik eta burua esan nahi duen "cybe" hitzetik dator; hau da, zuntzezko kapela. Geophilla hitza grezieratik dator, lurra esan nahi duen "gé" hitzetik eta orriak esan nahi duen "phillon" hitzetik. Lur koloreko orriengatik.

Toxikotasuna

aldatu

Toxikoa. muskarina-dosi handi samarra du.[3]

Nahasketa arriskua

aldatu

Bere aldaera batzuekin nahas daiteke: Inocybe lutescens aldaerarekin, hori-laranja kolorekoa; Inocybe lilacina aldaerarekin, honek nabarmena du titi horixka kapela bioleta-lila baten gainean. Inocybe pudica delakoarekin ere nahas daiteke.[4]

Sasoia eta lekua

aldatu

Udaberrian eta udazkenean hazten da, hostozabalen eta koniferoen basoetan.[5]

Banaketa eremua

aldatu

Europa, Ipar Amerika, Japonia, Madagaskar, Bolivia, Errusia, Txina, Australia, Zeelanda Berria, Turkmenistan.

Erreferentziak

aldatu
  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Palacios Quintano Daniel. (2014). Disfrutando con las setas. Leitzaran, Grafikak S.L. Andoain, Gipuzkoa, 354 or. ISBN 978-84-617-0196-4..
  3. (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 241 or. ISBN 84-282-0253-6 (T.I). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
  4. (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 240 or. ISBN 84-282-0865-4..
  5. (Gaztelaniaz) Lotina, Roberto. (1985). Mil setas ibericas. Diputacion foral de vizcaya, 237 or. ISBN 84-505-1806-7..

Kanpo estekak

aldatu