Esneki teilamin
Esneki teilamina (Lactarius rufus) lactarius generoko onddo bat da.[1] Ezin da jan, zapore minagatik. Euskal Herrian nahiko ohikoa da.
Esneki teilamina | ||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Sailkapen zientifikoa | ||||||||||||||||||||||||||||
Erreinua | Fungi | |||||||||||||||||||||||||||
Klasea | Agaricomycetes | |||||||||||||||||||||||||||
Ordena | Russulales | |||||||||||||||||||||||||||
Familia | Russulaceae | |||||||||||||||||||||||||||
Generoa | Lactarius | |||||||||||||||||||||||||||
Espeziea | Lactarius rufus Fr., 1838 | |||||||||||||||||||||||||||
Mikologia | ||||||||||||||||||||||||||||
|
Deskribapena aldatu
Kapela: 3 eta 10 cm arteko diametrokoa. Hasieran oso ganbila, gero zabaldu egiten da eta erdian hondoratu, titi oso nabarmenarekin. Gorri-laranja kolorekoa. Ilupa du azalean.
Orriak: Itsatsiak edo dekurrente samarrak, estu, meharrak, meheak. Hasieran marfil kolorekoak eta gero arre-horikoak.
Orri dekurrenteak: Hanka ukitzeaz gain, beherantz jarraitzen duten orriak.
Hanka: Ia zilindrikoa, gaztetan betea, 3 - 8 x 0,5 - 1 cm-koa, kapelaren kolore berekoa, oinarrian ilupa zuri batekin.
Haragia: Gogorra, hauskorra, horixka-gorrixka, lodia, irmoa, latex zuria eta zapore garratz eta minekoa.[2]
Etimologia: Lactarius terminoa "lac", "lactis", esnetik dator; esneari dagokio. Latex-a jariatzen dutelako ebakitzean edo haustean. Rufus epitetoa latinetik dator eta gorria esan nahi du. Bere koloreagatik.
Jangarritasuna aldatu
Ez da jangarria bere zapore garratz eta minagatik.[3]
Nahasketa arriskua aldatu
Sukaldaritzarako interesik ez duten antzeko Lactarius asko daude. Horien artean Lactarius hepaticus dago, udazkenaren amaieran hasten dena eta latex horixka duena eta Lactarius mitissimus delakoa, laranja zurbil kolorekoa, zapore gozokoa eta hostozabaletan hazten dena.[4]
Sasoia eta lekua aldatu
Udaberri eta uda amaieran, koniferoen basoetan, batzuetan urkien azpian ere bai. Oso arrunta da.[5]
Banaketa eremua aldatu
Europako eta Ipar Amerikako eremu epeletan. Ohikoa Kalifornia iparraldean eta Pazifikoaren ipar-mendebaldean
Galeria aldatu
Erreferentziak aldatu
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 533 or. ISBN 84-404-0530-8..
- ↑ (Gaztelaniaz) Palacios Quintano Daniel.. (2014). Disfrutando con las setas. Leitzaran, Grafikak S.L. Andoain, Gipuzkoa, 422 or. ISBN 978-84-617-0196-4..
- ↑ (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 365 or. ISBN 84-282-0253-6 (T.I). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
- ↑ (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 88 or. ISBN 84-282-0865-4..