Élisabeth Badinter

Elisabeth Badinter, sortzez Bleustein-Blanchet (Boulogne-Billancourt, Hauts-de-Seine, 1944ko martxoaren 5a), letretako emakumea, filosofoa, feminista, enpresari frantsesa da, eta Argien Garaiari buruzko espezialista.

Élisabeth Badinter
Marcel-Bleustein-Blanchet Foundation for the vocation (en) lehendakari 1996 -
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Élisabeth Bleustein-Blanchet
Jaiotza	Boulogne-Billancourt, 1944ko martxoaren 5a (80 urte)
Herrialdea	Frantzia
Bizilekua	Latin auzoa
Familia
Aita	Marcel Bleustein-Blanchet
Ama	Sophie Vaillant
Ezkontidea(k)	Robert Badinter  (1966 -  2024ko otsailaren 9a)
Seme-alabak	ikusi Judith Badinter (en) Benjamin Badinter (en) Simon Badinter (en)
Haurrideak	ikusi Michèle Bleustein Marie-Françoise Bleustein
Familia	ikusi Sophie Dulac-Rachline (en) (sororal niece (en) )
Hezkuntza
Heziketa	École alsacienne (en) Parisko Unibertsitatea I - Panthéon-Sorbonne
Hizkuntzak	frantsesa
Jarduerak
Jarduerak	filosofoa, historialaria, dozentea eta emakumeen eskubideen aldeko ekintzailea
Enplegatzailea(k)	École polytechnique Publicis Groupe  (1996 -  2017)
Lan nabarmenak	ikusi Die Mutterliebe. Geschichte eines Gefühls vom 17. Jahrhundert bis heute (en)
Jasotako sariak	ikusi Arte eta letren komendadorea  (2007ko azaroa) prix Eugène-Colas  (2008) Commander of the Order of Cultural Merit  (2011ko azaroaren 18a)
Influentziak	Alain Finkielkraut, René Descartes, Simone de Beauvoir, Nicolas de Condorcet, Émilie du Châtelet eta Denis Diderot

1978an, Eskola Politeknikoan hitzaldi irakasle bihurtu zen, eta mintegi bat zuzendu zuen Humanitate eta Gizarte-zientzietan. Bere irakasle-postuarekin batera, feminitate eta birilitate kontzeptuen gaineko ikerketak egin zituen, horien eraikuntza sozial eta historikoekin batera. 1992an, XY, De l'identité masculine argitaratu zuen, kritikak ondo hartu zuen lana. Bertan, bere ikerketen sintesia egiten du, Europako eta AEBko historian zehar gizonezkoek izan duten sexu-portaeren jariotasunean zentratzen da.

1980ko hamarkadan, emakumeak gizartean zuen rolari eta amatasunari buruzko bere ikerlanen jarraipenean, pixkanaka feminismoaren figura bihurtu zen Frantzian. L'Amour en plus saiakera bat argitaratu zuen, non berezko ama-senaren existentzia gezurtatzen duen. Sexuen arteko osagarritasunaren teoriaren aurka, zeinak gizon eta emakumeen arteko aurkakotasuna egiten duen euren harremanen funtsa, sexuen arteko berdintasuna eta antzekotasuna defendatzen ditu.

1989an, Creileko zapiaren kasuaren ondoren, laikotasuna defendatzeko konpromisoa hartu zuen. Berak, Régis Debray, Alain Finkielkraut, Élisabeth de Fontenay eta Catherine Kintzlerrekin batera, manifestu bat argitaratu zuten, “Profs, ne capitulons pas!" (Irakasleok, ez dezagun amore eman!), non “eskola errepublikarraren Munich-aren” beldur zen eta klase politikoaren koldarkeria astindu zuten. 2007an, Mahomaren karikaturak argitaratzeagatik Charlie Hebdoren aurka egin zen epaiketaren ostean, egunkari satirikoaren alde egin zuen. Baztertu egin zuen islamofobiaren definizio arrunta, zeinak erlijioaren kritika nahasten baitu berau praktikatzen dutenekin, eta laikotasunaren aurkako armatzat du.

“Simone de Beauvoirren alaba” bezala kalifikatzen du bere burua. Behin baino gehiagotan egon zen berarekin, zeinaren lana miresten baitzuen, nahiz eta beti ez ados egon bere iritziekin. “Feminismo unibertsalista laiko, eta konkistatzaile” baten ikuspegia defendatzen du, eta genero berdintasunaren aurkako atentatua den "diferentzialismoa" arbuiatu eta borrokatzen. Bere burua ezkerreko emakume aldarrikatuz, denentzako ezkontzaren, laguntza bidezko ugalketaren, eta haurdunaldi subrogatuen alde mintzatu zen. Abortatzeko eskubidea defendatu zuen, "inorentze baten amaieraranzko pauso itzela" delakoan.

Biografia

Jaiotza eta familia

1944ko martxoaren 5ean jaioa, Boulogne-Billancourten. Élisabeth Badinterren gurasoak Marcel Bleustein-Blanchet (1906-1996), publizista eta Publicis Groupe publizitate-enpresaren sortzailea, eta Sophie Vaillant (1916-1999), ingeleseko irakaslea, izan ziren, eta Édouard Vaillant zuen aitona.

Bi ahizpa zituen: Marie-Françoise (1940-1968), Michel Rachline (1933-2012) poetaren emaztea zena. 1964an dibortziatu ziren. Sophie Dulacen ama zen, zeina 1968an hil zen auto-istripu batean. Eta Michèle (1946-2013), Paul Belaiche-Daninos idazlearen emaztea zena.

Bleustein familia Errusiako judu jatorrikoa da. Élisabethen aitak Publicis publizitate-enpresa sortu zuen Georges anaiarekin, 1926an. Sophie Vaillantek, Élisabethen amak, aldiz, burgesia katolikoan zuen jatorria, eta judaismora bihurtu zen ezkondu ondoren.

Prestakuntza eta jardun profesionala

Lehenik Alsaziako Eskolan ikasle, Élisabeth Badinterrek filosofia ikasi zuen Sorbonan, non Catherine Clémenten eskolak jarraitu zituen.

1969an, filosofiako irakasle zen.

Limeil-Brévanneseko Guillaume-Budé institutuan irakatsi ondoren, Eskola Politeknikoko irakasle izan zen.

1980an, letretako emakume gisa hasi zuen ibilbidea. Argien Garaiari buruzko bere saiakerak eta bere biografia literarioak Flammarion, Odile Jacob, Hachette argitaletxeetan argitaratu ziren. Figura mediatikoa izaki, eztabaidatzeko borondatea izaten zuen.

Publicis Groupe

1996an aita hil zitzaionean, Élisabeth Badinterrek Publicis Groupeko gainbegiratze-kontseiluko presidente kargua hartu zuen. 2017an utzi zion postua Maurice Lévyri, eta taldearen gainbegiratze-kontseiluko presidenteorde bihurtu zen, baita izendapen batzordeko presidente eta arrisku eta estrategia batzordeko kide ere.

Élisabeth Badinter enpresako erreferentziazko akzioduna da: kapitalaren % 6,74 eta boto eskubideen % 12,36 ditu; haren semea, Simon Badinter, taldeko administratzailea ere bada. 2020an, akzioen zati baten jabetza (% 4,62) seme-alabei utzi zien, baina usufruktua gordez; beraz, % 2,48 du jabetza osoan.

Beste funtzio batzuk

Bakearen eta indarkeria-ezaren kulturaren hamarkadarako Frantziako Koordinazioaren Babes Batzordeko kidea da. Frantziako Liburutegi Nazionaleko Kontseilu Zientifikoko kidea izan zen, nortasun kualifikatu gisa, 1998an eta 2002an.

Bizitza pribatua

Élisabeth Badinter Sophie Dulac ekoizlearen izeba da, sortzez Rachline (1957an jaioa), Dulac Distribution enpresaren sortzailea.

1966an, Robert Badinterrekin ezkondu zen (1928-2024), bera baino hamasei urte zaharragoa; orduan, bere aitaren abokatua zen. Hiru seme-alaba izan zituzten: Judith (1966), Simon (1968) eta Benjamin (1970).

2021ean, Élisabeth Badinterren fortuna 922 milioi eurokoa zen.

Jarrera filosofikoak

Feminismoa

Élisabeth Badinterrek sexuen "antzekotasunaren" nozioa teorizatu zuen. Haren arabera, "halako berrikuntza da, non mutazio terminoetan ikus daitekeen legitimoki".

Politikaren parekidetasunari buruzko eztabaidan, Jospin Gobernuaren pean, 2000ko ekainaren 6ko Legearen aurka egin zuen, emakumeak hauteskundeetako mandatuetara iristeko berdintasunari buruzkoa, haren ustez, emakumeak ezin baitira boterera euren kabuz iritsi.

2003an argitaratu zuen Fausse Route saiakera, eta Frantziako feminista garaikideen misandria eta “biktima-jarrera” astindu nahi izan zuen. Élisabeth Badinterrek feminismoa eskatzen jarraitzen zuen, argudiatuz feminismoaren bokazioa ez dela gizonen aurkako mendekua iradokitzen duen genero gerra batera gidatzea. Liburu horretan, senar-emazteen arteko indarkeriari buruzko inkesta estatistikoak salatzen ditu, non emakumeak soilik galdekatzen diren eta non uztartzen diren subjektiboa eta objektiboa, presio psikologikoak eta eraso fisikoak, eta horrek, ondorioz, sexuen arteko hierarkia moral bat ezartzea eragiten du: «Emakumeen indarkeria eta boterea sistematikoki bazter utzi nahi izanda, etengabe zapalduta daudela, eta, beraz, errugabe direla aldarrikatuta, bitan zatitutako gizateria baten erretratua marrazten da sakonean, egiarekin zerikusi gutxi duena: batetik, gizonen zapalkuntzaren biktimak; bestetik, borrero ahalguztidunak”.

Élisabeth Badinterren aburuz, borroka feministak etorkinen edo magrebtarren populazioetan jarri behar du arreta; izan ere, “aspalditik, Frantziako jatorrizko gizartean, dela judaismoan, dela katolizismoan, ezin da esan emakumeen zapalkuntzarik dagoenik”.

Sexu berekoen arteko ezkontzaren, bikote lesbianei eta bikoterik gabeko emakumeei laguntza bidezko ugalketa ematearen, eta haurdunaldi subrogatu "etikoaren" aldekoa da. Prostituzioa abolitzearen aurka ere agertu izan da.

2021eko irailean, L'Express aldizkarian gutun ireki bat sinatu zuen beste batzuekin, “haur adingabe transgeneroen gorputzaren gaineko eragin ideologikoa” salatzeko, Céline Masson eta Caroline Eliacheffek eta beste intelektual batzuek hasitako argitalpena.

2023ko apirilean, Le Point aldizkarian argitaratutako tribuna bat sinatu zuen Jean-François Mattei eta beste intelektual batzuekin batera, Familia Plangintzarako Frantziako Mugimenduaren noraezak salatzeko, mugimenduari militante transaktibisten babesleku izatea leporatuta, eta eskatzeko elkarte horrek bigarren hezkuntzako ikasleei emandako sexu heziketari buruzko prestakuntza debekatu eta haren finantzaketa publikoa kontrolatu zezatela.

Amatasuna

Élisabeth Badinterrek 1980an argitaratu zuen lehen liburua, L'Amour en plus, eta bertan zalantzan jarri zuen amaren maitasuna esklusiboki zerbait naturala den ideia: berau sortzen parte hartzen duen testuinguru kultural baten eragina ere bada maitasun hori. Nahiz eta talde feministetan konpromiso kolektiboaren aurkakoa izan, adibidez, 1960 eta 1970eko hamarkadetan, emakumeen askapen mugimendutik aldentzean, izena hartu zuen ingurune militantean.

L’Amour en plus agertu ondoren, gainera, Palaiseauko Eskola Politeknikoan, Humanitate eta Gizarte-zientzietako mintegi bat gidatu zuen, gizontasunari eta haren birdefinizioari buruzkoa, urte haietako ideia feministen trantsizio erlatiboaren testuinguruan. Lan horiek XY, De l'identité masculine liburuaren proiektuan parte hartu zuten, eta feminitatearen, gizontasunaren eta horien eraikuntza sozial eta historikoen nozioak aztertu zituen sintesi hartan.

Laikotasuna

"Adjektiborik gabeko laikotasunaren" alde mintzatu zen filosofoa, "laikotasun inklusiboaren" edo "laikotasun positiboaren "alde egiten zutenen parean. Bere burua feministatzat aldarrikatuz, buruzapia eramatearen aurka agertu zen fermuki, haren iritziz, opresioaren sinbolo baita; feminismo islamikoa astindu zuen, "terminoen kontradikzio" gisa kalifikatuta.

1989ko irailean lehertu zen Creileko beloaren kasua. Lionel Jospinek neska gazte belodunak eskola publikoan hartzeko agertu zuen borondatearen aurrean, Élisabeth Badinter erabaki horren aurka mintzatu zen; 1989ko azaroaren 2an, Le Nouvel Obs kazetan (Régis Debray, Alain Finkielkraut, Élisabeth de Fontenay eta Catherine Kintzlerrekin batera), oinarritzat hartutako manifestu bat argitaratu zuen: “Profs, ne capitulons pas!" (Irakasleok, ez dezagun amore eman!). Tribuna horretan, filosofoak, beste sinatzaileekin batera, “eskola errepublikanoaren Munich-aren” beldur dela zioen, eta Lionel Jospinen komunitarismoa astintzen zuen: “Emakumeen otzantasunaren ikur den zapi islamikoa de facto baimentzean, txeke-zuri bat ematen diezu aitei eta anaiei, hau da, planetako patriarkaturik gogorrenari”.

2007ko otsailaren 7an hasi zen Charlie Hebdoren aurkako prozesua, Mahomaren karikaturak argitaratzeagatik erakunde musulmanek hasitakoa. Nicolas Sarkozy, François Hollande eta Abdelwahab Meddeb-ekin batera, Parisko auzitegi korrekzionalean testigantza ematera gonbidatu zuten Badinter, eta egunkari satirikoa defendatu zuen; hauxe esan zuen: «Charlie Hebdo kondenatzen badute, gure gain isiltasuna eroriko da […], beldur izango baikara.

2009ko irailaren 9an, Élisabeth Badinter ikuskatu zuten Batzar Nazionalean, belo integrala erabiltzearen praktikari buruzko informazio-misio baten karietara, zeinak burka debekatzen duen legea ekarri baitzuen. Belo integrala debekatzearen alde agertu zen; hitzaurrean zioenez, “belo integrala erabiltzeak literalki zapaltzen ditu askatasun, berdintasun eta anaitasun printzipioak”. Burka janzten duten emakumeak gero eta gehiago izateak erakusten du, haren ustez, klase politikoak Creilen zapiaren kasuan jasankor jokatu zuela; ohartarazpen hauxe egin zuen: “Orduan, integristek manipulatutako hiru neskari irmoki esan izan bagenie 'ez dugu inoiz onartuko', dena geldituko zen. (…) Baina, intoleranteak izateko arriskua genuela pentsatzeak dardara eragin digunez, onartezina dena toleratu dugu”. “Afganistango emakume fantasma” haiek ikusi zituen lehen aldian sentitutako talka aitortu zuen: “Ez nintzen hunkitu naizena baino gehiago hunkituko gizonak haien emazteak uhalarekin paseatzen ikusi izan banitu”.

2013an, Baby Loup haurtzaindegiaren kasuan, beharrezkotzat jo zuen laikotasuna defendatzea, eta gobernua bultzatu zuen lege bat bozkatzera, hots, “lehen haurtzaroaren sektorean, hala nola eskolan, zeinu erlijioso ostentatorioen erabilera debekatuko duen lege bat”. Haren hitzetan, beloa erabiltzea “zutoihal politiko eta komunitarioa” da.

Élisabeth Badinterren arabera, borroka feminista nagusiki etorkinen edo magrebtarren populazioetan zentratu behar da gaur egun; izan ere, “aspalditik, Frantziako jatorrizko gizartean, dela judaismoan, dela katolizismoan, ezin da esan emakumeen zapalkuntzarik dagoenik”.

2013an, CRIFen eskaera sinatu zuen, adingabeen zirkunzisioa osotasun fisikoaren aurkako atentatu batekin parekatzen duen Europako Kontseiluaren ebazpen baten aurka.

2016ko urtarrilaren 6an, hauxe esan zuen France Inter irratian: "Ez da islamofobotzat joa izateko beldur izan behar"; haren ustez, islamaren gaineko begirada kritikoa dutenak isilarazteko erabiltzen da termino hori. Islamofobiaren definizio komuna errefusatzen duen arren, zeinak erlijioaren kritika praktikatzen dutenekin nahasten duen, eta zehazten duenez, "zalantzarik gabe, ahalik eta gehien borrokatu behar dira arrazakeria, antisemitismoa eta musulmanen aurkako arrazakeria", baina "erlijioei buruz, erlijio guztiei buruz hitz egiteko aukera izan nahi du!".

Urte hartan bertan, arropa islamikoak egiten zituzten mendebaldeko markak boikotatzea eskatu zuen. Halaber, Nadia Remadna, frantziar ekintzaile asoziatiboa, Amen Brigadaren sortzailea eta Comment j'ai sauvé mes enfants saiakera-liburuaren idazlea babestu zuen. Bere ustez, “Nadia Remadna, gero eta intelektual arabiar-musulman gehiagok ausardiaz hitza hartzen duten bezala, […] Ilustrazioaren egungo ordezkaria da”.

Kritikak

Publicis enpresako eginkizunak

Publicis-en duen papera dela-eta publizitatearen eremuko “emakumearen irudikapen sexistei” buruzko kritikak egin izan dizkiote. Publicis arduratzen denez Saudi Arabiaren komunikazioaz, "hipokrisia" eta "genero nahasketa kezkagarria" leporatu izan diote. Kritika horiei, honelaxe erantzun izan die: «Kontseiluko presidente naizen heinean, ez dut eskubiderik taldearen edukiaren gainean esku hartzeko. Ezduina bada, halaxe adierazten dut”. Laurent Mauduit kazetariak, berriz, uste du “erreferentziazko akziodun” gisa, “taldearen barruan denetarik” egin dezakeela, eta “islamismo politikoaren aurkako kanpaina egiten badu ere, bere fortuna itzela biribiltzen du islamismo politikoaren sehaska den herrialdearekin”.

Feminismoa

Qu'est-ce qu'une femme? (Zer da emakume bat?) liburua argitaratu zuenean, honela laburbildu zuen bere jarrera Le Mondek (1989ko martxoaren 17a): "Élisabeth Badinterrek uste du humanismo arrazionalistak, gizon eta emakumeen arteko antzekotasunean jarritako enfasiak, emakume izaeraren aurrerabidearen eramaile izan direla historikoki, eta desberdintasunaren pentsamendu guztiak, berriz, diskriminazioaren eta desberdinkeriaren eramaile izan daitezkeela". Hala ere, diferentzialismoaren arbuio horrekin batera, “konstruktibismoaren hari guztiekin distantzia hartu behar da, zeinek generoen eta sexuen deseraikuntza ekarriko bailuke”, Catherine Rodgersen arabera. XY, De l’identité masculine liburuaren irakurketa kritiko batean, Guy Bouchardek kontraesanak nabarmentzen ditu Badinterrek konstruktibisten eta diferentzialisten arteko eztabaidari buruz egindako diskurtsoan, gizon androgino baten bilaketan; salatzen du, halaber, "gizonaren eta emakumearen berdintasunaren alde dagoen gizon motel […]" baten behar bezala garatu gabeko ikuspegia, bere ustez, misandriaren mugan dagoena, baina zeinari berdintasun hori inposatu behar zaio, nahiz eta bere maskulinitatearen eraikuntzan lortu.

Élisabeth Badinterren Fausse Route saiakerak nahiz parekotasun politikoaren legeei edo sexu krimen eta delituen tratamenduari buruzko hainbat idatzi kritikok polemika biziak piztu zituzten, eta feminista askok, egun, “feminista” epitetoa ukatzen diote.

Etorkinen eta magrebtarren populazioan oinarritutako feminismoa kritikatzen dute Thomas Lancelotek (Clémentine Autainekin batera Mix-Cité fundatu zuenak) edo Christine Delphy ekintzaile feministak, diskurtso horrek arrazismoa legitimatzera eta etorkin ez diren biztanleen sexismoa alde batera uztera eramaten baitu.

Laikotasuna

Jantzi musulmanei buruz duen iritzia dela-eta, Élisabeth Badinterrek Y'a bon Awards zeremonia satirikoko izendapen bat jaso zuen.

Lanak

Argitalpenak

• L'Amour en plus: histoire de l'amour maternel (XVIIe – XXe siècle), Paris, Flammarion, 1980 (ISBN 2-253-02944-0)
• Émilie, Émilie: L'Ambition féminine au XVIIIe siècle, Paris, Flammarion, 1983 (ISBN 2-08-210089-8)
• Les Remontrances de Malesherbes (1771-1775), Paris, Flammarion, 1985 (ISBN 2-264-00938-1)
• L'Un est l'autre: des relations entre hommes et femmes, Paris, Editions Odile Jacob, 1986 (ISBN 2-7381-1364-8)
• XY, de l'identité masculine, Paris, Hachette, 1992 (ISBN 2-253-09783-7)
• Les Passions intellectuelles, Paris, Flammarion

1. Désirs de gloire (1735-1751), 1999
2. L'Exigence de dignité (1751-1762), 2002
3. Volonté de pouvoir (1762-1778), 2007

• Fausse Route, Paris, Hachette, 2003 (ISBN 978-2-7381-1265-1)
• Madame du Châtelet, Madame d'Épinay, Paris, Flammarion, 2006 (ISBN 2-08-210563-6)
• Je meurs d'amour pour toi, Paris, Tallandier, 2008 (ISBN 978-2-8473-4508-7)
• L'Infant de Parme, Paris, Fayard, 2008 (ISBN 978-2-213-63699-3)
• Le Conflit, la femme et la mère, Paris, Flammarion, 2010 (ISBN 978-2-2531-5755-7)
• Le Pouvoir au féminin, Paris, Flammarion, 2016 (ISBN 2-081-37772-1)
• Les Conflits d'une mère: Marie-Thérèse d'Autriche et ses enfants, Paris, Flammarion, 2020 (ISBN 978-2-0815-1807-0)
• Messieurs, encore un effort..., Flammarion-Plon, 2024 (ISBN 978-2-0804-4775-3)

Obra kolektiboetarako ekarpenak

• Robert Badinterrekin, Condorcet. Un intellectuel en politique, 1988
• Thomas, Diderot, Madame d'Épinay : Qu'est-ce qu'une femme ?, Élisabeth Badinterren hitzaurrearekin, 1989
• Condorcet, Prudhomme, Guyomar: Paroles d'hommes (1790-1793), présentées par Élisabeth Badinter, 1989
• Simone de Beauvoir, Marguerite Yourcenar, Nathalie Sarraute, 2002. Élisabeth Badinter, Jacques Lassalle eta Luce Finasen hitzaldia (ISBN 2-7177-2220-3)

Hitzaurreak

• Les Goncourt : «Romanciers et historiens des femmes», «La Femme au XVIIe siècle d'Edmond et Jules de Goncourt»en hitzaurrea, 1981
• Cahiers Suzanne Lilar: Actes du colloque de Bruxelles, Paris, Gallimard, 1986, 239 or. (ISBN 2-07-070632-X), p. 15-26
• Correspondance inédite de Condorcet et Madame Suard (1771-1791), 1988
• Madame d'Épinay, Histoire de Madame de Montbrillant ou les Contreconfessions, 1989
• Pierre-Antoine Donnet, Tibet mort ou vif, 1990
• Madame du Châtelet, Discours sur le bonheur, 1997
• Florence Bergeaud-Blackler (zuz.), Pascal Hubert (zuz.), Georges Dallemagne, Nadia Geerts, Fadila Maaroufi, Karan Mersch, Céline Pina eta Marcel Sel, Cachez cet islamisme: Voile et laïcité à l’épreuve de la cancel culture, La Boîte à Pandore, coll. «Essais», 2021eko maiatza, 239 or. (ISBN 978-2-8755-7487-9)

Tribuna

• «Profs, ne capitulons pas!», L'Obs, 1989ko azaroaren 2a (lire en ligne)
• «La charge d'Elisabeth Badinter contre le "néoféminisme guerrier"», Le JDD, 2020ko irailaren 5a (lire en ligne)
• Lettre ouverte au ministre de la Santé: «La CAF doit cesser de promouvoir l’idéologie trans!», Le Figaro, 2023ko otsailaren 16a
• Planning familial: nos impôts, leur intox, Le Point, 2023ko apirilaren 16a

Goragarriak eta omenaldiak

Goragarriak

• Monakoko Printzerriko Kultura Merituaren Ordena (2011)
• Commandeure de l'ordre des Arts et des Lettres (2007)
• Liejako Unibertsitateko Doctor honoris causa (2004)
• Doctor honoris causa Bruselako Unibertsitate Askean (2013)

Élisabeth eta Robert Badinter ama-eskola, Lavalen (Mayenne)

Sariak eta aintzatespenak

• 1979: Frantses Akademiaren Albéric-Rocheron saria, Remontrances de Malesherbes lanarentzat
• 2008: Frantses Akademiaren Eugène Colas saria, Les Passions intellectuelles lanarentat

• Asnières-sur-Seineko eskola batek (Hauts-de-Seine) eta Quint-Fonsegriveseko ikastetxeak (Garona Garaia) beren izena daramate.
• La Couronne ikastetxea (Charente) bere omenez izendatu zuten, baita bere senarrarenez ere, baita Laval (Mayenne), Tomblaine (Meurthe-et-Moselle) eta Ballon-Saint-Mars-eko eskolak ere.

• 2009ko urriaren 23an, Empreintes bildumaren barruan, France 5 kateak Olivier Peyonek egindako dokumental bat eman zuen Élisabeth Badinter, à contre courant.

Bibliografia

• Vagner. (2010). «Badinter: la tyrannie des mamans parfaites» L'Est républicain. (Lire en ligne)
• Paul Munier, La Ressemblance des sexes. L'œuvre d'Élisabeth Badinter, Germina, 2013 ISBN 978-2-917285-39-8.
• Conan. (2015). «Elisabeth Badinter : Je ne pardonne pas à la gauche d'avoir abandonné la laïcité» Marianne. (lire en ligne)
• Renterghem. (2016). «Élisabeth Badinter, la griffe de la République» Le Monde. (lire en ligne)
• Chartier; Lacroix. (2018). «Elisabeth Badinter : Le combat du voile est perdu dans l'espace public» L'Express. (lire en ligne)
• Rosencher. (2020). «Elisabeth Badinter : Privilège blanc, racisés… C'est la naissance d'un nouveau racisme» L'Express. (lire en ligne)
• Rosencher. (2021). «E. Badinter: Le ressenti des réseaux sociaux dicte de plus en plus sa loi aux médias» L'Express. (lire en ligne)

Ikus, gainera

• Feminismoa

Kanpo estekak

• Autres ressources (dont notamment ses prises de positions par rapport au naturalisme et la gestation pour autrui)
• Entretien avec Élisabeth Badinter sur les lettres de Marie-Isabelle de Bourbon-Parme
• Entretien avec Élisabeth Badinter sur Le Conflit, la femme et la mère
• Pour un féminisme social Par Clémentine Autain

• Datuak: Q274309