Tripakilun ezkatatsua (Sarcodon imbricatus) Bankeraceae familiako onddo espezie bat da.[1] Euskal Herrian jangarri gisa baztertu egiten da, ale oso gazteak izan ezik, horiei arantzak eta egositako ur garratza kendu ondoren. Baina Europa ekialdean lehortu egiten da eta industrialki erabili, gozagarriak eta pateak ekoizteko.

Tripakilun ezkatatsua
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaThelephorales
FamiliaBankeraceae
GeneroaSarcodon
Espeziea Sarcodon imbricatus
P.Karst., 1881
BasionimoaHydnum imbricatum
Mikologia
 
himenio tolestua
 
txapel laua
 
himenioa adnatua da
 
hanka biluzik dago
 
espora marroiak dauzka
 
mikorrizak eratzen ditu
 
jangarria da

Oharra: ez fidatu soilik orri honetan ematen diren datuez perretxiko bat identifikatzeko orduan. Inolako zalantzarik izanez gero, kontsultatu aditu batekin.

Deskribapena

aldatu

Kapela: Tamaina handikoa, 8 eta 25 cm arteko diametrokoa, ezkata zentrokide handiz estalita dago, gris-marroi edo arre ilun kolorekoak. Haragitsua, lodia, ganbila, ondoren laua eta zabaldua.

Orratzak: Ez du orririk, orratz moduko batzuk ditu zabal samar, dekurrenteak, hauskorrak, errauts kolorekoak, zahartzean ilundu egiten dira.

Orratz dekurrenteak: Hanka ukitzeaz gain, beherantz jarraitzen duten orratzak

Hanka: Ilegabea, leuna, laburra, lodia, gris-marroia edo arre ilun kolorekoa.

Haragia: Zurixka, gero arre iluna, sendoa, zaila. Zapore mingotsa eta usain desatsegina dute ale helduek.[2]

Etimologia: Sarcodon terminoa grekotik dator eta arantza haragitsuekin esan nahi du. Imbricatum epitetoa berriz latinetik dator, "imbricatus" hitzetik, hau da, teilak bezala jarrita. Kapelaren ezkatetatik.

Jangarritasuna

aldatu

Honen mingostasuna eta usain desatsegina direla eta, ale helduak ezin dira jan.[3]

Nahasketa arriskua

aldatu

Sarcodon leucopus delakoarekin, honek kapela leuna du eta txikoriaren usaina. Sarcodon fuligineo-violaceus espeziarekin, bioleta kolorekoa, probatzean, eztarrian itolarri sentsazioa uzten du. Sarcodon scabrosus perretxikoarekin, urria, honen hankaren oinarriko haragia, urdin- berdexka kolorekoa da.[4]

Sasoia eta lekua

aldatu

Udaren amaieran eta udazkenean, nahiko ohikoa da, taldeka edo zirkuluetan, koniferoen basoetan.[5]

Banaketa eremua

aldatu

Ipar Amerika, Europa kontinentala, Errusia, Kazakhstan, Japonia, Australia, Kaukasia, Himalaiako eremua.

Galeria

aldatu

Erreferentziak

aldatu
  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). [. Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. ] Iberduero, 605 or. ISBN 84-404-0530-8..
  3. (Gaztelaniaz) Kutxa Fundazioa Sozial eta Kulturala. (1992). Euskal Herriko perretxikoak. Litografía Danona s. coop.ltda., 47 or. ISBN 84-7173-211-4..
  4. (Gaztelaniaz) Palazon Lozano Fernando. (2006). Setas para todos. JoseLuis Añanos Echo Editorial Pirineo, 454 or. ISBN 84-87997-86-4..
  5. (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 575 or. ISBN 84-282-0253-6 (T.I). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..

Kanpo estekak

aldatu