Myroslava Sopilka
| Myroslava Sopilka | |
|---|---|
 | |
| Bizitza | |
| Jaiotza | Vynnyky, 1897ko abuztuaren 29a |
| Herrialdea |  Austria-Hungariako Inperioa Mendebaldeko Ukrainako Herri Errepublika |
| Heriotza | Kiev, 1937ko azaroaren 28a (40 urte) |
| Hobiratze lekua | Lukianivske Cemetery (en)  |
| Heriotza modua | berezkoa ez den heriotza |
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | ukrainera poloniera |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | poeta eta idazlea |
| Kidetza | Horno (en) Q687912 |
| Izengoitia(k) | Мирослава Сопілка |
Myroslava Sopilka, izen erreala Yulia Semenivna Mysko-Pastushenko (Vynnyky, Austria-Hungaria, 1897ko abuztuaren 29a – Kyiv, Ukraina, 1937ko azaroaren 28a) poeta eta eleberrigile ukrainarra izan zen.
Biografia aldatu
Vynnykyn jaio zen, Leopolisko oblasten, 1897an, bost seme-alabetako nekazari familia batean.[1][2]
Bere lanak 1928an argitaratu ziren lehen aldiz Vikna, Syaivo eta zenbait egunkaritan.[3] 1930aren amaieran, bere senarrarekin eta bi seme-alabekin Sobietar Batasuneko Ukrainara joan zen bizitzera, lehenik Kamianets-Podilskyi hirira, non bertako historiaren museoan lan egin zuen.[4] 1932an, Kharkivera joan zen bizitzera.[5] Mendebaldeko Ukrainako literatur erakundeko kide izan zen.[6] 1931n Esku langileak poema liburua argitaratu zuen. Sineskerien hiri abegikorra eleberria ere argitaratu zuen.
1929ko maiatzaren 12an, Myroslava Sopilka Gorno literatur taldearen sortzaileetako bat izan zen - berarekin zeuden Vasyl Bobynskyi, Andriy Voloshchak, Oleksandr Gavrylyuk, Yaroslav Galan, Petro Kozlanyuk, Yaroslav Kondra, Nina Matulivna eta Stepan Tudor.[3]
1937ko irailaren 30ean, Myroslava Sopilka atxilotu zuten bere senar Mykhailo Pastushenkorekin batera, Poloniako inteligentziarentzat espiatzea leporatuta.[2] Galdeketetan, ez bera, ez senarra, ez ziren ezertaz konprometitu, eta ikerketaren salaketa guztiak baztertu zituzten.[2] Eta, hala ere, 1937ko azaroaren 22an, SESBeko Barne Arazoetarako Herri Komisariotzaren (NKVD) bilera berezi batek fusilatua izatera kondenatu zuen poeta. Epaia azaroaren 28an exekutatu zen Kyiven.[5] Litekeena da haren gorpua Lukyaniv hilerrian lurperatzea.[7] Luzaroan, ez zen ezer jakin bere patuari buruz. 1942ko azaroaren 18an erbestean hil zela uste zen ofizialki.
Aintzatespenak aldatu
Erreferentziak aldatu
- ↑ (Ukraineraz) «ТЕНДІТНА СОПІЛКА» Газета "Подолянин" 2018-04-27 (Noiz kontsultatua: 2022-10-14).
- ↑ a b c d ««…З ПОРОГА СМЕРТІ… Письменники України – жертви сталінських репресій»» web.archive.org 2010-12-01 (Noiz kontsultatua: 2022-10-14).
- ↑ a b Квітка, Віталій. (2021-11-22). «“Віяла крил” Мирослави Сопілки» Український інтерес (Noiz kontsultatua: 2022-10-14).
- ↑ «ЦЕНТРАЛЬНИЙ ДЕРЖАВНИЙ АРХІВ-МУЗЕЙ ЛІТЕРАТУРИ І МИСТЕЦТВА УКРАЇНИ : Путівник (2014)» resource.history.org.ua (Noiz kontsultatua: 2022-10-14).
- ↑ a b (Ukraineraz) «Обірвана мелодія Мирослави Сопілки: до 125-ліття від дня народження поетки» armyinform.com.ua (Noiz kontsultatua: 2022-10-14).
- ↑ ««"Західна Україна"»» web.archive.org (Словник літературознавчих термінів) 2009-12-20 (Noiz kontsultatua: 2022-10-14).
- ↑ (Ukraineraz) «В 1955 году был издан указ, согласно которому спецслужбы сообщали членам семей расстрелянных, что их родственники были приговорены к 10 годам лагере и умерли там от язвы желудка» fakty.ua (Noiz kontsultatua: 2022-10-14).
- ↑ «Holdings: Do sont͡si͡a :» catalog.lib.uchicago.edu (Noiz kontsultatua: 2022-10-14).
Kanpo estekak aldatu
Datuak: Q4296201
Multimedia: Miroslava Sopilka / Q4296201
