Kimika ez-organiko
Kimika ez-organikoa substantzia kimikoak, hidrokarburoak eta haien deribatuak izan ezik, eta substantzia horien propietateak eta erreakzio kimikoak aztertzen dituen kimikaren alorra. Karbonoa izan arren alor honetan sartzen diren konposatu kimiko batzuk badira, hidrokarburo ez direnak: karbono oxidoa, karburoak, karbono disulfuroa, zianuro metalikoak eta hirugarren mailako beste konposatuak, karbonilo metalikoak, fosgenoa (COCl2), karbonato metalikoak eta abar. Kimika organikoa, aldiz, karbonoak osatzen dituen konposatuen kimika da; karbonoa hidrogeno, sufre, oxigeno, nitrogeno eta beste elementu gutxi batzuekin batzean eratzen diren deribatuak aztertzen ditu. Nolanahi ere, ez da erabatekoa kimika organikoaren eta kimika ez-organikoaren arteko bereizketa, ez talde batekoak ez bestekoak diren gai ugari baitira, konposatu organometalikoak adibidez.
ErreferentziakAldatu
- Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011/12/27 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.
Kanpo estekakAldatu
Datuak: Q11165
Multimedia: Inorganic chemistry
