Franco Battiato
Franco Battiato (Catania, Sizilia, Italia, 1945eko martxoaren 23a - Milo, 2021eko maiatzaren 18a) italiar kantugilea eta abeslaria izan zen.
| Franco Battiato | |
|---|---|
.jpg) (2010) | |
| Bizitza | |
| Jaiotzako izen-deiturak | Francesco Battiato |
| Jaiotza | Giarre-Riposto (en)  eta Riposto, 1945eko martxoaren 23a |
| Herrialdea |  Italia |
| Bizilekua | Villa Grazia (en) |
| Lehen hizkuntza | italiera |
| Heriotza | Milo, 2021eko maiatzaren 18a (76 urte) |
| Hezkuntza | |
| Heziketa | University of Catania (en) |
| Hizkuntzak | italiera arabiera |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | egile abeslaria, musikagilea, film-zuzendaria, idazlea, abeslaria, gidoilaria, margolaria, errealizadorea, musikaria eta film screenwriter (en) |
Parte-hartzailea
| |
| Jasotako sariak | |
| Influentziak | Georges Gurdjieff |
| Genero artistikoa | opera new wave musika Rock progresiboa experimental music (en) elektroa pop rock |
| Musika instrumentua | ahotsa |
| Diskoetxea | Bla Bla Philips EMI Ricordi |
| Sinesmenak eta ideologia | |
| Alderdi politikoa | hautagai independente |
| battiato.it | |
                | |
Abeslari ospetsuentzako kantak egin zituen hasieran, baina gero bere diskoak grabatzen hasi zen. Battiatoren lehen diskoak oso espresionistak ziren: Festus (1971) eta Pollution (1972). Gero, musika sofistikatuagoa eta esperimentalagoa egin zuen: Sulle corde di Aries (1973) eta Mademoiselle La Gladiator (1975). 1980ko hamarraldian, arrakasta handiko diskoak plazaratu zituen: L'era del Cinghiale Bianco (1979), Patriots (1980), La voce del padrone (1981) eta L'Arca di Noè (1982). Musika elektronikoko diskoak ere grabatu zituen, hala nola Clic (1974). Rocka eta musika klasikoa nahasten dituzten opera batzuk egin zituen: Genesi (1987) eta Gilgamesh (lehenaren jarraipena). Hala ere, pop musika egiten jarraitu zuen. 1995ean Il cavaliere dall'intelletto diskoa argitaratu zuen, Manlio Sgalambró filosofoaren letrekin. Beste disko batzuk: L'imboscata (1996), Gommalacca (1998), Campi magnetici (2000), Ferro battuto (2001), Dieci stratagemmi (2004), Il vuoto (2007), Fleurs 2 (2008), Inneres Auge (Il tutto e' più della somma delle sue parti) (2010).
Bere abesti askotan okultismoa eta esoterismoa landu zituen, batez ere René Guénon eta G. I. Gurdjieffen testuetan oinarrituta[1].
Diskografia aldatu
Estudioan aldatu
- 1972 – Fetus (Bla Bla)
- 1972 – Pollution (Bla Bla)
- 1973 – Sulle corde di Aries (Bla Bla)
- 1974 – Clic (Bla Bla)
- 1975 – M.elle le "Gladiator" (Bla Bla)
- 1977 – Battiato (Dischi Ricordi)
- 1978 – Juke Box (Dischi Ricordi)
- 1978 – L'Egitto prima delle sabbie (Dischi Ricordi)
- 1979 – L'era del cinghiale bianco (EMI Italiana)
- 1980 – Patriots (EMI Italiana)
- 1981 – La voce del padrone (EMI Italiana)
- 1982 – L'arca di Noè (EMI Italiana)
- 1983 – Orizzonti perduti (EMI Italiana)
- 1985 – Mondi lontanissimi (EMI Italiana)
- 1988 – Fisiognomica (EMI Italiana)
- 1991 – Come un cammello in una grondaia (EMI Italiana)
- 1993 – Caffè de la Paix (EMI Italiana)
- 1995 – L'ombrello e la macchina da cucire (EMI Italiana)
- 1996 – L'imboscata (Mercury Records)
- 1998 – Gommalacca (Mercury Records)
- 1999 – Fleurs (cover + abesti berriak) (Mercury Records)
- 2001 – Ferro battuto (Sony Music)
- 2002 – Fleurs 3 (cover + abesti berriak) (Sony Music)
- 2004 – Dieci stratagemmi (Sony Music)
- 2007 – Il vuoto (Universal Music)
- 2008 – Fleurs 2 (cover + abesti berriak) (Universal Music)
- 2009 – Inneres Auge (nuove versioni + cover + inediti) (Universal Music)
- 2012 – Apriti sesamo (Universal Music)
- 2014 – Joe Patti's experimental group (Universal Music)
- 2019 – Torneremo ancora (bertsio berriak eta abesti berriak) (Sony Music)
Operak aldatu
- Genesi – lehen errepresentazioa: Parma, Teatro Regio, 1987ko apirilaren 26a
- Gilgamesh – lehen errepresentazioa: Roma, Teatro dell'Opera, 1992ko ekainaren 5a
- Messa arcaica – lehen errepresentazioa: Assisi, Basilica superiore di San Francesco d'Assisi, 1993ko urriaren 24a
- Il cavaliere dell'intelletto – lehen errepresentazioa: Palermo, Cattedrale, 1994ko irailaren 20a (argitaratu gabea)
- Telesio – lehen errepresentazioa: Cosenza, Teatro Rendano, 2011ko maiatzaren 6a
Filmografia aldatu
Luzemetraiak aldatu
- Perdutoamor (2003)
- Musikanten (2005)
- Niente è come sembra (2007)
- La sua figura (2007) – Giuni Russoren bizitzari buruzko dokumentala
- Auguri don Gesualdo (2010) – Gesualdo Bufalinoren bizitzari buruzko dokumentala
- Attraversando il Bardo (2014) – budismoaren hil ondorengo esperientziari buruzko dokumentala
- Händel - Viaggio nel regno del ritorno – egin gabea
Telebista saioak aldatu
- Bitte, keine Réclame (2004)
Aktore gisa aldatu
- Baba Yaga, Corrado Farinarena, 1973.
- Una donna tutta sbagliata, Mauro Severino, cameo (1988)
- Frammenti di una biografia per versi e voce, laburmetraia, Elisabetta Sgarbi (1999)
- In serra (Un arabo colpito dalla fuga occidentale), laburmetraia, Elisabetta Sgarbi (1999)
- Padre, Giada Colagrande (2016)
Erreferentziak aldatu
- Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011/12/27 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.
- ↑ (Ingelesez) Giudice, Christian. (2020-01-22). «‘The Master’s Voice’: The Hidden Gurdjieff in the Music and Art of Franco Battiato» Aries 20 (1): 55–80. doi:. ISSN 1567-9896. (Noiz kontsultatua: 2021-05-18).
Kanpo estekak aldatu
- (Italieraz) http://www.battiato.it/
Datuak: Q25147
Multimedia: Franco Battiato / Q25147
