Wikipedia

Antonio Vallejo-Nájera

Antonio Vallejo-Nájera (edo Vallejo-Nágera) Lobón (Paredes de Nava, 1889 – Madril, 1960ko otsailaren 25a) Espainiako medikua izan zen, Valladolideko Unibertsitateko Psikiatriako lehen katedradun numerarioa. Bere teoriengatik eta frankismoaren arazoetan parte hartzeagatik «Espainiako Mengele» ere deitzen zaio.[1][2] Juan Antonio Vallejo-Nágera psikiatraren aita eta Samantha Vallejo-Nágera sukaldariaren aitona.

Antonio Vallejo-Nájera

Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakAntonio Vallejo-Nájera Lobón
JaiotzaParedes de Nava, 1889ko uztailaren 20a
Herrialdea Espainia
HeriotzaMadril, 1960ko otsailaren 25a (70 urte)
Familia
Seme-alabak
Familia
Hezkuntza
HeziketaValladolideko Unibertsitatea 1909) : medikuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakpsikiatra, medikua, unibertsitateko irakaslea eta mediku militarra
Enplegatzailea(k)Madrilgo Unibertsitatea
Spanish Military Health Corps (en) Itzuli
Jasotako sariak
KidetzaRoyal National Academy of Medicine (en) Itzuli
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioakatolizismoa

Teoriak

aldatu

Frankoren diktaduraren Zerbitzu Psikiatriko Militarren buru gisa, ideologia marxistako pertsonen gutxiagotasun mentala frogatzen zuen azterketa bat enkargatu zitzaion.[3] Eduard Pons Pradesek Los niños republicanos (RBA, 2005) lanean dioenez, Antonio Vallejo-Nájera jaunak «gerrako preso errepublikanoei buruzko azterlan bat zuzendu zuen 1938an, marxismora zein malformazio eramaten zuen zehazteko. Alegia: gene gorriaren bila zihoan». Azterlan horietan esaten zuen emakume errepublikanoek harreman-puntu asko zituztela haurrekin eta animaliekin, eta gizarte-oztopoak hausten direnean, ankerrak direla, inhibizio adimentsu eta logikorik ez dutelako, eta sentimendu patologikoak dituztela. Ponsek, bere liburuan dioenez, Vallejo-Nájerak beste lan batean Inkisidoreen Kidego Orokorra sortzeko eskatu zuen.

Azterketa egiteko, hainbat test psikologiko egiten zizkien presoei, kolapso fisiko eta mentalaren ertzean zeudenean. Vallejo-Nájeraren taldeak bi mediku, kriminologo bat eta bi zientzia-aholkulari alemaniar zituen. Beren subjektu klinikoak bi taldetan aukeratu zituzten: bata, San Pedro de Cardeñako Nazioarteko Brigadetako preso kideena, eta, bestea, Malagako 50 preso errepublikarrek osatua, eta horietako 30 gauzatzeko zain zeuden. Emakumeen azterketak, izaki degeneratuak zirela eta, beraz, delinkuentzia marxistaren aldeko joera zutela kontuan hartuta, psikiatrari balio izan zion emakumeen psikearen animalia-izaerari buruzko "emakumeen kriminalitate iraultzailea" azaltzeko, bai eta "izaera sadiko nabarmena" azaltzeko ere, egoera politikoek "sexu-grina ezkutuak asetzea" ahalbidetzen zietenean. Vallejo-Nájerak egindako azterketaren ondorioetako batzuk hauek dira:[4]

« Marxismoaren eta adimen gutxitasunaren arteako ideien lotura intimoa beste lan batzuetan jorratu dugu. Gure hipotesien berrespena eragin politiko eta sozial handia du (psikopata antisozialek, marxismoan aritzea lehenesten badute, gure ideia den bezala, haurrak direnetik sujetu hauen segregazioa, gizartea plaga honetatik aska daiteke.[5] »

Emakumeen gutxitasuna ere defendatu zuen:

« Emakumearen adimena Kerguelen irlako tximeleten hegala bezala apurtzen da, izan ere bere misioa munduan ez da borrokatzearena baizik eta ama izatearena..[6] »

Haren Eugenesia de la hispanidad y regeneración de la raza liburuan, Vallejok «eugenesia positiboa» aldezten zuen. Haren helburua «hautetsiak ugaltzea eta ahulak galaraztea» zen, bere unibertso obsesiboan gorriak baitziren, «beren gaiztakeria intrintsekoan, pentsamolde apalagoko eta arriskugarritzat» hartzen zituenak. Bere teorien ondorio dramatikoa La locura y la guerra: psicopatología de la guerra española lanean azaldu zuen, non seme-alabak marxisten gurasoengandik banantzearen alde baitzegoen, «subjektu horiek haurtzarotik bereizteak izurrite beldurgarri horretatik aska lezake gizartea».[7]

Teoria horiek haur errepublikanoen bahiketa justifikatzeko erabili ziren. Haren planteamenduek, biologikoek baino gehiago, arraza balio kulturalen multzo baten emaitza zela aldarrikatzen zuten. Espainian osasun nazionalerako ezinbesteko baldintzak zituzten balioak hierarkikoak, zikirenseak eta aberrigabeak ziren. Errepublikak eta ezkerrak aldeztutako edozein balio etsaitzat hartzen zen eta berehala kendu behar zen. «Gure arraza higienizatzeko hain lan garrantzitsua» zeritzonak obsesionatuta, haren eredua garai batean Espainia pozoitutako doktrinetatik babestu zuen inkisizioa zen. «Inkisizio modernizatu bat eskatzen zuen, beste orientazio, helburu, baliabide eta antolamendu batzuekin; baina Inkisizioa». Arrazaren osasunak haurrak ama "gorrietatik" bereiztea eskatzen zuen.

Erregimen frankistarekin lankidetza aktiboa izateak eta garaikideek Alemania naziaren alde aldeztutako teorietatik hurbil egoteak eragin dute haren lanaren zati handi bat ahanzturan sartzea.

Obrak

aldatu
  • Psicopatología de la conducta antisocial (Editorial española, S.A., San Sebastián) Sin fecha de edición. Prólogo del Doctor Vallejo Nájera, Burgos, 15 de julio de 1937.

Bere lanaren zati batek kontzeptu psikiatrikoak zabaldu nahi izan ditu:

  • Eugenesia de la Hispanidad y regeneración de la raza (Burgos, 1937).[8]
  • Eugamia: selección de novios (San Sebastián: Editorial española, 1938).
  • Política racial del nuevo Estado (San Sebastián: Editorial Española, 1938).
  • Higienización psíquica de las grandes urbes (Bilbao: Gráf. de la Santa Casa de Misericordia, 1941).
  • Niños y jóvenes anormales (1941).
  • El caso de Teresa Neumann (1937).
  • Locos egregios (1946).
  • Literatura y psiquiatría (1950).

Beste lan batzuk:

  • Valor curativo de la piretoterapia en las esquizofrenias (1928).
  • La demencia precoz y sus manifestaciones clínicas (1929).
  • El tratamiento de la parálisis general y otras neurosífilis (1929).
  • Propedéutica clínica psiquiátrica (1936).
  • El factor emoción en la España nueva (Federación de Amigos de la Enseñanza - 1938, Burgos: Imp. Aldecoa).
  • Divagaciones intrascendentes (1938, Valladolid: Talleres Tipográficos Cuesta).
  • Tratamiento de las enfermedades mentales (1940).
  • Psicosis de Guerra (1942, Madrid: Morata)
  • Tratado de psiquiatría (1944).

Kanpo estekak

aldatu

Bibliografia

aldatu
  • Vallejo Nágera, Antonio; Piga y Pascual, Antonio (1951). Enseñanzas psiquiátricas de la Segunda guerra mundial. Real Academia Nacional de Medicina. 
  • Vallejo-Nájera, Antonio. La locura en la guerra. Psicopatología de la guerra española, Valladolid, 1939.
  • Huertas García-Alejo, R.1. (1998) «Una nueva inquisición para un nuevo Estado: psiquiatría y orden social en la obra de Antonio Vallejo-Nájera», en: Huertas, R. y Ortiz, C., (eds.) Ciencia y Fascismo, pp. 97-109. Madrid: Doce Calles.
  • González Duro, Enrique. Los psiquiatras de Franco. Los rojos no estaban locos. Península, 2008.
  • Preston, Paul, (2011) El holocausto español. Odio y exterminio en la Guerra Civil y después. Debate. ISBN 978-84-8306-852-6.

Erreferentziak

aldatu
  1. ↑ El apellido compuesto Vallejo-Nájera según el Diccionario heráldico hispanoamericano, de Endika Mogrobejo — Euskal.net.
  2. ↑ «El bisnieto de Vallejo-Nágera comparte que los rojos son deficientes», El Plural, 8 de mayo de 2017.
  3. ↑ Quiñonero, Llum. «Investigación; manipulación psiquiátrica», El Mundo, 20 de enero de 2002.
  4. ↑ Esperanza Bosch Fiol, Victoria A. Ferrer Pérez, Capilla Navarro Guzmán,La psicología de las mujeres republicanas según el Dr. Antonio Vallejo Nájera, Revista de Historia de la Psicología, 2008, Valencia (España). ISSN: 0211-0040, vol. 29, nº 3/4 octubre, 35-40.
  5. ↑ Vallejo-Nájera, Antonio. La locura en la guerra. Psicopatología de la guerra española, 1939.
  6. ↑ Vallejo-Nájera, Antonio. Psicología de los sexos, 1944: 44.
  7. ↑ «Vallejo Nágera, el psiquiatra que abogaba por quitar los hijos a los rojos» lavozdegalicia.es.
  8. ↑ “Eugenesia de la hispanidad”, de Vallejo-Nágera. ApdD 16 de abril de 2020.
"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Antonio_Vallejo-Nájera&oldid=9791013"(e)tik eskuratuta