Amalgama merkurio-aleazio bat da beste metal batekin. Likidoa, pasta biguna edo solidoa izan daiteke, merkurio-proportzioaren arabera. Aleazio horiek lotura metalikoaren bidez eratzen dira, eroapen-elektroien erakarpen elektrostatikoko indarrarekin lan eginez, karga positiboa duten ioi metaliko guztiak kristalezko sare-egitura batean lotzeko.[1][2] Ia metal guztiek amalgamak eratu ditzakete merkurioarekin, eta salbuespen nabarmenak burdina, platinoa, tungstenoa eta tantalioa dira. Zilar-merkurio amalgamak garrantzitsuak dira odontologian, eta urre-merkurio amalgama mineralaren urrea erauzteko erabiltzen da. Odontologiak merkurio-aleazioak erabili ditu zilarra, kobrea, indioa, eztainua eta zinka bezalako metalekin.

Zilarrezko amalgama

Ezaugarriak aldatu

Amalgamak honelakoak izan daitezke:

  • Likidoak, merkurioa nagusi denean
  • Solidoak, lotuta dagoen metala baino kantitate txikiagoan dagoenean

Denak zuriak eta distiratsuak dira eta kristaliza daitezke. Airean daudelarik, metal oxidagarriz osatutakoak oso azkar aldatzen dira; beroak guztiak deskonposatu eta merkurioa lurruntzen du, eta horrek pozoitzea eragin dezake izaki bizidun gehienetan. Azido nitrikoak amalgama guztien gainean bero gozo baten bidez egiten du lan; batzuetan, merkurioa disolbatu egiten du harekin lotuta dauden metalekin; beste batzuetan, oxido-egoeran oxidatu eta banandu egiten ditu, eta, azkenik, azido horrek aldaezin dituenekin alderatuta, merkurioa azido nitrikoan disolbatzen da, eta azido hori protoonitrato edo deutonitrato azidoaren egoerara pasatzen da.

Erreferentziak aldatu

  1. Callister, W. D. "Materials Science and Engineering: An Introduction" 2007, 7ª edición, John Wiley and Sons, Inc. Nueva York, sección 4.3 y capítulo 9.
  2. Amalgama de mercurio. .

Bibliografia aldatu