Ainuera
Ainuera (ainueraz: アィヌ・イタㇰ Aynu itak, ˈainu iˈtak ahoskatua; japonieraz: アイヌ語 Ainu-go) Japoniako Hokkaido uharteko ainu etniaren hizkuntza da. Tipologikoki alderdi zenbaitetan japonieraren antzekoa bada ere, bertze ezein hizkuntzarekiko ahaidetasunik gabeko hizkuntza isolatutzat jo ohi da ainuera.
| Ainuera | |
|---|---|
| Datu orokorrak | |
| Lurralde eremua | Japonia |
| Hiztunak | 10 inguru (2007an)[1] |
| Ofizialtasuna | ez du |
| Eskualdea | Hokkaido |
| UNESCO sailkapena | 5: arrisku kritikoan |
| Araugilea | ez du |
| Informazio filologikoa | |
| Hizkuntza-tipologia | SOV hizkuntza, hizkuntza polisintetikoa eta hizkuntza bakartua |
| Alfabetoa |
Ainu orthography (en)  eta latindar alfabetoa |
| Hizkuntza kodeak | |
| ISO 639-2 |
ain |
| ISO 639-3 |
ain |
| Ethnologue |
ain |
| Glottolog |
ainu1252 |
XX. mendera arte, Errusiako Sakhalin uharteko hegoaldean hitz egiten zuten, eta Kuriletan ere hiztun gutxi batzuk baziren. 1994an Sakhalingo azken hiztuna zendu zen.
Ainuerazko literatura ahozkoaAldatu
Ahozko tradizio aberatsa dute ainuek, jukar derizten heroi-sagak oinarri.
ErreferentziakAldatu
- ↑ Bradley, D.. (2007). Languages of Mainland South-East Asia. in: The vanishing languages of the Pacific Rim. Oxford: Oxford University Press, 301–336 or..
BibliografiaAldatu
- Patrie, James (1982). The Genetic Relationship of the Ainu Language. Honolulu: The University> Press of Hawaii. ISBN 0-8248-0724-3.
- Tamura, Suzuko (2000). The Ainu Language. Tokio: Sanseido. ISBN 0-8248-0724-3.
- Vovin, Alexander (1993). A Reconstruction of Proto-Ainu. Leiden: E. J. Brill. ISBN 4-385-35976-8.
- Shibatani, Masayoshi (1990). The Languages of Japan. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-36918-5
Kanpo estekakAldatu
- (Ingelesez) Ainuerazko erranak
- (Japonieraz) Ainuerazko ikasgaiak[Betiko hautsitako esteka] - Sapporo TV
- (Japonieraz)Ainuerazko hitz-arrola
- (Ingelesez) Ainuera Ethnologuen
Datuak: Q27969
|
Artikulu hau hizkuntzei buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. |