Volvariella volvacea Pluteaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Erdipurdiko jangarria, nahiz eta klima subtropikaletan landatu.

Volvariella volvacea
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaAgaricales
FamiliaPluteaceae
GeneroaVolvariella
Espeziea Volvariella volvacea
Singer, 1951
Mikologia
 
orriak himenioan
 
kono-formako txapela
 
himenioa askea da
 
hankak bolba dauka
 
izokin-koloreko esporak dauzka
 
saprobioa da
 
jangarria da

Oharra: ez fidatu soilik orri honetan ematen diren datuez perretxiko bat identifikatzeko orduan. Inolako zalantzarik izanez gero, kontsultatu aditu batekin.

Deskribapena aldatu

Kapela: 4 eta 10 cm bitarteko diametrokoa. Erabat grisa, erdian ilunagoa eta argituz ertzerantz; hasieran kanpai itxurakoa, gero zabaldu egiten da, titi apur batekin. Gainazal lehorra, zuntzexka gris ilun tentez estalita.

Orriak: Zuriak, gero arrosak, eta azkenean arrosa-adreilu kolorekoak, libreak, estu.

Orri libreak: Oinera hurbiltzen diren orriak, baina ukitzen ez diotenak.

Hanka: Zuria, ildaskatua, goian pruinarekin, gaztetan flokonosoa, azkenean glabroa. Bolba grisa du, kapelaren kolore berekoa.

Haragia: Zuria, lodia, samurra, usain arina, zapore leuna.[2]

Etimologia: Volvariella terminoa, Volvaria generoaren txikigarria da. Oinean bolba duelako.

Jangarritasuna aldatu

Jangarria. Landatu egiten da, baina ez dirudi desiragarria, jangarri kaskarra baizik.[3]

Nahasketa arriskua aldatu

Oso erraza da Volvariella generokoen artean bereiztea, kapela eta bolba grisak dituelako.

Sasoia eta lekua aldatu

Udaren amaieran eta udazkenean. Naturan ezohikoa da; basoko enbor usteletan aurki daiteke, gehienetan zerrauts deskonposatuaren gainean. Afrikan, Asia eta Hego Amerikan landatu egiten da, arroz-lastoaren, azukre kanaberaren edo kafe-mamiaren gainean.

Banaketa eremua aldatu

Volvariella volvacea (Strawko txanpiñoia, arroz-perretxikoa edo lasto perretxikoa bezala ezagutzen dena) Basidiomycota dibisioko onddo bat da, Asiako ekialdean eta hego-ekialdean landatutako onddo jangarri moduko bat da. Asiako sukaldaritzan asko erabiltzen da.

Kultiboa aldatu

Onddo horiek arroz-lastozko oheetan landatzen dira eta heldu gabe biltzen dira, botoi edo "arrautza" fasean eta beloa ireki aurretik[4]. Moldagarriak dira eta 4 eta 5 egun artean behar dituzte heltzeko. Klima subtropikaletan landatzen dira, eta urteko euri asko egiten dute. Ez da ezagutzen XIX. mendea baino lehenagoko laborantza-erregistrorik[5].

Prekauzioa aldatu

Amanita phalloides (heriotzaren estalkiak) onddo pozoitsuaren antza du, baina bereiz daiteke espezie pozoitsuaren esporada zuria delako eta espezie jangarriarena arrosa delako. Bere nahasteak intoxikazio batzuk eragin ditu bai Kalifornian bai Australian[6].

Erreferentziak aldatu

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 295 or. ISBN 84-404-0530-8..
  3. (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia..
  4. Schisler, Lee C.; Chang, S. T.; Quimio, T. H.. (1984-03). «Tropical Mushrooms: Biological Nature and Cultivation Methods» Mycologia 76 (2): 383.  doi:10.2307/3793125. ISSN 0027-5514. (Noiz kontsultatua: 2023-04-27).
  5. Hsiung, Deh-Ta. (2006). The Chinese kitchen. (Rev. ed. argitaraldia) Kyle Cathie ISBN 1856267024. PMC 1244517429. (Noiz kontsultatua: 2023-04-27).
  6. Toxin, Mushroom, Amanita Phalloides 39412-56-1. John Wiley & Sons, Inc. 2012-10-15 (Noiz kontsultatua: 2023-04-27).

Kanpo estekak aldatu