Poli(binil kloruro)
Poli8binil kloruro)a, ingelesezko PVC siglaz ezagunagoa, plastikozko polimero sintetiko ekoitzienen artetik hirugarrena da, polietilenoaren eta polipropilenoaren atzetik. Binil kloruro (CH2=CHCl) monomeroa polimerizatuz lortzen da. Ez dute urtzen disolbatzaile organiko gehienek, oso gogorra da, metala balitz bezala zerra, tornea eta lan daiteke, ezaugarri dielektriko onak ditu eta erraz hartzen du kolorea. Oso erraz ekoizten da eta hauts, zuntz, pelikula eta beste era batzuetan agertzen da. Gauza askotarako erabiltzen da: hodiak, ateak eta leihoak, pelikulak, jostailuak, oinetako zoruak, ontziak eta abar egiteko, kautxu sintetikoaren ordez, atletismo zelaien zoruak egiteko, tresna elektrikoak estaltzeko eta abar. Pol(ibinil kloruro)zko zuntzez ehun mota asko egiten dira.
Poli(binil kloruro) | |
---|---|
Mota | Vinyl polymer (en) , organic polymer (en) eta chloropolymer (en) |
Ezaugarriak | |
Dentsitatea | 1,39 g/cm³ (20 ℃, solido) |
Fusio-puntua | 200 ℃ |
Identifikatzaileak | |
CAS zenbakia | 9002-86-2 |
Reaxys | 8611128 |
Gmelin | 53243 |
ZVG | 13280 |
EC zenbakia | 618-338-8 |
ECHA | 100.120.191 |
MeSH | D011143 |
KEGG | C19508 |
Erreferentziak
aldatu- Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2015/10/12 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.
Kanpo estekak
aldatu
Artikulu hau kimikari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. |