Neofavolus alveolaris

Neofavolus alveolaris Polyporaceae familiako onddo espezie bat da.[1]

Neofavolus alveolaris
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaPolyporales
FamiliaPolyporaceae
GeneroaNeofavolus
Espeziea Neofavolus alveolaris
Mikologia
 
poroak himenioan
 
txapel okertua
 
himenioa dekurrentea da
 
hanka biluzik dago
 
espora zuriak dauzka
 
saprobioa da
 
ez da jangarria

Oharra: ez fidatu soilik orri honetan ematen diren datuez perretxiko bat identifikatzeko orduan. Inolako zalantzarik izanez gero, kontsultatu aditu batekin.

Sinonimoak: Merulius alveolaris , Polyporus mori, Favolus peponinus, Polyporellus alveolaris, Polyporus alveolaris, Favolus europaeus.

Deskribapena

aldatu

Kapela: 5 eta 6 cm bitarteko diametrokoa, haragitsu-elastikoa, mehea, orbikularra edo giltzurrun formakoa, hasieran ertza beherantz biribildua, gero zabaldua, uhindua edo lobulatua; lehoi-okre antzeko kolorekoa; hasieran ezkatatsua, geroago glabro samarra.

Poroak: Handiak, tolestura txiki kamuts eta puztuek osatzen dute lehenik, gero estu anastomizatutako orriez, heltzean ebaketa akutua eta urradura-finbriatua, azkenik poro angeluar-obalatuak, serie erradialetan eta zirkularretan antolatuak; okre antzeko edo lasto kolorekoak.

Hanka: Oso laburra. (0,4-0,6 cm), alboan, ia kolore berekoa eta pixka bat ilunagoa oinarrian.

Haragia: Zurixka, elastikoa, usain eta zapore nabarmenik gabe.[2]

Jangarritasuna

aldatu

Ez da jangarria.

Nahasketa arriskua

aldatu

Poroen forma oso handi eta ia angeluzuzenagatik eta oinean, hondoko ilerik ezagatik ezagutzen da.

Sasoia eta lekua

aldatu

Hostozabalen enborretan (Morus alba. Cerasus acida, etab.)

Banaketa eremua

aldatu

Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Mexiko, Puerto Rico, Kolonbia, Brasil, Europa, Errusia, Kaukasia, Txina, Himalaiako eremua, Vietnam, Taiwan, Madagaskar, Hegoafrika, Australia.[3]

Erreferentziak

aldatu
  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 501 or. ISBN 84-282-0253-6 (T.I). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
  3. Neofavolus alveolaris: GBIF—the Global Biodiversity Information Facility.

Kanpo estekak

aldatu