Jeinu (erromatar mitologia)
Erromatar mitologian, jeinuak (latinez: genius, ˈɡɛnɪ.ʊs ahoskatua; pluralez geniī) espiritu babesleak ziren, gero Elizak aipatuko dituen aingeru guardakoen antzekoak. Espiritu hauen sinesmena Erroman zein Grezian errotu zen, non daimon (antzinako grezieraz: δαίμονες) deituak izan ziren, eta, dirudienez, antzinagotik sinetsi zen haiengan. Hala ere, erromatarrek, dirudienez, etruskoen partetik eragin hau jaso zuten. Erromatar jeinuak sarri Manak, Larak eta Penateekin nahasten dituzte.
_01.jpg)
Ohikoa zen erromatarren artean "Hiriko jeinua", "Tokiko jeinua (genius loci)" , "Enperadorearen jeinua", Legio jakin bateko jenioa, eta bestelako berariazko jenioak gurtzea.
