Interpretatio graeca

Interpretatio graeca (euskaraz, greziar interpretazio) Antzinako Greziako idazleak atzerritar jainko-jainkosak bere panteoiko jainko-jainkosekin parekatzeko ohitura adierazten duen latinezko esapidea da. Herodotok, adibidez, Amon, Osiris eta Ptah egiptoar jainkoak aipatzeko «Zeus», «Dioniso» eta «Hefesto» erabiltzen zituen.

Diskurtso^[1] honen erromatar baliokideak interpretatio romana zuen izena. Lehendabizikoz Tazitok Germania liburuan erabili zuen (43. kap.), Naharvali germaniar herriaren baso sakratuan zegoen santutegiko errituak deskribatu zituenean. Santutegi hori Alcis jainko bikiei eskainita zegoen, eta historialariak, bere erromatar irakurleek hobeto uler zezaten, Alcis jainko bikiak Erroman gurtzen zituzten Kastor eta Polux greziar jainkoekin parekatu zituen.

Honela deskribatu zuen gurtza erritua:

«

«Praesidet sacerdos muliebri ornatu, sed deos interpretatione romana Castorem Pollucemque memorant»
Emakumezko arropak dituen emakume apaiz batek zuzentzen du, baina erromatar interpretazioan, Kastor eta Polux gurtzen dituzte

»

Erreferentziak

↑ Smith, Mark S.. (2008, 2010). God in Translation: Deities in Cross-Cultural Discourse in the Biblical World. Wm. B. Eerdmans, 246 or..

Kanpo estekak

Datuak: Q125587

Artikulu hau mitologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.

[1] Smith, Mark S.. (2008, 2010). God in Translation: Deities in Cross-Cultural Discourse in the Biblical World. Wm. B. Eerdmans, 246 or..

[1]