Bernardo Strozzi
Bernardo Strozzi, il Cappuccino ("kaputxinoa" edo "fraide genoarra") ezizenez ezaguna, (Genova, 1581 inguru – Venezia, 1644ko abuztuaren 2a) italiar margolari barroko nabarmena eta emankorra izan zen, bai Genovan bai Venezian lan egin zuena.
| Bernardo Strozzi | |
|---|---|
 | |
| Bizitza | |
| Jaiotza | Campo Ligure, 1581 |
| Herrialdea |  Genovako Errepublika |
| Heriotza | Venezia, 1644ko abuztuaren 2a (62/63 urte) |
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | italiera |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | margolaria |
| Lantokia(k) | Genova Erroma eta Venezia |
| Lan nabarmenak | ikusi
|
| Sinesmenak eta ideologia | |
| Erlijioa | Erromatar Eliza Katolikoa |
| Erlijio-ordena | Anaia Txiki Kaputxinoen Ordena |
   | |
Biografia aldatu
Bernardo Strozzi Genovan jaio zen 1581 inguruan, nahiz eta data zehatza ez den ezagutzen. Ziurrenik ez zen Strozzi familia aristokratikoarekin loturarik izan. 1598an, hamazazpi urte zituela, kaputxinoen monasterio batean sartu zen, frantziskotarren ordenako adar erreformatuan. Aita 1608 inguruan hil zenean, ordena utzi zuen ama zaintzeko, eta bizimodua irabazten zuen frantziskotarren irakaskuntzek maiz eragindako irudiak margotuz, adibidez, Artzainen gurtza (c. 1615; Baltimoreko Walters Museoa).
1625ean, legez kanpo pintura egitea leporatu zioten, eta hori delitua zen, pintore izateko prestakuntza behar baitzen eta tokiko gremioarekin elkartzea. Ama hil zitzaionean (c. 1630), Bernardori kaputxinoen ordenak presio egin zion epaitegian, ordenara itzultzeko. Denbora gutxi igaro zuen Genovako espetxean eta askatu ondoren Veneziara ihes egin zuen 1631. urtean monasterio batean ez egoteko. Bizitzan zehar il prete Genovese (genoar apaiza) ezizena izan zuen.
.jpg)
Bere lehen margolanek, hala nola San Frantziskoren estasia, Caravaggio baten emozio ilunak erakusten dituzte. Baina XVII. mendearen bigarren hamarkadan, Venezian lanean ari zela, Strozzi-k estilo pertsonala sintetizatu zuen Iparraldeko influentzia piktorikoak (Rubens eta Veronese barne) gogortasun errealista monumentalarekin fusionatzen zituena. Adibidez, San Tomasen sinestezintasuna margolanean atzeko planoa motel dago, eta, hala ere, Jesusen aurpegia, haloa eta bere profila, lainotsua, Caravaggio estilo atipikoan. Inoiz ez zen Caravaggiozaleak bezain iluna izan, Veneziak, bere pinturan, akabera leunago bat eman zuen, tokiko mezenasentzat onargarriagoa zen estilo bat, eta Venezian izan zituen aitzindarietatik eratorritako bat, Jan Lys († 1629) eta Domenico Fetti († 1626), hauek ere Caravaggioren eragina Veneziako artearekin bat egin zutelarik. Estilo honen adibideak aurki daitezke bere Ezkontzara Gonbidatutakoen Parabolan (1630), Kristo Zeruko giltzak San Pedrori ematen (1630), San Lorenzo limosna banatzen San Nicolò da Tolentinon eta Famaren Pertsonifikazio bat (1635-6). Velázquezen eragina ere oso litekeena da (1629-30ean Genova bisitatu zuena).
Claudio Monteverdi erretratatzeko enkargua egin ondoren bere ospea handitu egin zen, eta veneziar nabarmenenen erretratu ugari egin zituen. Bere ikasleak, edo hark eragin handia izan zuen margolariak, Giovanni Andrea de Ferrari (1598-1669), Giovanni Bernardo Carbone, Valerio Castello eta Giovanni Benedetto Castiglione izan ziren.
Kanpo estekak aldatu
Datuak: Q437724
Multimedia: Bernardo Strozzi / Q437724
