Anastasia Nikolaevna Errusiakoa

Anastasia Nikolaevna Romanova (errusieraz: Великая Княжна Анастасия Николаевна Романова, Velikaia Kniazhna Anastasia Nikolaevna Romanova; San Petersburgo, 1901eko ekainaren 18aJekaterinburg, 1918ko uztailaren 17a) Errusiako Dukesa Handia izan zen. Nikolas II.a azken tsarraren eta bere emaztearen Alexandra Feodorovnaren alabarik gazteena izan zen.

Anastasia Nikolaevna Errusiakoa

Bizitza
JaiotzaPetergof1901eko ekainaren 18a
Herrialdea Errusiar Inperioa
BizilekuaAlexander Palace (en) Itzuli
Tsarskoye Selo (en) Itzuli
Lehen hizkuntzaerrusiera
HeriotzaIpatiev Etxea1918ko uztailaren 17a (17 urte)
Hobiratze lekuaSan Petersburgoko katedrala
Heriotza moduagiza hilketa: bala zauria
Familia
AitaNikolas II.a Errusiakoa
AmaAlexandra Feodorovna
Ezkontidea(k)ezkongabea
Seme-alabak
Anai-arrebak
LeinuaHolstein-Gottorp-Romanov (en) Itzuli
Hezkuntza
Hizkuntzakerrusiera
ingelesa
frantsesa
Irakaslea(k)Alexandra Feodorovna
Pierre Gilliard (en) Itzuli
Sydney Gibbes (en) Itzuli
Jarduerak
Jarduerakaristokrata
Jasotako sariak
Santutegia
Uztailaren 17
Sinesmenak eta ideologia
ErlijioaErrusiar Eliza Ortodoxoa

Find a Grave: 6612434 Edit the value on Wikidata

Olga, Tatiana eta Maria, hirurak Dukesa Handiak, bere ahizpa nagusiak izan ziren eta Aleksei Nikolaevitx Romanov, Errusiako tsarevitxa bere anaia gaztea izan zen.

Anastasia, bere familiarekin batera, boltxebikeen polizia sekretuak hil zuen 1918ko uztailaren 17an.

Kondairak denbora luzean zioen Anastasia bizirik zegoela eta Errusiako Iraultzatik bizirik irten zela. XX. mende osoan indar handia izan zuen zurru-murru horrek eta inpostore askok printzesa zirela aldarrikatu zuten. Inpostoreetatik famatuena Anna Anderson izan zen baina nahiz eta Anastasia ezagutu zuten pertsona askok bere alde agertu, Andersonen zapi eta ileari egindako DNA probek Dukesa Handiarekin ez zeukala inolako ahaidetasunik frogatu zuten.

Haurtzaroa aldatu

Anastasia Nikolaevna gregoriotar egutegiko 1901eko ekainaren 18an jaio zen San Petersburgon, Errusian. Anastasia jaio zenean, bere gurasoak eta etxekoek kamusaturik sentitu ziren laugarren alaba zelako. Bere aita, Nicolas II.a tsarra, ez zen zuzenean bere alaba berria ikustera joan, ibilaldi bat egitera joatea erabaki zuelako. Kostatu zitzaion onartzea ez zuela gizonezko oinordeko bat izango. Jaioberriak Anastasia izena jaso zuen, “berpizte” esan nahi duen izen kristau bat, oso erabilia ortodoxoen artean.

Bere noblezia-titulua, itzulpen literal batean, “Printzesa Handi” izango zen. Batzuetan Anastasia Gorentasun Inperial bezala aipatzen da, Europako beste printzesak baino maila altuagoa zeukalako... Beste printzesak Gorentasun Errealak besterik ez ziren. Tsarraren alabak ahal izan zen modurik soilenean heziak izan ziren. Ohe gogor tolesgarrietan lo egiten omen zuten, bururdirik gabe, gaixorik zeudenean salbu. Dutxa hotzak hartzen omen zituzten goizetan eta haiengandik espero zen bere logelak beti garbi eta ordenatuak egotea eta joskintzara dedikatzea gero, haien joste-lanak karitate aktoetan saltzeko.

Etxeko bizilagun gehienak, zerbitzariak kontuan hartuta, Anastasia Nikolaevna deitzen zuten eta ez zuten bere “ Printzesa Handi” titulua egunerokotasunean erabiltzen. Askotan bere izenaren bertsio frantses “Anastasie” edo errusiar goitizenekin “Nastia", "Nastás", o "Násteñka" erabiltzen zuten. Beste goitizenak "Malenkaia", “gazteena” eta "shvybzik", "iratxo" o "deabrutxo" esan nahi duena.

Oso haur kementsua izan omen zen. Altueraz motza eta pixka bat pipor, mozkote, begi urdinekin eta ile gorrixka zuen horia ia-ia. Horrelaxe deskribatzen zuten dokumentuek. Margaretta Eagar-rek, lau Dukesa Handien irakastetxeak, aipatu zuen behin Anastasia ezagutu zuen izaki zoragarriena zela. Sarritan deskribatzen da neskato bikain eta talentu handikoa bezala. Anastasiak ez omen zekien ikasketa orduetako murrizketak onartzen. Bere tutore bik, Pierre Gilliard eta Sydney Gibbes-ek horrelakorik baieztatu zuten. Gibbes, Gilliard eta ohorezko damak Lili Dehn eta Anna Vyrubova oso haur bizidun, bihurria eta talentu handiko aktore bat bezala deskribatu zuten. Bere iruzkinak, argiak eta zorrotzak, sentikortasuna zauritu egiten zuen sarritan.

Dokumentu asko daude Anastasia gaztearen portaeraren inguruan, batzuetan onartezinaren muga-mugan, garai hartako ohituren ikuspegitik onargaitzak.

Gleb Botkinen (Jevgeni Botkin mediku errealaren semea) arabera, familia inperiala hil eta gero, Jekaterinburgen, Anastasia “bihurrikeria eta familiaren ekintza zigorgarri gehienen arduraduna izaten zen, alderdi horretan benetako jeinu bat zelako”. Anastasia askotan saiatzen omen zen zerbitzariei ziria sartzen edo bere tutoreekin txantxak egiten, adibidez zuhaitz batera igotzen eta jaisteari uko egiten, haur hezkuntzako portaera tipikoa adierazten. Edo bere ahizpa Tatianari elurrezko bola bat jaurtitzen, lurrean etzanda uzteko nahikoa indarrarekin.

Lehengusina urrun batek, Nina Georgievna printzesak, errepikatzen zuen Anastasia “deabrua bezain izugarria eta nazkagarria zela” eta bere jolasetan lagunei ziria sartzea, jotzea eta atzamarkatzea gustatzen zitzaiola. Anastasia irainduta sentitzen zen Nina bera baino altuago zelako nahiz eta gazteagoa izan.

Bere ahizpak baino gutxiago kezkatzen zen bere itxuraz eta irudiaz. Hallie Erminie Rives, AEBetako idazle ospetsuak, diplomatiko baten emazteak, askotan azaltzen zuen nola ikusten zuen Anastasia gaztea, hamar urtekin, txokolatezko bonboiak jaten kezkatu barik bere operako eskularru zuri eta luzeak kentzean, Operaren Etxean, San Petersburgon.

Anastasia eta bere ahizpa, Maria “Bikote txikia” bezala ezagunak ziren familian. Biak logela partekatu zuten, sarritan soineko berdinaren bariazioa janzten zuten eta denbora gehiena elkarrekin egoten ziren. Bi ahizpa nagusiak, Olga eta Tatiana, logela partekatzen zuten eta “Bikote handia” deitzen zieten. Lau ahizpek beraien gutunak OTMA akronimoaren sinatzen zituzten, lau izenen inizialak biltzearen emaitza.