Linguae Vasconum Primitiae euskaraz inprimatu zen lehen idazlan luzearen izenburua da. Liburua osorik euskaraz idatzita dago, baina liburuaren azala, izenburua, azken esaldia eta editorearen oharra latinez daude. Izenburu horrek Euskaldunon Hizkuntzaren Hasikinak esan nahi du euskaraz, hau da, euskara idatziaren lehen agerraldia edo antzeko zerbait adierazi nahi du.
Bernart Etxeparek XVI. mendeko Nafarroa Behereko euskara erabiltzen zuen, bere eskualdeko Garazi aldeko euskara. Liburua 1545. urtean argitaratu zen eta badakigu Bordelen inprimatu zutela. Uste da edizio bi egin zirela: lehenengoa 1545. urtean eta bigarrena XVII. mendean. Hala ere, bigarren edizioko ale bakar bat ere ez zaigu heldu.
Liburuaren egilea, Bernart Etxepare, Garaziko eskualdeko herri txiki bateko erretore edo apaiz katolikoa izan zen, Eiheralarre izeneko herrikoa, hain zuzen.
Bernart Etxeparek bazekien euskaraz ez zegoela inolako libururik argitaratuta bere garaian; argi eta garbi uzten du hori bere testuan. Garai hartan inprimatzeko makina bera asmakizun modernoa zen. Bernart Etxeparek pentsatu zuen berak zeuzkan poema batzuk liburu batean inprimaturik argitaratzeko modukoak zirela.
Hartu zituen bere 15 poema eta Bordeleraino joan zen. Ez dakigu nola joan zen, baina 223 km-ko distantzia dago Eiheralarretik hara. Bordelen, moldiztegi edo inprimategi bateko nagusi batekin tratua egin zuen eta bere liburua inprimaturik ikusi zuen.
Edukia eta forma
aldatuLinguae vasconum primitiae idazlana berezia da, gero etorri ziren euskal idazlanen aldean. Erabiltzen dituen gaiak ez dira erlijiosoak bakarrik, profanoak ere badaude, alegia, erlijiosoak ez direnak: adibidez, euskararen omenezkoak edo emakumeak gorestekoak.
Hori egin ahal izan zen Trentoko Kontzilioa baino lehen idatzi zelako. 1545-1563 bitartean egin zen kontzilio edo Elizaren batzar horretan, katolikoentzat arau zorrotz asko jarri zituzten.
Garai hartan, euskaldunen kultura ahozkoa zen, ahoz aho irauten zuen, eta Etxeparek erabaki zuen ahozko kantu edo kopletako metrika erabiltzea bere poemetan, jendeak kantatzeko moduan. Hala egin bazuen ere, autoreak nahi zuen bere poesiak itxura formala izatea.
Horregatik, idazteko orduan, bertso-lerro luzeak erabili zituen, hizkuntza erromantzeetan egiten zen bezala. Hori, benetan, mozorro moduko bat da, bere poemek herriak erabiltzen zituen koplen egitura dutelako.
Liburuko pasarte bat
aldatuLiburuan dauden 15 poemetatik ziur aski ezagunenak azken biak dira: "Kontrapas" eta "Sautrela". Izenburu horiek doinu edo dantza batzuen izenak ei dira. Abesteko idatzi ohi dira poemak.
Horra "Kontrapas" horren 3 bertsio. Lehenengo bertsioa Etxeparek moldiztegitik atera zuen liburuaren argazkia da, ezkerreko zutabean, gaur egungo grafiara hurbildutako bertsio bat, eta eskuinean gaur egungo euskara batura ekarritako beste bertsio bat[1].
KONTRAPAS (gaur egungo grafiara ekarria) Heuskara, jalgi adi kanpora! Garaziko herria
Bertze jendek uste zuten
Lengoajetan ohi intzan
Bertzeak orok izan dira''
Baskoak orok preziatzen,
Oraidano egon bahiz
Ezein ere lengoajerik,
|
KONTRAPAS (gaur egungo euskara estandarrera ekarria) Euskara, atera hadi kanpora! Garaziko herria
Gainerako jendeek uste zuten
Mintzairetan ohi hintzen
Beste guztiak izan dira
Guztiek estimatzen dituzte euskaldunak,
Oraindaino egon bahaiz
Inongo hizkuntzarik,
|
- ↑ Hemendik kopiatu dugu LVP liburuko pasarte hau: «Linguae vasconum primitiae / Euskaldunon hizkuntzaren hasikinak (Patxi Salaberri Muñoaren edizioa)» Booktegi (Noiz kontsultatua: 2022-07-04).
Entzun
aldatu"Etxepare RAP" Imanol Epelde Pagola irakasleak XXI. mendean egindako egokitzapena:
|