María Elvira Lacaci

idazle espainiarra

Maria Elvira Lacaci (Ferrol, Coruña, 1928-Madril, 1997ko martxoaren 9a) gaztelaniaz idatzi zuen Galiziako poeta ezaguna. Espainiako Adonáis Olerki Saria irabazi zuen lehen emakumea izan zen.

María Elvira Lacaci
Bizitza
JaiotzaFerrol, 1916
Herrialdea Espainia
HeriotzaMadril1997ko martxoaren 9a (80/81 urte)
Familia
Ezkontidea(k)Miguel Buñuel Tallada (en) Itzuli
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakidazlea eta poeta
Jasotako sariak
Genero artistikoaolerkigintza
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioakatolizismoa

Biografia

aldatu

Militarren familiakoa, beste gazte-garaiak Doñinos eta Ferrol artean igaro zuen. Ferrolen José Luis Prados Nogueira militarra eta poeta ezagutu zuen. Madrilera joan zen laster eta 1950tik bere izena poesia alorrean ezaguna egin zen. 1956an, “Humana voz” liburuarekin, Adonáis Sari garrantzitsua irabazi zuen. 1960an Miguel Buñuel idazlearekin ezkondu zen, baina laster banandu ziren. 1964an Kritika Saria jaso zuen eta 1967an La Hucha de Oro saria “La instancia” ipuinarekin. 1997an Madrilgo egoitza batean hil zen.[1][2]

Estiloa

aldatu

Gaztetatik poesia idatzi zuen. Bere lanetan gai sozialek garrantzi handia izan zuten, baita gai erlijiosoak ere.[3] Adinagatik, 27ko Belaunaldiaren garaikoa zen; berez, Vicente Alexandre, Dámaso Alonso eta Gerardo Diego ezagutu zituen. Haren poesia, kritiko batzuen ustez, ez dago oso landua.

Poesia

aldatu
  • Humana voz (1957)
  • Sonido de Dios (1962)
  • Al este de la ciudad (1963)
  • Molinillo de papel (1967)
  • Tom y Jim (1966)
  • El rey Baltasar (1965)
  • Molinillos de papel (1967)

Ipuinak

aldatu
  • La instancia (1967)
  • Pequeño bazar

Erreferentziak

aldatu
  1. .
  2. .
  3. .

Kanpo loturak

aldatu