Dámaso Alonso

Dámaso Alonso (Madril, 1898ko urriaren 22a - Madril, 1990eko urtarrilaren 25a) espainiar filologo eta poeta izan zen. 1978an Miguel de Cervantes saria eman zioten.

Dámaso Alonso
Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Madril, 1899ko urriaren 22a
Herrialdea	Espainia
Lehen hizkuntza	gaztelania
Heriotza	Madril, 1990eko urtarrilaren 25a (90 urte)
Hobiratze lekua	La Almudenaren hilerria
Familia
Ezkontidea(k)	Eulalia Galvarriato (en)
Hezkuntza
Heziketa	Madrilgo Unibertsitatea Madrilgo Complutense Unibertsitatea Our Lady of Remembrance College (en)
Doktorego ikaslea(k)	Ramón Lorenzo (en)
Hizkuntzak	gaztelania
Ikaslea(k)	ikusi Fernando Lázaro Carreter Bartolomé Llorens (en)
Jarduerak
Jarduerak	poeta, idazlea, filologoa, hizkuntzalaria, unibertsitateko irakaslea, itzultzailea, literatura-kritikaria eta erromanista
Enplegatzailea(k)	Madrilgo Complutense Unibertsitatea Valentziako Unibertsitatea
Jasotako sariak	ikusi Miguel de Cervantes saria  (1978) Espainiako Poesia Sari Nazionala Alfontso X.a Jakitunaren Ordenako Gurutze Handia  (1977) Fastenrath saria honorary doctorate of the National University of San Marcos Grand Cross of the Order of the Sun of Peru‎ honorary doctor of the University of Hamburg Honorary doctor of the University of Oxford honorary doctor of the University of Freiburg
Kidetza	Real Academia Española Academia Mexicana de la Lengua Historiaren Errege Akademia Zientzien Bavariar Akademia Accademia della Crusca Real Academia Galega International Association of Hispanists (en)
Genero artistikoa	olerkigintza

Bizitza eta lanak

Ramón Menéndez Pidalen ikasle eta lankidea izan zen. Hizkuntza eta literatura espainiarrak irakatsi zituen Espainia, Alemania, Ingalaterra eta Estatu Batuetako unibertsitateetan. 1968tik 1982ra Espainiako Errege Akademiako (Real Academia Española) zuzendaria izan zen.

Ikertzaile eta kritikari gisa, garrantzi handiko lana egin zuen, hala hizkuntzalaritzan nola literaturaren alorrean. Berari zor zaio poesia barroko espainiarrari buruzko ikusmolde berria: Temas gongorinos (1927), La lengua poética de Góngora (1950) eta abar. Herri-poesia ere Dámaso Alonsoren aztergaia izan zen. Halaber, Amado Alonsorekin batera, literatura-estilistika Espainiako literatura-ikerketan sartu zuen.

Poesiaren alorrean, 27ko belaunaldiko olerkari-taldean kokatzen da. Bi aldi bereizten dira haren olerkigintzan. Lehenean, poesia hutsa landu zuen, Juan Ramón Jiménez eta modernisten eragina agertzen zuena: Poemas puros, poemillas de la ciudad (1921), El viento y el verso (1924). Bigarrenean, Oscura noticia (1944) liburuarekin hasia, espainiar gerraondoko literaturaren funtsezko obra sortu zuen: Hijos de la ira (1944). Berak poesia deserrotua deitzen zuena existentziala da: «mundua kaosa eta atsekabea da, eta poesia, ordena eta ainguraren bilaketa amorratua». Hijos de la ira, bestalde, ankerkeria, injustizia, gorroto eta zuzengabekeriaren aurkako protesta-oihua da. Gozos de la vista izenburukoa ere garai hartakoa da. Gerora, beste zenbait obra idatzi zituen: Hombre y Dios (1956), Duda y amor sobre el Ser Supremo (1985) eta abar.

Kanpo estekak

• Datuak: Q312945
• Multimedia: Dámaso Alonso / Q312945