Kengo Kuma

Kengo Kuma (japonieraz 隈 研吾, 1954, Yokohama, Japonia ) nazioartean ospe handia duen japoniar arkitektoa da .

Kengo Kuma
(2014) Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Ōkurayama (en) , 1954ko abuztuaren 8a (69 urte)
Herrialdea	Japonia
Hezkuntza
Heziketa	Tokioko Unibertsitatea Columbia Unibertsitatea Keiō Unibertsitatea
Hezkuntza-maila	Doctor of Philosophy (Japan) (en) ohorezko doktorea
Hizkuntzak	japoniera
Jarduerak
Jarduerak	arkitektoa eta unibertsitateko irakaslea
Enplegatzailea(k)	Tokioko Unibertsitatea Columbia Unibertsitatea Keiō Unibertsitatea Toda Corporation (en) Nihon Sekkei (en) Kochi Prefectural Forestry College (en)
Jasotako sariak	ikusi Officer of Arts and Letters Medal with Purple Ribbon Global Award for Sustainable Architecture Spirit of Nature Wood Architecture Award Time 100  (2021)
kkaa.co.jp…

Bizitza eta lana

Kumak arrakastaz amaitu zuen arkitekturako masterra Tokioko Unibertsitatean 1979an. 1985etik 1986ra ikertzaile bisitaria izan zen New Yorkeko Columbia Unibertsitatean .

1987an, Kumak Spatial Design Studio ireki zuen, gero bere bulegoa Kengo Kuma & Associates bilakatu zen 1990ean eta 2008an Kuma & Associates Europe ireki zuen Parisen.

2001etik 2009ra Kuma Tokioko Keiō Unibertsitateko irakaslea izan zen, 2009tik Tokioko Unibertsitateko irakaslea da. 2000, 2002 eta 2004an Kumak Japoniako pabiloia diseinatu zuen Veneziako Bienalerako .

Kuma, beste arkitektura-enpresa batzuekin batera, Japoniako estadio nazionalaren diseinuaz arduratu zen Tokion, 2020ko Olinpiar Jokoetarako.

Altzairua, beira eta hormigoia bezalako eraikuntza-material modernoen ikuspegi kritikoa lantzen du Kumak, eta egurra nahiago du sarri, eskulan tradizionalen teknikak erabiliz prozesatu ohi dena.

Eraikin nabarmenak

• 1994: Kiro-San Behatokia, Ehime
• 1994: Kitakami Canal Museum, Ishinomaki
• 2002: Banbu Etxea, Harresi Handiko konplexua, Pekin
• 2002: Plastic House, Tokio
• 2005: Nagasakiko Prefekturako Arte Museoa.
• 2007: Suntory egoitza nagusia, Tokio
• 2007: Suntory Art Museum, Tokio
• 2007: Te-etxea Angewandte Kunst museoko lorategian, Frankfurt am Main
• 2010: Yusuharako Zurezko Zubien Museoa, Yusuhara.
• 2012: Victoria & Albert Museum, Dundee
• 2013: Darius Milhaud Kontserbatorioa, Aix-en-Provenceko Kontserbatorioa eta Kontzertu Aretoa.
• 2013: Arteen Hiria, Besançon
• 2013: Sonny Hills, bulegoak eta denda, Tokio.
• 2015: Takaosanguchi geltokiaren birdiseinua Takao mendian, Tokioko Prefektura .
• 2014–2016: Inverted House, Hokkaidō AHO bulegoarerekin (Raphael Zuber, Neven Fuchs, Laura Cristea )
• 2016–2019: Tokioko Olinpiar Estadioa 2020ko Udako Olinpiadarako
• 2017–2019: Takanawa Gateway Station, Tokio
• 2018: Odunpazarı Modern Müze, Odunpazarı (Turkia)
• 2021: HC Andersens Hus eraikuntza berria, Odense (Danimarka)

Iruditegia

• 
  Cité des arts, Besançon, 2013.
• 
  Takahama kafetegia.
• 
  V&A Dundee, Eskozia, 2018.
• 
  Nagasakiko Prefekturako Arte Museoa, 2015.
• 
  Sunny Hills, Tokio.

Erreferentziak

• Artikulu hau, osorik edo zatiren batean, alemanezko wikipediako «Kengo Kuma» artikulutik itzulia izan da, 2023-06-23 data duen 234857980 bertsioa oinarritzat hartuta. Sartze-datarik ez duten erreferentziak, edo 2023-06-23 baino lehenago datatuak, jatorrizko artikulutik ekarri dira itzulpenarekin batera.

Bibliografia

• Kengo Kuma, Anti-object: the dissolution and disintegration of architecture (Architecture words, 2), 2010, ISBN 1-902902-52-1
• Sophie Houdart, Chihiro Minato, Kuma Kengo. Une monographie declarée, 2009, ISBN 978-2-9532093-1-0
• Marco Casamonti, Kengo Kuma, 2009, ISBN 88-6116-084-0
• Botond Bognar, Material Immaterial: The New Work of Kengo Kuma, 2009, ISBN 1-56898-874-5

Kanpo estekak

• Datuak: Q725462
• Multimedia: Kengo Kuma / Q725462