Elias Salaberria
Elias Salaberria Intxaurrandieta (Lezo, Gipuzkoa, 1883eko apirilaren 16a – Madril, Espainia, 1952ko uztailaren 14a) margolaria izan zen.
| Elias Salaberria | |
|---|---|
 | |
| Bizitza | |
| Jaiotza | Lezo, 1883ko apirilaren 16a |
| Herrialdea |
 Gipuzkoa, Euskal Herria |
| Heriotza | Madril, 1952ko uztailaren 14a (69 urte) |
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | gaztelania |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | margolaria |
| Kidetza | San Fernandoko Arte Ederren Errege Akademia |
Bere lehengusu Tomas Garbizuk honela gogoratzen zuen:[1]
| « | Euskaldun garbia. Hainbeste urte Madrilen egin eta Lezotik atera zen egunean bezalaxe egiten zuen euskeraz. Zenbat dira, urte bi kanpo aldean egon direlako euskara galdu dutenak, zabarkeriaz edo lotsakizunez. Betikoa: zenbat eta ezjakinago, orduan eta harroputz handiago. Elias Salaverriak bazekien ondo bere jaiotza hizkuntza eta jakinduri ospea ez ziren elkarren kontrakoak. Gizon ezjakinak, burua arin eta bihotza epel; gizon ikasiak, bihotza sugar eta burua trinko. | » |
Pintore errealista zen. Euskal Herriko gaiari loturiko hainbat margolan egin zituen: Corpuseko prozesioa Lezon, Elkanoren eskaintza, Gu, San Ignazio Loiolakoa, eta abar. Erretratu-lan ugari ere baditu. Bere jaioterri Lezon, kale bat du bere izenarekin.
IruditegiaAldatu
Corpuseko prozesioa Lezon.
Elkanoren eskaintza, 1924.
San Ignazio Loiolakoa.
Meatzariak.
ErreferentziakAldatu
- ↑ (Gaztelaniaz) Madariaga, Luis Auñamendi Eusko Entziklopedia . Noiz kontsultatua: 2010-02-16.
Kanpo loturakAldatu
| Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Elias Salaberria |
 |
Artikulu hau Gipuzkoako biografia baten zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. |