Concha Castroviejo
Concepción Castroviejo, ezaguna 'Asela' ezizenez, jaiotzaz Concepción Castroviejo Blanco-Cicerón (Santiago de Compostela, Coruña, ç 1910 - Madril, 1995eko abenduaren 9a) galiziar idazlea, literatura-kritikoa eta kazetaria izan zen.[1]
| Concha Castroviejo | |
|---|---|
_con_Anita_Peque%C3%B1a._Santiago_circa_1931._Fotos_familiares_das_e_dos_irm%C3%A1s_Santos_Castroviejo.jpg) | |
| Bizitza | |
| Jaiotzako izen-deiturak | Concepción Castroviejo Blanco-Cicerón |
| Jaiotza | Santiago de Compostela, 1913 |
| Herrialdea |  Galizia |
| Heriotza | Madril, 1995eko abenduaren 9a (81/82 urte) |
| Familia | |
| Aita | Amando Castroviejo Nobajas |
| Ezkontidea(k) | Joaquín Seijo Alonso (en)  |
| Haurrideak | ikusi
|
| Hezkuntza | |
| Heziketa | Santiago de Compostelako Unibertsitatea |
| Hizkuntzak | gaztelania |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | kazetaria, eleberrigilea, idazlea eta literatura-kritikaria |
Ibilbidea
aldatuIkasketak
aldatuConcha Castroviejo Santiagon jaio zen eta Praceres mojen eskolan (Marin) ikasi zuen. Bere aita, Amando Castroviejo Nobajas unibertsitateko katedraduna, unibertsitateko ikasketak egitearen aurka zegoen. Hura hil zenean, batxilergoa bi urtetan ikasi zuen eta, ondoren, Filosofia eta Letrak Santiagoko Unibertsitatean.
Unibertsitatean, zirkulu errepublikanoetan sartu zen, eta Francisco Comesaña Rendo, Borobó eta Joaquín Seijo Alonso ezagutu zituen. Azken horrekin ezkondu zen gerra zibila hasi aurretik.
Gerra eta erbestealdia
aldatu1936ko abenduaren 23an, Francisco Comesañak Konpostelan egindako epaiketa oso-oso irmoan testigatu zuen, eta egoera zailean jarri zuen. 1937ko hasieran Gaspar Massóren bidaia bat aprobetxatu eta Bordelera joan zen. Ondoren, Joaquín Seijorekin elkartu zen Valentzian, eta Bartzelonara joan zen bizitzera, 1939an gerra amaitu arte. Frantziara ihes egin eta Bordelen jarri ziren hilabete batzuk geroago Mexikora erbesteratu ziren arte. Handik Siboney ontzira iritsi ziren.[2]Erbestealdian Mexikoko San Francisco de Campechen, Tijuanan eta, batez ere, Mexiko Hirian lan egin zuen.
Itzulera
aldatu1949ko abenduan, Espainiara itzuli zen, Coruñako portura, alabarekin batera. 1951tik 1953ra Santiago de Compostela La Noche egunkarian lan egin zuen, eta oso ezaguna egin zuen Asela ezizena.
Geroago, Madrilen kazetari izateko behar ziren ikastaroak egin zituen. 1953ko irailean Madrilera joan zen Informaciónes eta La hoja del lunes egunkarian lan egitera. Hiri horretan bere literatura-kronikengatik nabarmendu zen.
Literatura Kritikarien Nazioarteko Elkarteko kidea, Kritika Sarietako epaimahaiko kide izan zen. Insula, La Estafeta Literaria, Cuadernos de Occidente, Cuadernos Hispanoamericano, Blanco y Negro eta Grial-en idatzi zuen.
Kazetari-karrera EFE Agentzian amaitu zuen.
Hamar urtez bizitza publikotik urrundu zuen gaixotasun baskular eta degeneratibo baten ondoren, Ribera de Manzanaresko etxean hil zen 1995eko abenduan, 84 bat urte zituela.[3]
Lanak
aldatu- Los que se fueron. Planeta, Barcelona, 1957.
- Víspera del odio. Garbo, Barcelona, 1959.
- El jardín de las siete puertas.
- Los días de Lina.
- En las praderas del Gran Manitú (inédito).
Gainera, talde-lanetan aritu zen.[4]
Erreferentziak
aldatu- ↑ https://web.archive.org/web/20181019040937/https://www.mecd.gob.es/cultura/areas/archivos/mc/centros/cida/guias-de-lectura/escritoras/castroviejo-concha.html
- ↑ http://pares.mcu.es/MovimientosMigratorios/detalle.form?nid=17641
- ↑ País, Ediciones El. (14 de diciembre de 1995). Concha Castroviejo, escritora y periodista. ISSN 1134-6582..
- ↑ https://dialnet.unirioja.es/servlet/autor?codigo=1031028
Kanpo estekak
aldatu- "Concha Castroviejo". Mulleresen albuma. Consello da Cultura Galega.
- Fitxa Nomes e voces aukeran.
Datuak: Q17413438
Multimedia: Concha Castroviejo / Q17413438
