Amigdalina
Amigdalina (antzinako grezieraz: ἀμυγδαλή, almendra) konposatu kimiko natural bat da, minbiziarentzako sendabide bezala modu faltsuan sustatua izateagatik ezagutzen dena. Landare askotan dago, baina, batez ere, albarikoke, almendra mingots, sagar, melokotoi eta aranen hazietan.
| Amigdalina | |
|---|---|
 | |
| Formula kimikoa | C20H27NO11 |
| SMILES kanonikoa | 2D eredua |
| SMILES isomerikoa | OC[C@H]1O[C@@H](OC[C@H]2O[C@@H](O[C@@H](C#N)C3=CC=CC=C3)[C@H](O)[C@@H](O)[C@@H]2O)[C@H](O)[C@@H](O)[C@@H]1O |
| MolView | 3D eredua |
| Konposizioa | oxigeno, karbono, Nitrogeno eta hidrogeno |
| Mota | (RS)-amygdalin (en)  |
| Estereoisomeroa | Neoamygdalin (en) eta [[(2R)-2-phenyl-2-[(2S,3S,4S,5S,6R)-3,4,5-trihydroxy-6-[[(2R,3R,4S,5S,6R)-3,4,5-trihydroxy-6-(hydroxymethyl)oxan-2-yl]oxymethyl]oxan-2-yl]oxyacetonitrile|(2R)-2-phenyl-2-[(2S,3S,4S,5S,6R)-3,4,5-trihydroxy-6-[[(2R,3R,4S,5S,6R)-3,4,5-trihydroxy-6-(hydroxymethyl)oxan-2-yl]oxymethyl]oxan-2-yl]oxyacetonitrile]] (en) |
| Masa molekularra | 457,158411 Da |
| Erabilera | |
| Rola | phytogenic antineoplastic agents (en) |
| Arriskuak | |
| NFPA 704 |  0
1
0
|
| Identifikatzaileak | |
| InChlKey | XUCIJNAGGSZNQT-JHSLDZJXSA-N |
| CAS zenbakia | 29883-15-6 |
| ChemSpider | 570897 |
| PubChem | 656516 |
| Reaxys | 66856 |
| Gmelin | 17019 |
| ChEMBL | CHEMBL461727 |
| ZVG | 137642 |
| EC zenbakia | 249-925-3 |
| ECHA | 100.045.372 |
| MeSH | D000678 |
| RxNorm | 1371051 |
| Human Metabolome Database | HMDB0035030 |
| UNII | 214UUQ9N0H |
| KEGG | C08325 |
Amigdalina glukosido zianogeniko gisa sailkatzen da, amigdalinaren molekula bakoitzak nitrilo talde bat baitauka, beta-glukosidasa baten eraginez zianuro anioi toxikoa bezala aska daitekeena. Amigdalina jateak zianuroa askatzea eragingo du giza gorputzean, eta zianuro-intoxikazioa eragin dezake[1].
1950eko hamarkadaren hasieratik, bai amigdalina, bai Laetrilo izeneko deribatu kimiko bat, minbiziarentzako tratamendu alternatibo bezala sustatu dira, askotan, B17 bitamina izen okerraren pean (amigdalina eta laetriloa ez dira bitamina bat)[2]. Ikerketa zientifikoen arabera, klinikoki ez dira eraginkorrak minbizia tratatzeko, eta toxikoak edo hilgarriak izan daitezke ahotik hartzen direnean zianuro-intoxikazioaren ondorioz[3]. Letriloaren sustapena, minbizia tratatzeko, medikuntzako literaturan, kuranderismoaren adibide kanoniko gisa deskribatu izan da[4][5], eta "medikuntzaren historiako minbiziaren aurkako engainu maltzurrenaren, sofistikatuenaren eta errentagarriena" bezala[3].
Erreferentziak
aldatu- ↑ Cigolini, D.; Ricci, G.; Zannoni, M.; Codogni, R.; De Luca, M.; Perfetti, P.; Rocca, G.. (2011-08-19). «Hydroxocobalamin treatment of acute cyanide poisoning from apricot kernels» Emergency Medicine Journal 28 (9): 804–805. doi:. ISSN 1472-0205. (Noiz kontsultatua: 2020-09-06).
- ↑ (Ingelesez) Lerner, Irving J.. (1981). «Laetrile: A lesson in cancer quackery» CA: A Cancer Journal for Clinicians 31 (2): 91–95. doi:. ISSN 1542-4863. (Noiz kontsultatua: 2020-09-06).
- ↑ a b Milazzo, Stefania; Horneber, Markus; Ernst, Edzard. (2015-04-28). «Laetrile treatment for cancer» Cochrane Database of Systematic Reviews doi:. ISSN 1465-1858. PMID 25918920. PMC PMC6513327. (Noiz kontsultatua: 2020-09-06).
- ↑ (Ingelesez) Lerner, Irving J.. (1984). «The whys of cancer quackery» Cancer 53 (S3): 815–819. doi:. ISSN 1097-0142. (Noiz kontsultatua: 2020-09-06).
- ↑ Nightingale, S L. (1984). «Laetrile: the regulatory challenge of an unproven remedy.» Public Health Reports 99 (4): 333–338. ISSN 0033-3549. PMID 6431478. PMC 1424606. (Noiz kontsultatua: 2020-09-06).
Kanpo estekak
aldatu
Datuak: Q410215
