Polikarbonato
−R−O−CO−O−R− funtzio-taldea duten polimeroen izen generikoa. Gardenak, zurrunak, gogorrak eta hauskorrak dira
Polikarbonatoa[1] termoplastikoen multzo bat da, lan egiteko, moldatzeko eta termoformatzeko erraza, eta manufaktura modernoan asko erabiltzen dutena. Kate molekular luze batean, karbonato taldeez elkartutako talde funtzionalak aurkezten dituen polimero bat delako du polikarbonato izena.
| Polikarbonato | |
|---|---|
 | |
| Aurkitze data | 1953 |
| Mota | polimero, Poliester, carbonate ester (en)  , organic polymer (en) eta Termoplastiko |
| Ezaugarriak | |
| Dentsitatea | 1,2 g/cm³ (20 °C, solido) |
| Soinuaren abiadura | 2.270 m/s (20 °C, solido) |
| Errefrakzio indiziea | 1,6432 (ezezaguna, 365 nm) 1,5672 (ezezaguna, 1.014 nm) 1,585 (20 °C, 150 nm) |
| Eroankortasun termikoa | 0,2 W/(m K) |
| Bero ahalmena | 1.250 J/(kg K) |
| Arriskuak | |
| NFPA 704 |  1
1
0
|
| Identifikatzaileak | |
| CAS zenbakia | 25766-59-0 |
| Reaxys | 8192504 |
| Gmelin | 53201 |
Karbono monoxidoa karbonato industrialak sintetizatzeko eta karbonato difenila sortzeko ere erabili zuten, ondoren karbonato poliaromatikoak lortzeko deribatu difenoliko batekin esterifikatzen dena.
ErreferentziakAldatu
- ↑ Euskalterm: [Hiztegi Terminologikoa] [2009]
Kanpo estekakAldatu
Datuak: Q62246
Multimedia: Polycarbonate
|
Artikulu hau kimikari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. |