Wikipedia

Laia Abril

bartzelonar artista, argazkilaria

Laia Abril (Bartzelona, Katalunia, 1986) bartzelonar diziplina anitzeko artista da, argazkigintza, testua, bideoa eta soinua erabilzen duena. Bere lanak sexualitatea, gorputza, misoginia edo abortua bezalako gaiak jorratzen ditu, eta nazioartean erakusketak egin ditu.[1][2][3][4] 2023an Argazkigintza Sari Nazionala jaso zuen, diskriminazioa erakusteagatik.[5]

Laia Abril
Bizitza
JaiotzaBartzelona, 1986 (37/38 urte)
Herrialdea Katalunia
Hezkuntza
HeziketaArgazkigintzaren Nazioarteko Zentroa
Hizkuntzakkatalana
Jarduerak
Jarduerakartista eta argazkilaria
Jasotako sariak
MugimenduaArte kontzeptuala
laiaabril.com
Twitter: laiaabril Edit the value on Wikidata

Ibilbidea aldatu

Abril kazetaritzan lizentziatu zen Bartzelonan. Kazetaritza-gradua amaitu ondoren, New Yorkera joan zen Nazioarteko Argazkigintza Zentroan argazkia ikastera. 2009an, Trevisoko (Italia) Benetton Ikerketa Zentroan (FABRICA) hasi zen bere erresidentzia egiten. Sormenezko editore eta argazkilari gisa lan egin zuen COLORS aldizkarian bost urtez. Laia Abrilek sexualitatearekin, gorputzarekin, psikologiarekin eta emakumeen eskubideekin zerikusia duten gaiak jorratzen ditu, deseroso eta ulertezin denaren irudiak eraikiz. Enpatia lantzea du helburu, eta tabuak apurtzea, zer edo nor desberdina dela adierazten duten iritzi sozialen inguruan.[6] Haren lehen proiektuen adibide dira Femme Love, Brooklyneko komunitate lesbiko gazte batean oinarritua; edo Last Cabaret, Bartzelonako sexu-klub batean oinarritua; eta The Asexuals Project, asexualitateari buruzko dokumentala edo Lobismuller liburua (RM, 2016), Espainiako historiako serieko hiltzailerik misteriotsuenaren eta odolzalearen historia berreraikitzen du, besteak beste.

Abrilen lana genealogien kontzeptualizazioari buruzkoa da, eta argazkiekin, bideoekin eta baliabide mistoen instalazioekin lan egiten du. Bere lanetan, "gai zailei buruzko istorio metaforikoak kontatzen ditu, ikerketa-nahasketa bat eta eskura duen edozein lehengai erabiliz: aurkitutako argazkiak, bere irudi propioak, familiako argazkiak, testigantza pertsonalak, artxibo ofizialak, elkarrizketak eta egunkariak".[7]

2010ean, Laia Abril, elikadura-nahasteei buruzko trilogia bat egiten hasi zen. A Bad Day (Egun txarra) izenburuko lehen kapituluan, bulimia inguratzen duten gezurrak eta gaizki-ulertuak aztertu zituen; bigarren kapituluan, Thinspiration nerbio-anorexia sustatzen duten webguneetan argazkia nola erabiltzen den aztertu zuen; trilogia ixten duen kapituluan, The Epilogue, Robinson familiaren bidez, elikadura-nahasteen zeharkako biktimak dokumentatu zituen, eta bulimia zela eta, Cammy Robinsonen heriotzaren ondorioak.[8] Sean O'Hagan kritikariak The Epilogue azken kapitulua zela-eta, El Guardián-en esan zuen:

"liburu ilun eta hunkigarria da... mardula eta onuragarria ... Batzuetan, irakurketa mingarria da. Tarteka, utzi egin behar izan nuen atseden hartzeko. Baina jarraitu egin nuen."

The Epilogue lanak oso harrera ona izan zuen, eta Paris Photo-Aperture Foundation PhotoBook Awards kategoriako Lehen Photo-Aperture, Kassel PhotoBook Festival eta Photbook Awards sarietarako aurrehautatua izan zen.[9][10]

Elikadura-nahasteei buruzko bost urteko proiektua osatu ondoren, A History of Misogyny izeneko epe luzeko proiektu berri bati ekin zion 2015ean. Bere lehen kapitulua, On Abortion, Dewi Lewis-ek argitaratu zuen 2017an. Proiektu berri horretan, konparazio historiko eta garaikideak eskatzen dituzten ikusizko ikerketa ugari hasten dira, misoginiaren historiari buruz duten ikuspegia azaltzeko, mundu osoko emakumeek abortora jotzen dutenean edo ez dutenean jasaten dituzten arrisku fisikoak eta legalak ikertuz. Bere lehen kapituluan, On Abortion, emakumeek abortura legezko, seguru eta dohainik ez iristearen ondorioak dokumentatu eta azpimarratzen ditu. Lehen aldiz aurkeztu zen Les Rencontres d'Arles-en (2016), eta Madame Figaro saria eta PhotoEspaña 2016 saria jaso zituen. On Abortion proiektuak Laia Abrilen ikuspegi bereizgarria erabiltzen du etika- eta moraltasun-kontuei buruzko galdera-sare bat egiteko: "Lehenengo ikerketa bat egin dut, bortxatuak izan diren, legez kanpo utzi dituzten eta kartzelan hartu diren emakumeen historiak dokumentatuz. Abortatzeagatik hil dituzten mediku albo-biktimen historiak ere dokumentatu ditut, adibidez".[11][12][13] On Abortion liburuari buruz, Jörg Colberg kritikariak hauxe idatzi zuen: "lor daitekeen onena da, eta espero dut argazkilari gehiago hastea lanean argazki liburuen ildo horretan. Argazki-kazetaritzako mundu bat, itxuraz arazo ugari dituena (generoa, aniztasuna, mendebaldeko ikuspuntuak, zenbait argazki-arazo), eta mundu horretatik ezin da askatu, beste mundu bat posible da. Eta horixe aurkezten du Laia Abrilek On Abortion lanean: berak ezartzen du ikerketan oinarritutako argazki-liburuaren urrezko estandar berria".[14]

Bigarren kapituluko liburuaren bigarren kapituluaren izenburua, On Rape instalazioaren erakusketa, besteak beste, Parisen, Liejan eta Amsterdamen erakutsia.[15][16]

2023an, Espainiako Argazkigintza Sari Nazionala lortu zuen, Kultura eta Kirol Ministerioak emana.[17]

Sariak aldatu

  • 2023: Argazki Sari Nazionala[18]
  • 2020: FOAM Paul Huf Award saria, A History of Misogyny-rengatik[19]
  • 2019: Royal Photography Societyren Hood Medal saria[20]
  • 2019: Deutsche Börse sarirako izendatua, "On Abortion" liburuarengatik.[21]
  • 2018: Paris Photo-Aperture Fundation Urteko Argazki Onenaren Saria, On Abortion liburuarengatik.[22]
  • 2018: Visionary Award saria, On Raperen eskutik[23]
  • 2016: Prix de la Photo Madame Figaro - Rencontres Les, On Abortion[24] instalaziarengatik
  • 2016: Fotopres Grant[25]
  • 2016: Award PhotoEspainia errebelazioa[26]
  • 2015: Images Vevey Book Award, Lobismuller[27] liburuarengatik

Liburuak aldatu

Monografikoak aldatu

  • Thinspirazioa. Trevisoa. Aldizkari propioa, 2012.
  • Epilogue. Stockport: Dewi Lewis, 2014. ISBN ά1907893544
  • Tediousphilia Lausanne: Musée de l'Élysée, 2014. ISBN ά2883501058
  • Misearchs Barcelona Bartzelona: RM eta MACBA, 2015. Zuzendaritza sortzailea eta edizioa, Ramon Pezekin lankidetzan.[28]
  • Lobismuller, RM-Images Festival, 2016.[29] ISBN 978~84~16282~64 7 .
  • On Abortion, Dewi Lewis, 2017.[30]
  • The Post-photographic condition, Joan Fontcuberta. Mois de la Photo, 2015.
  • Under 35 Madril: Ivorypress, 2015.
  • Diccionario de Fotógrafos. Madril: La Fábrica, 2014.
  • From Here On. Madril: RM, 2013. From Here On, Centro de Arte Santa Mónica, Bartzelona, komisarioa: Joan Fontcuberta, Erik Kessels, Martin Parr,Joachim Schmid eta Clément Chéroux.
  • Cristina Middelen The Afronauts, 2012. Arte eta edizio zuzendaritza, Ramon Pezekin lankidetzan.

Erakusketak aldatu

Bakarka aldatu

Kolektiboak aldatu

  • Vigilance, Struggle, Pride, Studio 1, Berlin, 2018
  • Vigilance, Struggle, Pride, Umetnostna Galerija Maribor, Slovenia, 2018
  • Menstruation Myths, PhotoReporter jaialdia, Saint Brieuc, Frantzia, 2017
  • Las17, CaixaForum, Bartzelona, Spain, 2017
  • Las17, CaixaForum, Madril, Espainia, 2017
  • Photobook Phenomenon, CCCB, Bartzelona, Spain, 2017
  • Situations #45, Fotomuseum Winterthur, Switzerland, 2016
  • Thinspiration, Mois de la Photo, Montreal, Kanada, 2015[47]
  • When we share more than ever Museum Fur Kunst und Gewerbe , PhotoTrinale, Hamburg, Alemania, 2015
  • Under 35, Ivnaut Press, Madril, Spain, 2015[48]
  • Body Conscious, Amelie A. Wallace Gallery, Old Westbury, New York, 2014[49]
  • Fotografía 2.0, PHuEspaña, Madril, 2014ko ekaina. Komisarioa: Joan Fontcuberta. Diego Collado, Pablo Chacón, Manuel Fernández, Miguel Ángel García, Alejandro Guijarro, Albert Gusi, Juana Fantasma, Roc Herms, Darius Koehli, Reinaldo Loureiro, Daniel Vegrit, Oscar Monzón, Noelia Rodríguez, Ángel Pou,[50]
  • On Identity, Sous Les Etoiles galeria, New York, 2014ko irailaren 10a- 2014ko urriaren 25a. Jen Davis, Olya Ivanova, Lindsay Morris eta Chris Rijksenekin.[51]
  • From Here On, Santa Monika Arte Etxea, 2013ko otsaila. Komisarioa: Joan Fontcuberta, Erik Kessels, Joachim Schmid eta Martin Parr-en.[52]

Bilduma publikoak aldatu

  • Centre Pompidou, Paris, Frantzia.[53]
  • Fotomuseum Winterthur, Winterthur, Suitza.[54]
  • Musée de l’Elysée, Lausanne, Switzerland
  • MNAC, Bartzelona, Espainia
  • Madame Figaro Aro - Collection, Frantzia
  • FRAC, Provence-Alpes-Côte d’Azur, Frantzia

Erreferentziak aldatu

  1. ↑ Copia archivada. .
  2. ↑ Holland, Claire. (13 de octubre de 2014). «The best photography books out now» The Daily Telegraph.
  3. ↑ Cresswell, Joanna. (1 de octubre de 2014). The Epilogue: Laia Abril. The Photographers' Gallery.
  4. ↑ Colberg, Jörg. (8 de septiembre de 2014). Laia Abril – The Epilogue. .
  5. ↑ Carazo, Guillermo Jiménez. (2023-09-14). «Laia Abril, Premio Nacional de Fotografía 2023: "No romantizo la fotografía, me importan la historias"» elDiario.es.
  6. ↑ Galerie Les Filles du Calvaire. .
  7. ↑ 'I've seen horrible things': photographer Laia Abril on her history of misogyny. .
  8. ↑ Segal Hamilton, Rachel. (13 de septiembre de 2014). Laia Abril's Thinspiration Photos Are Unbearable. Vice (revista).
  9. ↑ O'Hagan, Sean. (26 de agosto de 2014). «'I don't know how to get better': Laia Abril shows the hell of eating disorders» the Guardian.
  10. ↑ First Photobook Shortlist: The Epilogue. Paris Photo.
  11. ↑ Laia Abril at Recontres d’Arles. .
  12. ↑ L'obra "molesta però necessària" de Laia Abril, premi Madame Figaro. .
  13. ↑ Prix de la Photo Madame Figaro - Arles 2016 : Laia Abril, première lauréate. .
  14. ↑ Photobook Reviews W08/2018. .
  15. ↑ Laia Abril: the photographer bearing witness to rape. .
  16. ↑ [https://elpais.com/cultura/2020/01/27/babelia/1580145859_976079.html BABELIA Historia fotográfica de la violación. ].
  17. ↑ Laia Abril, Premio Nacional de Fotografía. .
  18. ↑ Laia Abril, Premio Nacional de Fotografía. .
  19. ↑ BJP: Laia Abril wins Paul Huf Award. .
  20. ↑ Laia Abril wins RPS Hood Medal. .
  21. ↑ La Vanguardia: La barcelonesa Laia Abril, nominada al premio de la Deutsche Börse. .
  22. ↑ EL Pais: Laia Abril gana el premio Paris Photo-Aperture al mejor fotolibro del año. .
  23. ↑ Tim Hetherington Trust: Visionary Award 2018: LAIA ABRIL. .
  24. ↑ Prix de la Photo Madame Figaro - Arles 2016 : Laia Abril, première lauréate. .
  25. ↑ La Vanguardia:La identidad, el medio ambiente o el aborto, temas del FotoPres "la Caixa". .
  26. ↑ Laia Abril, Premio Revelación PhotoEspaña 2016. .
  27. ↑ Images Vevey: Laia Abril wins Best Book Award. .
  28. ↑ El libro Miserachs Barcelona obtiene el premio José Lázaro Galdiano a la calidad editorial 2016. .
  29. ↑ Editorial RM. .
  30. ↑ Dewi Lewis Publishing. . ISBN ά1-911306-24-5
  31. ↑ On Rape at FOAM. .
  32. ↑ On Rape Liege Festival. .
  33. ↑ Laia Abril: the photographer bearing witness to rape. .}
  34. ↑ LAIA ABRIL – SUYAY – Centre Photographie Genève. .
  35. ↑ El País, Las artistas aumentan su visibilidad en Barcelona. .
  36. ↑ PhotoIreland Festival 2018. .
  37. ↑ ON ABORTION. .
  38. ↑ Lobismuller, la nueva expo del Museo Municipal, aborda la identidad de género a través del mito de Romasanta. .
  39. ↑ Lobismuller. .
  40. ↑ Le Monde: Laia Abril, photographe en tout genre. .
  41. ↑ Internazionale: La fotografa che racconta la violenza dell’aborto clandestino. .
  42. ↑ The Cut: The Photographer Who Captures the Reality of Abortion Restrictions. .
  43. ↑ The New Yorker: Looking at How Abortion Restrictions Endanger Women’s Lives. .
  44. ↑ Broadly: Telling the Brutal Story of Abortion Bans Around the World. .
  45. ↑ Corps et destins en tout genre. .
  46. ↑ Musée du futur à Lausanne. .
  47. ↑ Lensculture: The Post-photographic condition. .
  48. ↑ Ivorypress "Under35". .
  49. ↑ The New York Times: Perceptions of beauty and their cost". .
  50. ↑ Clase Magistral con Joan Fontcuberta. Gallery Sous Les Etoiles.
  51. ↑ On Identity. Gallery Sous Les Etoiles.
  52. ↑ El País, Y tú, ¿quieres extinguirte como un fotosauro?. .
  53. ↑ La série “On Abortion” de Laia Abril entre dans les collections du Centre Pompidou. .
  54. ↑ Collection. Fotomuseum Winterthur.

Kanpo estekak aldatu

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Laia_Abril&oldid=9666005"(e)tik eskuratuta