Fruitu-baratze
Fruitu-baratzea edo fruta-arbolen baratzea[1] lur-eremu bat da, eta nahita landatzen da, elikagaiak saltzeko fruituak ematen dituzten zuhaitz edo zuhaixkak landatzeko.[2] Baratzeak ere, batzuetan, lorategi handien ezaugarria dira, helburu estetiko zein ekoizpenezkoa baitute.
Igaliondo eta fruitu-zuhaixkak espezie iraunkorrak eta zurezkoak dira, eta hostoerorkorrez eta hosto iraunkorrez osatutako bi multzo handitan banatzen dira, bakoitza ziklo biologiko batekin. Landaketaren produktibitateari dagokionez, kontuan hartu behar da lurzoruaren prestaketa eta, beharrezkoa bada, laborantza-eremuaren arabera, ureztatze-sistema bat prestatzea, haren premia hidrikoen arabera.
Baratze gehienak fruitu-mota bakar baterako landatzen dira. Baso-landaketetan biodibertsitatea sartzearen garrantzia onartzen bada ere, onuragarria dirudi baratzeetan dibertsitate genetikoko zerbait sartzea, baita beste zuhaitz batzuk baratzearen bidez tartekatzea ere. Baratze bateko aniztasun genetikoak izurriteei eta gaixotasunei aurre egitea ekarriko luke, basoetan bezala.[3] Polinizazioari eta klimari buruzko azterketek ere garrantzi handia dute fruitu-baratzearen garapenean, neguan zuhaitzen loratzeari eragin diezaioketen izozte berantiarrak zaintzen ditu, eta udan ez da gutxietsi behar fruituen heltzeari kalte egin diezaiokeen bat-bateko kazkabarraren arriskua. Klima hotzeko eremuetan, arriskuak muga daitezke barietate gogorrak, landare landatarragoak edo loratze berantiarrekoak hautatuz.[4]
Baratzeak, batzuetan, ur-gorputzetatik hurbil pilatzen dira, non mutur klimatikoak moderatu egiten baitira eta loratze-denbora atzeratu egiten baita izozteen arriskua igaro arte.
Baratzeen ekologia aldatu
Enbor altu, sendo eta txertatuak baino ez dira egokiak baratzeko belardiak zaintzeko eta kokatzeko eskakizun gutxirekin. Hala ere, jatorriaren arabera, basa-formek lurzoru eta klima eskakizun handiak izaten dituzte, eta, beraz, barietate bereziak, gogorrak eta ia erabat egokituta daudenak lortu ziren. Espezieen konposizio tradizionalak eta barietateen hautaketak espezializazio maila handia erakusten dute kokapen eta erabilera desberdinetarako. Erdialdeko Europan 3.000 sagar-barietate baino gehiago daude, eta horietatik 60 baino ez daude Alemaniako txikizkako merkataritzan. Hala ere, oraindik ere asko daude hezurrak.Eskualdeko barietate zaharrak. Beraz, gordailu garrantzitsua dira landutako etxadietako ondare genetikorako. Baratzeko belardi tipikoa ez da existitzen.[5]
Era ezberdinak paisaia babesteko alderdien adierazpide ere badira: frutiu-arbolek higaduratik babestu dezakete lurzorua, larreen erabilera jasangarria izan dadin. XVIII. mendeko kokalekuetako baratze tipikoek ere haizearen aurkako babes gisa jokatu zuten. Hazkunde mota desberdinekin, loratze garaiekin eta udazkeneko koloreekin, funtzio sortzailea ere badute. Baratzeetako tokiko aldaketetarako hautaketa egokia egin dezake pomologo batek. Kalitatea ziurtatzeko, halaber, espezialista horiek konpentsazio-neurrien landaketetarako egin behar dute, dagokien kokalekurako egokitutako barietateen osaera ziurtatzeko.
Erabilera estentsiboko baratzeetan, espezieen konposizioaren, kokapen-faktoreen eta bigarren mailako erabileraren arabera, espeziez aberatsa den animaliak komunitatea osatzen du (biozenosia). Bereziki, baratzeko belardia habitat garrantzitsua da hegazti eta artropodoentzat, hala nola intsektuentzat eta armiarmentzat. Baratzeek bi "zoru" desberdin baino ez dituzte: fruitu-arbolen errezela eta belar-geruza, larreak, belarrak eta, kasu batzuetan, zuhaixka baxuak. Kopa argiko zuhaitzen kokapen zabalaren ondorioz, belar-geruza eguzkitsua eta oso bizia da. Baratzeetan ez bezala, intsektizidak badaude eta herbizidak alde batera uzten badira ere, baratzeak askoz aberatsagoak dira espezieetan. Hori organikoki erabiltzen diren zurtoin baxuko landareak alderatzean ere aplikatzen da; horien ekologia ohiko zurtoin azpiko edo zurtoin integratuetako landareen antz handiagoa du baratzeen aldean.
Baratzeetako zuhaitz dentsitatea 60 eta 120 zuhaitz artekoa da hektareako, fruitu motaren arabera. Hau ez da baratzeekin konparatzen, hektarea bakoitzeko 3.000 zuhaitz inguru baitira. Oro har, 10×10 m-ko azalera planifikatzen da guztiz garatutako enbor altu baterako; laborantza intentsiboan, berriz, 1-2 m2 baino ez dira behar ziri mehe baterako.[6]
Erreferentziak aldatu
- ↑ Zabaleta, Garazi. (2021). «Fruta-arbolen baratze kolektiboa sortu dute herritarrek Arrosan» Argia.
- ↑ (Gaztelaniaz) «Mejorando la nutrición a través de huertos y granjas familiares» Food and Agriculture Organization of the United Nations.
- ↑ Konnert, M., Fady, B., Gömöry, D., A’Hara, S., Wolter, F., Ducci, F., Koskela, J., Bozzano, M., Maaten, T. and Kowalczyk, J.. (2015). «Use and transfer of forest reproductive material in Europe in the context of climate change» European Forest Genetic Resources Programme, Bioversity International, Rome, Italy.: xvi and 75 p..
- ↑ (Ingelesez) «Welcome to the Home Orchard Society 1975-2020» Home Orchard Society.
- ↑ «Fruta baratza bat landatuko dute 18:00etan, Usurbilgo Baratze Parkean - Usurbil» Noaua.eus (Noiz kontsultatua: 2022-11-28).
- ↑ «Lorategia eta baratza eta infield Plangintza» eu.unansea.com (Noiz kontsultatua: 2022-11-28).
