Cortinarius decipiens
Cortinarius decipiens Cortinariaceae familiako onddo espezie bat da.[1]
Cortinarius decipiens | |
---|---|
Sailkapen zientifikoa | |
Erreinua | Fungi |
Klasea | Agaricomycetes |
Ordena | Agaricales |
Familia | Cortinariaceae |
Generoa | Cortinarius |
Espeziea | Cortinarius decipiens Fr., 1838 |
Sinonimoa: Hydrocybe decipiens.
Deskribapena aldatu
Kapela: 1 eta 3 cm bitarteko diametrokoa, hasieran konikoa, ondoren ganbila titi akutu batekin. Kapelaren azala lehorra, higrofanoa, erradialki fibrilosua, arre-gorrixka kolorekoa, arre zikin kolorekoa zahartzean.
Orriak: Adnatuak, lehenbizi grisaxkak, zahartzean okre antzeko kolorekoak.
Hanka: 7 cm arteko garaietakoa eta 0,4 cm arteko lodierakoa, zilindrikoa, luzetarako fibrila finez estalia, marroi-grisaxka kolorekoa, goialdea lila antzeko tonuekin.
Haragia: Zurixkatik marroira doan kolorekoa, antzemanezineko usainarekin eta errefau zapore arin batekin.[2]
Etimologia: Cortinarius hitza gortinatik dator, gortina eta guzti, errezelaren hondakin bereizgarriak direla eta. Decipiens epitetoa, engainatu, okerra eta akatsa eragiten duela, esan nahi duen "decipo decipiere" hitzetatik. Identifikatzeko zaila delako.
Jangarritasuna aldatu
Ez da jangarria.[3]
Sasoia eta lekua aldatu
Udan eta udazkenean. Hostozabalen basoetan hazten da, hala nola, sahatsetan (Salix), urkietan (Betula), haltzetan (Alnus), makaletan (Populus), hezeguneetan. Ohikoa.
Banaketa eremua aldatu
Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Mexiko, Maroko, Europa, Errusia, Himalaiako eremua, Australia, Zeelanda Berria.
Erreferentziak aldatu
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 220 or. ISBN 84-282-0865-4..
- ↑ (Gaztelaniaz) Velaz Vergara José Ignacio, Suarez Gil Angela. (2009). Banco de setas.