Narratologia: berrikuspenen arteko aldeak

Kontzeptua [[Tzvetan Todorov]]ek ''Grammaire du Decamerón'' liburuan sortu zuen, 1960. hamarkadan. Todorovekin batera [[A. J. Greimas]] idazlea, eta [[Gérard Genette]], [[Claude Bremond]] eta [[Roland Barthes]] kritikari frantsesak dira lan ildo honen bultzatzaile nagusiak. Ideia hauen aurrekari bat [[VladímirVladimir Propp]] izan zen; Proppek bere ''Ipuinaren morfología'' liburu klasikoan ([[1928]]) ipuin tradizionalak aztertu zituen haien oinarrizko elementuak bereizten eta haien arteko loturak aztertuz. Proppek ipuinetan zazpi "ekintza esfera" ikusi zituen eta 31 elementu edo funtzioak. Beste aurrekari garrantzitsua [[Claude Lévi-Strauss]] izan zen; haren ustez mitoen barruan [[mitema]]k izeneko unitateak bereizi daiteke eta haien arteko konbinaketeke esanahiak sortzen dituzte. Mitemen arteko harreman horiek [[mito]]a definitzen dute eta ez narrazioaren ezaugarri propioak. Bai Proppen bai Lévi-Straussen pentsamenduan narrazioa gertaeren errepikapena da sistema baten gainean eraikia.<ref>Terry Eagleton (1988): ''Una introducción a la teoría literaria''. Mexiko: Fondo de Cultura Económica. 128.or.</ref>