Txileko erdialdea
Txileko erdialdea Ekoizpena Sustatzeko Korporazioak (CORFO) 1950ean Txile zatitu zuen bost eskualde naturaletako bat da. Iparraldean Aconcagua ibaia eta hegoaldean Biobio ibaia ditu muga. Iparraldean Iparralde Txikiarekin egiten du muga, ekialdean Argentinarekin eta hegoaldean Txileko hegoaldearekin. Valparaiso eskualdearen hegoaldeko erdia (Juan Fernandez artxipelagoa ere bai), Santiagoko metropolitar eskualdea, O'Higgins, Maule, Biobio eskualdearen iparraldeko zatia eta Araucaniako Lonquimay komunaren Biobío ibaiaren iparraldeko muturra hartzen ditu. Hau da, Txileko erdigunea Aconcagua eta Biobío ibaien artean dago.
Historikoki, herrialdeko eremu nagusia izan da, eta, askogatik, biztanle gehien izan dituena (herrialdeko biztanleria osoaren %76 inguru biltzen du). Gainera, herrialdeko produktibitate ekonomikoaren ehunekorik handiena biltzen du, klima mediterraneo mesedegarria eta barrualdean kontinentalizatua duelako.
Adiera hertsian, ez da haran bat, haran txikiekiko lautada estu bat baizik, ekialdean Andeetako mendikatea eta mendebaldean Kostakoa dituela. Eremu horretan daude herrialdeko hiru hiri nagusiak: Santiago Handia, Valparaiso Handia eta Concepción Handia. Beste hiri garrantzitsu batzuk Quillota, Los Andes, San Antonio, Rancagua, San Fernando, Curicó, Talca, Linares, Cauquenes, Chillán, Los Ángeles eta Viña del Mar dira. Santiago eta Valparaiso dira politikoki inguruko eta herrialdeko hiririk garrantzitsuenak. Santiagon Botere betearazlea eta judiziala daude, eta Valparaison, botere legegilea.
Eremu hau bitan banatzen da: erdialdea, Valparaíso, Santiagoko metropolitar eskualdea eta O'Higgins eskualdeetan, eta hego-erdialdea, Maule, Ñuble eta Biobio eskualdeetan.
Giro epelekoa da, eta urtean 350 eta 1000 mm arteko prezipitazioak izaten dira.
Erreferentziak
aldatuKanpo estekak
aldatu
Datuak: Q2171004
