Telebista mugikor

Telebista mugikorra, telebistako seinaleak dispositibo desberdinetan jasotzeko aukera ematen duena (autobusean, trenean, metroan, kotxean edo itsasontzietan) da. Telebista hedatzeko zerbitzu bat da, lehorreko edo satelite bidezko irrati-uhin elektrikoak euskarri gisa erabiliz ematen dena, eta seinalea gailu edo ekipo mugikorretan edo eramangarrietan jasotzen da (telefono mugikorra, ordenagailu eramangarria, PDA, etab.). Telefono mugikorren jabeek beren gailuetan telebista zerbitzu-hornitzaile baten bidez ikusteko aukera ematen duen zerbitzua da. Datuak existitzen den zelula-sare baten edo sare pribatu baten bidez izan daitezke.

Historia

1980ko hamarkadan Sonyk gizartea harritu zuen Watchman color TV kaleratu zuenean. Telebista eramangarri analogikoa zen, ez digitala. Telebista analogikoko irudiek interferentzia handiak izan ditzakete seinalea jasotzen ari den lekuaren eta instalazioaren arabera; seinale digitalak, berriz, ondo ikusten dira edo ez dira ikusten. Telebista eramangarrien kalitateak pobrea izateko joera du, ezin baitiote Doppler efektuari aurre egin.

Telebista digitalerako estandarra 1990ean onartu zen eta 1998ko irailaren 23an hasi ziren lehen emisioak. Telebista mugikorraren historia 1996 eta 1997 artean hasi zen, Alemaniako telebista batek Bugatti bati buruzko DVB-T zerbitzu baten probak egin zituenean, orduko 300 kilometroko abiaduran.

1998an Japoniako Irrati-difusio Digitaleko Aditu Taldeak ISDB-T onartu zuen, akatsen aurrean sendoagoa den lurreko estandar digitala. Proba pilotuak oraindik martxan daude; adibidez, 2006an ISDB-T 1 segmentu zerbitzua hasi zen. 1999an, TV Digitala sartu zen garraiobideetan, eta Mercedesek DVB-T hargailua sartu zuen bere ibilgailuen salmentan. Baina DVB-Taren kontsumoa handiegia zen gailu mugikorretan ezartzeko. 2004an, ETSIk (European Telecommunication Standard Institute) DVB-H onartu zuen, Hego Koreako telefono edo PDA bezalako gailu mugikorretarako telebista emateko. Bata SDMB da, satelite mugikorretik funtzionatzen duena, eta bestea TDMB, oinarri-estazio batekin funtzionatzen duena. Horrela, 2006an, DVB-Hrako eskuragarri zegoen lehen UMTS mugikorra merkaturatzearekin batera, telebista mugikorrerako zerbitzuak hasi ziren.

Telebista mugikor motak

Hainbat motatako telebista mugikorrak daude. Telebista mugikor mota horiek bereizten dira jasotzen duten seinale motan edo TV seinalea zuzenean edo streaming bidez ematen den.

• Aire zabaletik jasotako seinalea, modu normalean edo telebista mugikorreko transmisio-formatu berezi batean jarduten duten lurreko telebista-estazioen bidez. Doako harrerak dira, non erabiltzaileak uhinak hartu eta erreproduzitzeko gai den gailu bakarra behar duen, ohiko telebistek kable bidezko harreraren bidez egiten duten prozesu bera.

• Ordainpeko telebista-zerbitzu batek harpidedunei telekomunikazio-sare mugikorren bidez igorritako seinalea, hala nola telefonia mugikorreko operadoreak. Transmisio mota hori 3G emisioari lotutako zerbitzu bat da, eta, beraz, gailuek ezaugarri hori izan behar dute. Zerbitzu honek irudi ertain-baxuaren kalitatea eskaintzen du eta erabiltzaile kopuru jakin bati mugak jartzen dizkio.

• Beste harrera-mota bat IPTV streaming formakoa da, haririk gabeko sare batetik. Horri esker, ikus-entzunezko edukiak deskarga daitezke, baita podcast bezalako telebista-programa grabatuak ere, deskargatu eta gailu mugikorrean biltegiratzen direnak, ondoren ikusteko. SPB Software enpresak garatutako SPB Televisión-ik ezagunenetako bat kanalen webguneetatik mugikorrean telebista ikusteko pentsatutako tresna da. Mundu osoko 100 kate baino gehiago ditu, zuzenean ikusteko.

Telebista mugikorraren arazoak edo erronkak

• Energia. Telebista jaso eta erreproduzitzeko zerbitzuak eskatzen duen energia-kontsumoa handia da bateriek elikatzen dituzten neurri txikiko gailu horietarako. Erronka garrantzitsua da energia-eraginkortasuna hobetzea eduki mugikorren eta funtzio hobetuen bidez.

• Memoria. Telebista mugikorraren moteltze handiko beharrei laguntzeko. Gaur egun dauden memoria-gaitasunak ez dira egokiak telebista mugikorraren erreprodukzio-ordu luzeetarako. Gainera, etorkizuneko aplikazioek sakelako telefonoetan eta irrati-difusioko telefonoetan bideoa partekatzeko duten potentzialak bat egingo luke gero eta handiagoak diren memoria-eskakizunekin.

• Erabiltzailearen interfazea diseinatzea. Telefono mugikor asko ez dira bateragarriak telebista mugikorrarekin. Erabiltzaileek LCD pantailadun terminal berriak erosi behar dituzte, baita TV mugikorra erabiltzen duen erabiltzaile-interfaze hobetua ere. Diseinu berri horrek azken erabiltzaileengana jo behar du, eta irudien argitasuna hobetu, terminala askoz handiagoa izan gabe.

• Prozesatzeko ahala. Gailu-fabrikatzaileek prozesatzeko ahalmena nabarmen hobetu behar dute, MIPSen eskaera intentsibo bat (segundoko milioika jarraibide) sostengatzeko, hala nola telebista mugikorra.

Etorkizunerako aukerak

Telefonia mugikorraren sartze eta moldakortasun handiak eta terminalen garapen teknologikoak, gero eta gaitasun, memoria eta bereizmen handiagoa eskaintzen dutenak, mugikorrak multigailu gisa kokatu dituzte ahotsezko komunikaziotik harago. Horren ondorioz, ikus-entzunezko eta multimediako edukien eskaera handitu egiten da erabiltzaileentzat.

Hobekuntza horien ondorioz, telebista mugikorrarekiko interesa handitu egin da, eta telefonia mugikorreko konpainiek egindako merkatu-azterketak nabarmen islatzen dira; izan ere, erabiltzaileen ehuneko handi batek (inkestatuen% 60 eta% 80 artean) uste du oso ideia interesgarria dela terminal mugikorretan telebista edukitzea.

Estatu espainiarrean, terminal mugikor guztien% 41ek bideo-erreproduzigailua du. Horietatik,% 50 inguruk 3G/UMTS teknologia erabiltzen dute bideoa edo telebista-edukia streaming moduan deskargatu ahal izateko, eta% 40k GPRS bat du ikus-entzunezko eduki laburrak deskargatzeko eta ondoren ikusteko.

Negozio-perspektibei dagokienez, edozein agertokitan bezero-kopurua eta kontsumo-aukerak handitzea aurreikusten da, garatu beharreko produktu eta programa mota berriekin eta publizitatearen mundura bideratutako marketin-ekintzetan orientazio pertsonalizatuagoa emanez. Hauek dira telebista mugikorraren oztopo nagusiak: teknologia berria ez ezagutzea, hileroko gastuaren kontrola galtzeko beldurra eta telefonia mugikorreko konpainien egungo tarifikazio-moduei uko egitea. Bestalde, teknologikoki zailtasunak daude maiztasunak esleitzeko, eta analisten arabera, operadoreek 3G bideo-zerbitzuei lehentasuna emateko joera dute, telebista-programen emisioaren aurretik.

Kanpo estekak

• Datuak: Q2826075