Solomo-hestebetea (gaztelaniaz: lomo embuchado) txerriaren muskulu ileoespinalarekin (ia kanpoko koiperik gabe), aponeurosia eta tendoiak egindako haragi-deribatu ondua da, gazia, adobatua, tripa natural edo artifizial iragazkorretan galkatua, eta heltze-prozesu egokia jasan duena. Honako ezaugarri fisiko-kimiko hauek bete behar ditu: hezetasuna: %55 gehienez; koipea hondakin lehorrean: %70; proteinak hondakin lehorrean: %22; guztizko karbohidratoak hondakin lehorrean glukosan adierazita: %10,0 gehienez; kolageno/proteina erlazioa: %30; proteina erantsiak: %3.

Solomo-hestebete
Osagaiaktxerrikia
Historia
JatorriaEspainia

Solomoa txerri iberikotik badator, bereizketa bat egiten da eta solomo-hestebete iberikoaz ari gara.[1] Fabrikazioari dagokionez, ez dago alde nabarmenik, baina sendatze-aldia luzeagoa da. Solomo-hestebetea gordinik jan behar da, xerra finetan ebakia eta estalki gisa zerbitzatua, batzuetan ogitartekoan.

Solomo-hestebetearen ezaugarri garrantzitsuenetako bat, nutrizio-mailan, bere koipearekiko proteina-eduki handia da. 100 gramo solomo-hestebetea bakoitzeko, 50 gramo proteina eta 8 koipe baino ez daude.

Erreferentziak aldatu

Kanpo estekak aldatu


  Artikulu hau gastronomiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.