Iztai eremuko lesio hau, gehienbat, abdominalen behekaldeko muskuluen edota izterraren ondoko muskuluen erabilera zehatza (nahiz esklusiboa) behar den kiroletan parte hartzen duten gizabanakoetan ohikoa izaten da; esate baterako, futbola, izotz gaineko hockey-a, rugby-a…[2]
Generoen artean topatzen dugun desberdintasun anatomikoa dela-eta, gizonek pubalgia pairatzeko duten ehunekoa handiagoa dela esan dezakegu emakumeekin alderatuz.[3]
Pubalgia eragiten duen faktorerik garrantzitsuena gainkarga muskularra da. Gainkarga muskular hau mugimendu errepikagarrien bitartez eman daiteke. Hori dela eta, errendimendu altuko kirolarietan oso ohikoa izaten da. Herniek ere eragina izan dezakete pubalgiaren agerpenean. Hernia hau, abdomenaren paretako muskuluen eremu ahuletan ematen da.
Pertsona bakoitzak duen anatomia ere faktore garrantzitsua da. Adibidez, gerriko muskulu abduktoreakfemurrean duen insertzioa gehiegi tiratzen badu, mina eragin dezake eta hezur iliakoak atzera edo aurrera desplazaturik badaude, kokzixeko hezurra mugitu dezake pubalgia sortuz.
Haurdunaldiek ere eragina izan dezakete, erditzean lotailuek lortutako hiperelastizitateak sinfisian presio handia eragin dezakeelako.[4]
Pubalgia hautematerako garaian kontuan izan behar diren sintomak izterreko eta beheko pareta abdominaleko mina dira. Hasiera batean, ariketa fiskoa egin ondoren agertuko da min hau. Pulbalgia garatzen joan ahala, mina ariketa fisikoa egitearekin batera agertuko da.[4] Lesio honen sintomak, beste patologia desberdin askorekin nahastu daitezke. Hori dela eta, anestesiainjekzioak erabili daitezke minaren iturburua aurkitzeko.[3]
Eragindako zonaldearen arabera, 3 pubalgia mota bereizten ditugu:
Giza-gorputza jarrera anatomikoan.Goi-pubalgia:abdomenaren muskulu zuzenak handitzen direnean gertatzen da; beraz, abdomeneko giharrek eragin zuzena dute.
Behe-pubalgia: muskulu abduktoretako minaren ondorioz ematen da; hiru muskulu abduktore ematen diren arren (handia, mediala edo ertaina eta txikia), gehienbat abduktore medialari eragiten dio behe-pubalgiak.
Pubalgia mistoa: bai abdomeneko muskulu zuzena eta bai muskulu abduktoreen lesioaren ondoroz ematen da. [5]
Pubalgia lesioaren diagnostikoa oso zaila izan ohi da, izan ere, beste hainbat lesioekin nahastu ditzakegu harensintomak; hau da, beste asaldurekin antzekotasunak eduki ditzake. Orokorrean, bi motatako diagnostiko motak bereizten ditugu: aztereketa fisiko bitartez egindako eta irudien bidezko azterketa.
Azterketa fisikoa minaren kokapen zehatza topatzean datza, horren ondorioz, pubalgiaren ohiko sintomekin alderatzeko. Horretarako, erresistentziadun abdominoplastia da erabiltzen den frogarik ohikoena. Horretarako, gaixoak hankak luzatu egin behar ditu, eta oinak, aldiz, flexionatuta. Bestalde, mediku zein aztertzaileak, abdomeneko muskulu zuzenaren lotunea haztatu egiten du, sintomak birsortuz.
Irudien bitdezko azterketa egiteko, teknika desberdinak erabiltzen dira: erradiografia magnetikoak, gammagrafiak, erresonantzia magnetikoak (IRM) edo ekografiak, hain zuzen ere. Bestalde, herniografiak ere egitea posible liteke. Hala eta guztiz ere, azken hauen zehaztasun eza eta huts-egite ehuneko handiaren ondorioz, ez dira aurreko teknikak bezain gomendagarriak. [3]
Atsedena eta antiinflamatorioak: zikatrizazio on bat emateko deskantsoa ezinbestekoa izango da. Kasu batzuetan, makuluak erabiltzea gomendagarria da.
Fisioterapia bitartezko tratamendua: flexio, indar eta abdomenaren estabilizazio ariketak ezinbestekoak izango dira erreabilitaziorako.
Kirolerako berregokitzea: erreabilitazioaren azkenengo faseetan ezinbestekoa da kirolera modu seguru batean bueltatzea, min hau kronikoa bilakatu ez dadin
PRP infiltrazioak: Hazkuntza faktoreak dituzten infiltrazioak egin daitezke zikatrizazio azkarrago eta eraginkorrago bat lortzeko. Izan ere, kolagenoan aberatsa izango den matrize extrazelularraren sorrera eraginkorra lortuko da hauen bitartez.
Laparoskopia: herniak identifikatu eta tratatzeko.
Nerbio genitofemoralaren adar genitalaren erresekzioa eta nerbio ileoinginalaren neurolisia: Erresekzioaren bitartez nerbioa inguruan duen ehunetatik bereizten da (estimulu sentsitiboak murrizten dira horrela) eta neurolisian nerbioaren endekapena ematen da, horrela, minaren estimuluak sentitzea eragotziz.
Beste hainbeste lesio bezala, heziketa fisikoaren aurretiko beroketa baten bitartez eta mugimendu bortitzak nahiz oker burututako mugimenduen bitartez saihestu dezakegu pubalgiaren agerpena.
Hala ere, badaude haren agerpena ekidin edo atzeratu dezaketen zenbait ariketa fisiko, esate baterako:
Datuak: Q3099702