Historikoki, angiotentsinaren entzima bihurtzailearen hirugarren inhibitzailea izan zen, kaptopril eta enalaprilaren ondoren, eta 1990eko hamarkadaren hasieran sartu zen.[2] Lisinoprila beste AEBIak bereizten dituzten propietateak ditu: hidrofiloa da, bizitza luzea du eta ez da metabolizatzen gibelean.
Lisinoprila enalaprilaren lisinaren analogoa da. Beste AEBI batzuk ez bezala, lisinopril ez da prodroga bat eta gernuan kanporatzen da aldaketarik gabe. Gaindosien kasuan, dialisi bidez kanpora daiteke.
Haren indikazioak, kontraindikazioak eta albo-ondorioak AEBI guztien antzekoak dira. Ohiko eguneko dosia, indikazio guztietan, 2,5 mg-tik 40 mg-ra bitartekoa da paziente sentikorrentzat.
↑Patchett A, Harris E, Tristram E, Wyvratt M, Wu M, Taub D, Peterson E, Ikeler T, ten Broeke J, Payne L, Ondeyka D, Thorsett E, Greenlee W, Lohr N, Hoffsommer R, Joshua H, Ruyle W, Rothrock J, Aster S, Maycock A, Robinson F, Hirschmann R, Sweet C, Ulm E, Gross D, Vassil T, Stone C. (1980). «A new class of angiotensin-converting enzyme inhibitors.» Nature 288 (5788): 280-3. PMID6253826..