Joan VII.a Paleologo[1] (grezieraz: Ιωάννης Ζ' Παλαιολόγος, Iōannēs Z' Palaiologos; 1370 – Atos mendia, 1408ko irailaren 22a) Bizantziar Inperioko enperadorea izan zen 1390. urtean eta 1399-1402 urteetan. Androniko IV.aren semea zen. Joan V.a aitonaren aurka jarri zen, Baiazid sultan turkiarrak lagundurik; 1390. urtean Konstantinoplako hiriaz jabetu zen, baina Manuel II.a osabak egotzi zuen bertatik. Manuel II.a turkiarren aurkako gerrarako mendebaldarren laguntza eske joana zen bitartean Bizantzioko koroaz jabetu zen. Manuel II.ak berriro ere egotzi zuen 1402. urtean eta ondoren enperadore geratu zen Tesalonikan.[2].

Joan VII.a Paleologo

bizantziar enperadore

1390eko apirilaren 14a - 1390eko iraila
Joan V.a Paleologo - Joan V.a Paleologo
Bizitza
JaiotzaKonstantinopla, 1370 (egutegi gregorianoa)
Herrialdea Bizantziar Inperioa
HeriotzaTesalonika1408ko irailaren 22a (37/38 urte)
Familia
AitaAndroniko IV.a Paleologo
AmaKeratsa of Bulgaria
Ezkontidea(k)Irene Gattilusio (en) Itzuli
Seme-alabak
LeinuaPalaiologos (en) Itzuli
Jarduerak
Jarduerakerregeordea
Lantokia(k)Bizantziar Inperioa

Erreferentziak

aldatu
Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Joan VII.a Paleologo  
  Artikulu hau Bizantziar Inperioko biografia baten zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.