Hizkuntza erreforma

Hizkuntza erreforma hizkuntza batean aldaketa sakona eragin nahi duen hizkuntza plangintza mota bat da. Normalean, aldaketa handi hori bi motatakoa izan daiteke: sinplifikazioa edo garbiketa. Lehenak hizkuntza errazago erabil dadin aldaketak bultzatzen ditu lexikoan eta gramatikan; garbiketak, berriz, hizkuntza kanpoko eraginetatik garbitzea du xede.

Erreforma nagusiak

• Txinera: mandarinera dialekto estandar gisa hartu zen (1920), eta karaktere sinplifikatuak sartu ziren (1950).
• Txekiera: Josef Jungmannen erreforma XIX. mendean.
• Alemaniera: ortografia sinplifikatzeko erreforma (1996).
• Hebreera: 1920ko hamarkadan hebreera modernoa sortu zuten hizkuntza biblikoan oin hartuz.
• Hungariera: XIX. mende hasieran modernizazioa eman zen, 10.000 termino berri jasoz.
• Turkiera: alfabeto arabiarraren ordez latindarra hartu zuten, arautze ortografiko berria ematearekin batera (1920ko hamarkda).

Ikus, gainera

• Euskara batua
• Hizkuntza plangintza
• Hizkuntza politika

Kanpo estekak

• Datuak: Q662175