Guglielma Bohemiakoa (Bohemia, 1210 - Milan, 1281eko abuztuaren 24a) Milanen jarri zen 1260 eta 1271 artean. Hura hil ondoren, heresetzat jo zuten, eta haren dizipuluak, guillelmitak, Gugliema Espiritu Santuaren emakume-haragitzetzat jotzen zutenak, Inkisizioak kanporatu zituen. Inkisizioak Chiaraballen zuen hilobia suntsitu eta XIV. mendean bere gorpua erre zuen.

Guglielma Bohemiakoa

Bizitza
JaiotzaPraga, 1216
HeriotzaMilan1281eko abuztuaren 24a (egutegi gregorianoa) (64/65 urte)
Familia
AitaOtakar I.a Bohemiakoa
AmaConstance of Hungary
Jarduerak
Jarduerakteologoa
Lantokia(k)Bohemiako Erresuma eta Milan

Ibilbidea aldatu

Otakar I.a Bohemiako erregearen alaba eta Aines Bohemiakoaren ahizpa, Klara Asiskoaren tutorea, Milanera joan zen 1260 inguruan. Chiarelle-ko zistertarretatik hurbil bizi izan zen eta XIII. mendearen amaieran bere hilerrian lurperatu zuten.[1] Arrakasta pixka bat izan zuen Umiliatuen artean, denboren amaiera iragarri zuen eta emakumearen irudia munduarentzat salbazio-ikur bihurtu zuen.[2]

Guillelmitak, gizon zein emakumez osatutako jarraitzaileen talde batek, uste zuen Guillemette zela Espiritu Santuaren emakume-irudikapena, eta gurtza garatu zuen, funtsean hierarkia femeninoa zuena. Oso ezaguna zenez, kanonizazioa eskatu zuten, baina jarraitzaileen kultuak Inkisizioko dominikoen arreta erakarri zuen.

Mezu bat zabaldu zuten: bera zen Kristoren gorpu baliokidea, eta hil egingo zen, konbertitu gabekoak salbatzeko, eta jainkozkoaren haragitzearen bidez baino ezin zela berrerosi, bai gizonezkoetan, bai emakumezkoetan. Sinetsita zeuden bere gorputza zeruetara igoko zela.

Inkisizioak XIV. mendearen hasieran komunitatea desegin zuen. Milango familia nabarmenetako jarraitzaile horietako hogeita hamar inguru akusatu zituen Inkisizioak. Horien artean zeuden Andrea Saramita teologoa, Joaquim Fiorekoaren tesiei eusten ziena, eta Manfreda Pirovanokoa, Umiliatu bat, Mateo I Viscontiren lehengusina, Guglielmak amasantu izendatu zuena, Inkisizioak emakume kardinalak izendatzea, predikatzea, eukaristia banatzea eta eskuak zein oinak musukatzea egotzi ziona. Guglielmaren izenean meza esan eta ebanjelio berri bat idaztea leporatu zioten.[3]

Gurtza erauzteko, inkisidoreek Guglielmaren hilobia suntsitu zuten, haren irudiak eta jarraitzaileen testuak erre eta sakabanatu egin zituzten, oroimena kenduz. Hala ere, santuaren herri-gurtza Italiako eskualde batzuetan mantendu zen, oraindik aztarnak baitaude Brunaten.

Eragina aldatu

Erdi Aroko heresia hori Europako kristautasunaren mugimendu zabalago baten parte izan zen, non beguinak parte hartu baitzuten. Beguinak emakumeek apaiz izatea defendatzen zuten, eta, nolanahi ere, laikoen eta emakumeen pentsamendu- eta erreforma-mugimendu bati egokitu zitzaion; mugimendu hori filosofia praktiko baten ezaugarriekin aurkezten zen, eta kristau-gizartea itxaropenaren bidez zeuden muga berrietara gidatzen zuen.[1]

Haren eraginaren norainokoa eztabaidagai da, ikertzaile batzuek herri-debozioaren eremura mugatzen dute eta beste batzuek eragin handiagoa ematen diote. Aztergai batek mugimendu feminista gisa ikusten ditu Guglielma eta haren jarraitzaileak kristautasunaren barruan.

Erreferentziak aldatu

  1. a b Luisa Muraro,Un livre et ses présents : corps et paroles de femmes dans la théologie Occidentale, in Clio, numéro 12/2000, Le genre de la nation, article en ligne
  2. Luce Irigaray, Le souffle des femmes, Paris, éd. ACGF, 1996.article en ligne
  3. Michel Lauwers, L'institution et le genre. À propos de l'accés des femmes au sacré dans l'Occident médiéval, in Clio, numéro 2/1995, Femmes et Religions, article en ligne

Kanpo estekak aldatu