Errekonkista: berrikuspenen arteko aldeak

Gaur egun historialariek orokorrean ontzat ematen ez duten "errekonkista" hitzaren adibidea ondo azalduta dago behean. Claudio Sánchez Albornoz historialari eta, bere eran, [[Espainiar nazionalismo|espainiar nazionalistak]] ondo azaltzen du bere hitzekin<ref>{{Erreferentzia|izena=Claudio|abizena=Sanchez Albornoz|izenburua=La España cristiana de los siglos VIII al XI.|argitaletxea=Espasa-Calpe|data=1980-1999|url=https://www.worldcat.org/oclc/9083069|isbn=84-239-4800-5|pmc=9083069|sartze-data=2020-10-04}}</ref>:

≪Asturiar{{esaera2|Asturiar gunea hegoalderantz zabaltzen hastean [[ideologia]] bat sortu zen eta, horren arabera, borroka justifikatuta zegoen musulmanen erasoan galdutako erreinu [[godo]]a "errekuperatzeko" prozesu moduan. Izan ere, [[Pelaio Asturietakoa|Pelaiok]], lehenengo "erregeak", beharbada ez zuen batere loturarik izango Toledoko erreinu godo zaharrarekin. Al-Andalusetik emigratu zuten kristau [[mozarabiar]]rek gehitu zuten "errekonkista" espiritu hori.

"Mende bat, bi... zazpi, [[Islam]]aren kontrako borroka latzean. Alferrik izango da mendeetako ekintza horren garrantzia kendu nahi izatea. Egia handia, lehenengo Espainia musulmanaren aginteari eutsi behar izan genion eta gero [[almorabide]], [[almohade]] eta [[benimerin]]een hiru erasoei (...) haietan gure mendeetako joera historikoa baieztatu egin zen (...) Pelaio, [[Covadonga]] eta gero beste hiru [[mende]], etengabe islamikoaren tirabiran (...)"<ref>Sanchez Albornoz, C.: "La España cristiana de los siglos VIII al XI, Menéndez Pidal, R. (zuz): "Historia de España, VII. bol., Madril, Espasa-Calpe, 1996</ref>.≫}}

Berriro ere ikuspuntu kristauari buruzko liburuaren zati bat da behekoa. Nahiz eta sentzuzkoagoazentzuzkoagoa izan, hasieran idatzita dagoen bezelabezala eta goikoaren kasuaren antzera, gaur egungo historialari gehienek ez dute ontzat hartzen beheko azken parrafoaparagrafoa<ref>{{Erreferentzia|abizena=Barbero, Abilio.|izenburua=Sobre los orígenes sociales de la Reconquista|argitaletxea=Editorial Ariel|data=1984|url=https://www.worldcat.org/oclc/12091761|edizioa=1a ed. en Colección Ariel|isbn=84-344-1017-6|pmc=12091761|sartze-data=2020-10-04}}</ref>:

≪{{esaera2|(...) Erreinu bisigodoa erortzean, don [[Rodrigo]] menderatu ondoren, erasotzaile musulmanek ez zuten erresistentziarik aurkitu hiri handi batzuetan baino. Penintsula oso erraz konkistatu zuten arren, iparraldeko herri independienteakindependenteak ezin menderatu izan zituzten. Erreinu bisigodoaren egirurarenegituraren ezaugarriak dira, alde batetik, jabetza handiak Elizaren esku egotea eta noblezia oso indartsua eta, beste aldetik, biztanleria gehiena zerbitzari edo erdi zerbitzari izatea. Horregatik izan daiteke musulmanak hain era pasiboan hartu izana (...) Alderantziz, kantabriar-asturiarrek eta [[baskoi]]ek independentziaren bitartez gizarte erregimen berezia gorde zuten, bisigodoenetik guztiz aurkakoa, gizaki askeak gehienak izanik, gizarte taldeen arteko aldea oso txikia zelako. Beraz, bazuten euren askatasunari zergatik eutsi. Erreinu bisigodoko biztanle batzuk halako herrietan babestuko ziren inguruko eskualdeetatik etorrita. (...) Ondorioz, Errekonkista esaten zaion fenomeno historikoa hasieran ez zen egongo politika eta erlijio arrazoiekin bakarrik lotuta (...)

MenditarrokMenditarrrk bisigodoen arerio izan ziren eta eurei egotzi zaie sarritan haien ondorengo politiko izatea musulmanen aurrean; baina inoiz eduki ez zituzten lurrak "errekonkistatu" nahi izatea ezin da onartu geroago arte, erreinu bisigodoaren jarraipenerako benetako kontzientzia sortu arte (...)

LeheneagoLehenago erreinu godokoak izandako lurralde horiek ([[Asturias]], [[Galizia]] eta [[Leon]]) eta hango biztanleak bereganatuta, (...) (asturiarren erreinuak) bisigodoen kultura eta erakundeak beraganatubereganatu zituen. (...)<ref>Barbero, A. eta Vigil, M.:Sobre los orígenen sociales dde la Reconquista, Bartzxelonoa, Ariel, 1974, 95-97. or.</ref>≫