Bakelita

Erresistentzia kimiko eta elektriko handiko hainbat erretxina sintetikoren marka, formaldehidoen eta fenolen arteko kondentsazio bidez sortutakoa; adibidez, biniloa, polipropilenoa, fenol-erretxina, perilenoa, polisulfonatoa, ABS eta beste zenbait...

Bakelita laborategian sintetizaturiko lehenengo substantzia plastikoa da, 1907an sortua da eta izena Leo Baekeland zientzialariaren omenez jarri zitzaion, bera izan baitzen sintetizatu zuena. Nobel saria ere jaso zuen aipatu zientzialariak. Bakelita fenoplastiko bat da, fenol eta formaldehido molekulen bitartez laborategian sintetizatu eta sortutakoa. Eratzen ari den bitartean moldeatu daiteke, baina solidotu ostean guztiz gogortzen da eta ezin da berriro bigundu; ezin da berriro moldeatu, alegia. Hauxe da gainerako polimero termoplastikoetatik desberdintzen duen ezaugarri nagusia. Bestalde, ez du korronte elektrikorik garraiatzen eta ur zein disolbatzaileekiko erresistentea da. Azken ezaugarri honen zioz, oso erabilia da hainbat alorretan, esaterako, kotxeetako balaztak egiteko, instalazio elektrikoetan eta lapiko eta etxetresnen kirtenetan.

Bakelita
AurkitzaileaLeo Hendrik Baekeland
Aurkitze data1907
EponimoaLeo Hendrik Baekeland
Motaphenol formaldehyde resin (en) Itzuli
Ezaugarriak
Dentsitatea
1,3 g/cm³ (25 °C, solido)
Errefrakzio indiziea1,63 (25 °C)
Identifikatzaileak

Erreferentziak

aldatu

Kanpo estekak

aldatu


  Artikulu hau kimikari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.