Antiaromatikotasuna molekula zikliko batzuen ezaugarria da. Antiaromatikoak izateko molekula horiek baldintza hauek bete behar dituzte:

  • Laua izatea.
  • Konjugazio maximoa izatea.
  • π elektroien kopurua 4n izatea (n = 1,2,3...), hau da, 4, 8, 12... π elektroi kopuru izatea.

Hückelen arauari jarraitzen dioten konposatu aromatikoak oso egonkorrak dira, antiaromatikoak, ordea, oso ez-egonkorrak eta erreaktiboak dira. Ez-egonkortasuna ebitatzeko, molekulek forma kanbia dezakete, ez-lau bihurtuta π elkarrekintza batzuk etenda[1].

Konposatu antiaromatiko batzuk. A, pentalenoa; B, bifenilenoa; C, ziklopentadienil katioia

Erreferentziak aldatu

  1. Anakabe, Eneritz & Arrasate, Sonia. (2012). Kimika organikoa. EHU, 51-52 or. ISBN 978-84-9860-672-0..

Kanpo estekak aldatu